به گزارش خبرآنلاین، ام. نایت شیامالان یکی از کارگردان‌های نه‌چندان قدردیده سینماست؛ کسی دو فیلم اول او یعنی «کاملا بیدار» و «دعا با خشم» را اصلا به خاطر نمی‌آورد و شاید هم اصلا کسی آنها را ندیده باشد. همه او را با فیلم «حس ششم» به خاطر می‌آورند که سال 1999 ساخته شد و بسیاری او را آلفرد هیچکاک جدید یا استیون اسپیلبرگ جدید لقب دادند.
اما این توصیفات نتیجه نداد؛ او بعدا فیلم‌های ترسناک و ماورایی «نشانه‌ها»، «دهکده» و «بانو در آب» را ساخت که امیدها را ناامید کرد و هرچند گام بعدی‌اش با «رویداد» قابل‌تحمل و برای لحظاتی جذاب بود اما در یکی دو سال اخیر با «The Last Airbender» که تماشایش صبر بسیار می‌خواست دیگر همه را ناامید کرد. امسال او فیلم «پس از زمین» را آماده نمایش کرده و باید دید آیا این فیلم می‌تواند منتقدان و بینندگان را با او همراه کند یا خیر.
با توجه به کارنامه شیامالان باید حدس زد او علاقه بسیاری به فیلم علمی-خیالی، ترسناک و ماورایی دارد اما اینطور نیست. او در صحبت‌های اخیرش با فصلنامه «DGA» دست به اعتراف‌های جالبی درمورد فیلم‌های محبوبش زده است.
شیامالان 41 ساله شیفته فیلم مستقل «آخرین نمایش فیلم» ساخته پیتر باگدانویچ است و لحن معمایی آن را «جام مقدس گمشده» دنیای سینما توصیف می‌کند و بی‌صبرانه منتظر انتشار نسخه جدید و ترمیم‌شده آن است. او اعتراف می‌کند در یکی دو صحنه عاطفی «نشانه‌ها» از شیوه قاب‌بندی و استفاده از دوربین باگدانویچ استفاده کرده است.
این کارگردان درمورد سینمای مورد علاقه‌اش افزود: «بیشتر دوست دارم فیلم‌هایی بسازم که لحن در آنها مهم است و داستان واقعا نقشی ندارد. اما در واقعیت مشکل من این است که فیلم‌های من همیشه داستانی بوده‌اند و برای ساخت این فیلم‌ها تهیه کننده داشته‌ام. بیشتر مرا با ویژگی داستان‌محور بودن آثارم می‌شناسند در حالیکه خودم بیشتر فیلم‌های استنلی کوبریک یا میکل‌آنجلو آنتونیونی (به ویژه «آگراندیسمان») را دوست دارم.»
او درمورد نساختن فیلم‌هایی که دلش می‌خواهد گفت: «خب در دنیای امروز نمی‌شود با این فیلم‌های هستی‌گرایانه و غیرداستانی شکم خودتان و خانواده‌اتان را سیر کنید.»
«پس از زمین» با بازی ویل و جیدن اسمیت به زودی روی پرده می‌رود.
ایندی‌وایر / 11 آوریل / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
57241
نظر شما