ماجرای چاقو کشیدن استاد جامعه شناسی روی شهید مطهری

دکتر رجبی دوانی در تشریح آراء و افکار شهید مطهری گفت خود ایشان بارها می فرمود که آنچه می گویم ممکن است اشکالاتی داشته باشد که من آماده بحث و گفت وگو هستم اما پاسخ او را با گلوله دادند. خب این پاسخ از طرف یک افرادی که نمازخوان بودند به ایشان داده شد اما یادم می آید که در جلسه ای یکی از اساتید مشهور جامعه شناسی که مارکسیستی بود در پاسخ به دعوت شهید مطهری برای بحث و گفتگو، به روی ایشان چاقو کشید.

دکتر رجبی دوانی افزود: من سراغ دارم مارکسیست هایی که به واسطه ارتباط با دکتر شریعتی دیندار شدند و از طرفی طلبه های جوانی را سراغ دارم که با آشنایی با دکتر شریعتی از این طرف بام افتادند و معتقد شدند که روحانیت باید بربیفتد چون فاسد است و بعد روحانیون را می کشتند آن هم روحانیون خوب را که نمونه آن را در گروه فرقان دیدیم. این نگاه اجتماعی به دین(که شریعتی معرف آن بود) تا یک مدتی کشش داشت اما ادامه آن باعث می شد که همه چیز دین با عینیت اجتماعی تعریف شود در حالیکه دین تنها شریعت نیست. طریقت هم که باطن شریعت محسوب می شود، برای این است که انسان نه تنها بد نباشد بلکه چطور بهتر شود. باطن طریقت هم حقیقت دین است که ذات حق تعالی است. خود قرآن می فرماید:" هوالاول و الآخر و الظاهر و الباطن" در همین معنا بود که حضرت علی(ع) فرمود:" ندیدم چیزی را الا اینکه قبل و بعد و درون و با او خدا را دیدم." معنی این نیست که شریعت و طریقت را رها کنید بلکه تعالی انسان در جهتی است که همه چیز را در مسیر حقیقت ببیند.

رئیس کتابخانه مجلس یادآور شد: این افرادی که به حقیقت دین دست پیدا کردند، مقام اولیائی پیدا می کنند و اینها چه بخواهند و چه نخواهند وجودشان و گفتار و عملشان هدایت است و عجیب آنکه مرگشان هم هدایت است و در واقع اینها نمی میرند. شهید مطهری در هر چه نوشتند و گفتند کجا و آن وسعتی که اندیشه های ایشان بعد از مرگشان داشت، کجا. به همین دلیل منشأ اثر بودن، نشانه هستی و بودن است. وقتی کسی بعد از مرگش منشأ اثر باشد یعنی زنده است. لذا بر اساس آموزه های اسلامی کسانی که منشأ خیر شوند تا قیامت پای آنها خیرات نوشته می شود و کسانی که منشأ شر بزرگی باشند تا قیامت برای آنها شر نوشته می شود. او یک حقیقت الهی باقی می گذارد و دیگری یک حقیقت شری را بر جای می گذارد.

وی با اشاره به جنایاتی که در طول تاریخ بشریت واقع شده است، تأکید کرد: وقتی حضرت علی(ع) فرمودند که این خوارج مرا خواهند کشت، یاران ایشان گفتند اجازه بدهید همه آنها را بکشیم اما حضرت پاسخ دادند که اینها تا قیامت در صلب مردان و رحم زنها باقی می مانند. این یعنی یک پدیده و همیشه یک گروهی هستند که ادراکشان این است که ما بر حقیم و هر که غیر ما است باید نابود شود. اولیاء الهی در پی این هستند که این را به عنوان یک پدیده از بین ببرند نه به عنوان یک موضوع مشخص؛ و شهید مطهری به عنوان معلم نسلها سعی کرد طوری طرح مسئله کند که نتیجه فرازمانی و فراتاریخی داشته باشد. البته خود ایشان بارها می فرمود که آنچه می گویم ممکن است اشکالاتی داشته باشد که من آماده بحث و گفتگو هستم اما پاسخ او را با گلوله دادند. خب این پاسخ از طرف یک افرادی که نمازخوان و روزه گیر و نان خشک خور بودند به ایشان داده شد اما یادم می آید که در جلسه ای یکی از اساتید مشهور جامعه شناسی که مارکسیستی بود در پاسخ به دعوت شهید مطهری برای بحث و گفتگو، به روی ایشان، چاقو کشید و اینجاست که انسان به مظلومیت اولیاء خدا پی می رد که اینها از هر دو سو تحت فشار بودند.

/6262