فاطمه استیری: تایید اصلاحیه قانون انتخابات ریاست جمهوری از سوی شورای نگهبان وابلاغ آن از سوی رییس جمهور، قطعی شدن کاندیداتوری برخی چهره‌های حاضر در میدان، رونمایی از شعار انتخاباتی طیف سیاسی نزدیک به دولت و سخنرانی انتخاباتی رییس جمهور در اجتماع مردمی روز 22 بهمن، و در نهایت برخی توصیه‌های انتخاباتی بزرگان {اینجا}روزهایی سراسر انتخاباتی را در بهمن ماه رقم زد.
فضای سیاسی کشور در حالی این روزها مهیای انتخاباتی دیگر می‌شود که دیگر دو جریان سیاسی «چپ و راست» سابق یا «اصولگرا و اصلاح طلب» فعلی را رودروی یکدیگر نمی‌بینیم، صف‌بندی که با ظهور احمدی‌نژاد در سال 84 بهم خورده بود 8 سال بعد در واپسین روزهای منتهی به انتخابات ریاست جمهوری یازدهم به آنجا رسیده است که محمود احمدی نژاد سال 91 خود به قطب سومی در انتخابات ریاست جمهوری تبدیل شده است.
دولتی‌ها که در انتخابات مجلس نهم در قالب جبهه پایداری درصدد تصاحب کرسی‌های سبز پارلمان بودند با ناکامی در این دور از تلاش‌ها، اینبار بدون تکیه بر وجه تشکلاتی این جبهه، تمام توان خود را معطوف به انتخابات ریاست جمهوری کرده‌اند تا مستاجر بعدی پاستور را خود برگزینند.
در این میان گرچه از علی نیکزاد، غلامحسین الهام، علی اکبر صالحی و اسفندیار رحیم مشایی به عنوان کاندیداهای احتمالی این طیف نام برده می شود ولی حضور پررنگ اسفندیار رحیم مشایی طی چند هفته اخیر در رسانه‌ها و سخنرانی‌ها و اظهارنظرهای او که گاها رنگ و بوی انتخاباتی داشت گمانه‌های انتخاباتی درمورد او را پررنگ‌تر کرده است.
اگرچه محمود احمدی نژاد معرفی نامزد از سوی دولت را در چندین نوبت انکار کرده است(اینجا) اما حمایت‌های مکرر او از اسفندیار رحیم مشایی و همراه ساختن او با خود در برخی مراسم‌های داخلی و سفرهای خارجی سبب شده که بسیاری این اقدام رییس دولت را در راستای آماده‌سازی مشایی برای انتخابات آتی بدانند.
اوج این اتفاق نیز در مراسم استقبال از هیات ایرانی بازگشته از سفر مصر و در فرودگاه مهرآباد رقم خورد آنجا که برخلاف اصرارهای چندین باره مشایی مبنی بر عدم حضورش در انتخابات(اینجا)، او در مهرآباد در قامت یک کاندیدای احتمالی ظهور یافت و به نوعی از شعار انتخاباتی خود«زنده باد بهار» نیز رونمایی کرد.{اینجا} شعاری که به فاصله‌ای کوتاه از سوی رییس جمهور و در مراسم 22 بهمن سه بار تکرار شد. تا گمانه‌ها درباره حضور دولتی‌ها در انتخابات تقویت شود.{اینجا}، {اینجا}
از چهره‌های دیگری در دولت نیز به عنوان نامزد مورد حمایت احمدی‌نژاد نام می‌برند. علی نیکزاد یکی از این گزینه‌ها بود که به نظر می‌رسد از صحنه رقابت انتخاباتی ریاست جمهوری کنار کشیده است و علی اکبر صالحی هم اعلام کرد که « نامزد ریاست جمهوری نمیشوم ». از غلامحسین الهام نیز که بعد از مدتی دوری از پاستور بازهم در قامت یک ابوالمشاغل به دولت بازگشته در کنار حمید بقایی به عنوان دیگر گزینه‌های احتمالی دولت برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری . (واکنش آنها به نامزدیشان را اینجا و اینجا بخوانید).
نسل دومی‌های اصلاح‌طلب به میدان آمدند!
در این میان اما صف اصلاح‌طلبان که پیش از این و در انتخابات مجلس نهم به هم خورده به نظر می‌رسید این روزها وضعیت نابسامان‌تری پیدا کرده است. در غیاب بزرگان اصلاح‌طلب نسل دومی‌ها میدان‌دار تحرکات انتخاباتی این جریان شده و هر روز از کاندیدایی جدید سخن به میان می آید.
از معاون اول دولت اصلاحات، تا برخی وزرا و چهره‌های سیاسی فعال در این جناح که هر یک سودای ریاست جمهوری و پوشیدن قبای ریاست جمهوری آنها را به میدان کشانده است. اگرچه کاندیداهای در صحنه حضور سیدمحمدخاتمی در انتخابات را بهترین گزینه برای موفقیت اصلاح طلبان در انتخابات می‌دانند اما در دیگر سو با سکوت رییس دولت اصلاحات دچار چند دستگی شده و حاضر به اجماع با هم نیستند. شاید از همین روست که با مایوس شدن از حضور خاتمی در صحنه انتخابات، هر روز خبر کاندیداتوری یکی از اصلاح‌طلبان را می‌شنوی. یک روز خبر کاندیداتوری مصطفی کواکبیان مطرح می شود، یا محمد شریعتمداری که این روزها دیگر خود را اصلاح طلب و اصولگرا نمی داند و از دولت اعتدالی سخن می گوید، مشغول چیدن اعضای ستادهای انتخاباتی‌اش است {اینجا} و برخی همچون عارف نیز فارغ از مصاحبه‌های پی در پی با رسانه‌ها، دیدارهای انتخاباتی خود با احزاب و گروه ها و تشکل های دانشجویی را شدت بیشتری بخشیده است.{اینجا} و {اینجا} اما هنوز هم تاکید دارد با حضور خاتمی حاضر به کناره‌گیری است و البته به غیر از رییس دولت اصلاحات فردی دیگر را محور اجماع نمی داند.
در میان دیگر نامزدهای احتمالی اصلاح طلبان می‌توان به محمدعلی نجفی وزیر اسبق و عضو شورای شه {اینجا} و اسحاق جهانگیری اشاره کرد.{اینجا}
اعلام عدم حضور سیدحسن خمینی در نقش کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری{اینجا} ، جدی تر شدن کاندیداتوری محمد سعیدی‌کیا {اینجا} و {اینجا} تکذیب نامزدی کمال خرازی {اینجا} ، و تایید چندین باره خانه کارگر بر حمایت از کاندیداتوری کمالی {اینجا} هم از دیگر خبرهای انتخاباتی طیف اصلاحات در یک ماه اخیر بود.
و اما اصولگرایان...
اصولگرایان نیز بهمن ماهی سراسر انتخاباتی با معرفی چند کاندیدا داشتند، احزاب و تشکل های درون این جریان اگرچه هنوز به جمع بندی قاطعی بر سرکاندیدای نهایی خود نرسیده اند اما گام های حرکتی این روزهای آنها حکایت از عبور از مرحله گفتمانی و ورود به بررسی مصداق ها دارد.
محسن رضایی پای ثابت رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری چند دوره اخیر این روزها فعالیت رسانه ای و سخنرانی‌های استانی خود را شدت بیشتری بخشیده است. حضور در برخی مراسم عمومی و انجام سفرهای استانی طی یک ماه اخیر مجالی دیگر برای بیان دیدگاه‌های انتخاباتی برادر محسن بود{اینجا}، {اینجا}. و {اینجا} جبهه ایستادگی تشکل سیاسی نزدیک به وی نیز در روزهای اخیر او را به عنوان کاندیدای نهایی خود معرفی کرد.{اینجا}
حسن روحانی از چهره‌های نزدیک به هاشمی و خاتمی که چند سال اخیر را در سکوت رسانه ای به سر برده بود این روزها با موضوعات مختلف به رسانه‌ها می آید و دراین میان به روال چند ماه پیش سوالات در خصوص انتخابات و احتمال کاندیداتوری‌اش را نه تنها انکار نمی‌کند که از رایزنی با بزرگان برای حضور جدی تر خبر می دهد. {اینجا} در این میان برخی احزاب و گروه های اصلاح طلب و اصولگرا نیز در سخنانی از او به عنوان گزینه‌ای مطلوب که قدرت اجماع بین اصولگرایان و اصلاح طلبان را دارد می دانند.{اینجا} و {اینجا}
شیخِ نور نیز دیگر مرد انتخاباتی این روزهای کشور است. برخی از او به عنوان نامزد مد نظر هاشمی برای تشکیل دولت وحدت ملی یاد می‌کنند اما نامزدی احتمالی ناطق نوری همچنان در هاله‌ای از ابهام است{اینجا}
در میان تشکل های اصولگرا اما این جبهه پیروان و موتلفه بوده اند که تاکنون از کاندیداهای نهایی خود سخن به میان آورده اند آنجا که احمد زمانی چند روز گذشته از باهنر، آل اسحاق و متکی به عنوان کاندیداهای نهایی این جبهه خبر داد و به فاصله ای یک روز نیز حمیدرضا ترقی آل اسحاق را گزینه نهایی موتلفه دانست که به همراه دو نامزد دیگر از سوی جبهه پیروان به جامعتین معرفی خواهد شد. هرچند آل اسحاق خود از عدم کاندیداتوری اش می گوید. {اینجا}
مصطفی پورمحمدی عضو جامعه روحانیت مبارز نیز در صف نامزدهای ریاست جمهوری قرار گرفته است. افزایش سخنرانی‌هایی با چاشنی انتقاد از سیاست‌های دولت بیش از همه اذهان را به سمت تحرکات انتخاباتی او می برد تا نقد از موضع رییس سازمان بازرسی کل کشور.{اینجا}
برخی نیز پیش از تلاش برای وحدت، ساز دیگری کوک کرده‌اند. چه آنکه ولایتی، حدادعادل و قالیباف بی اینکه از دیگر چهره‌ها و گروه‌های اصولگرا نظرخواهی کنند، تصمیم به تشکیل ائتلاف سه نفره‌ای گرفتند و بعد به دنبال جلب حمایت رفتند. در ائتلاف مذکور نیز تنها حدادعادل و ولایتی درباره برنامه‌های انتخاباتی این هیات سه نفره اظهار نظر کرده {اینجا، اینجا، اینجا } و قالیباف نیز که مدتی را موضع سکوت گذرانده بود به یکباره با برگزاری جلسه ای انتخاباتی با تعدادی از نمایندگان رسانه ای شد. {اینجا}
پایداری ها نیز که خود این روزها در گیرودار انشقاق و اختلاف بین قم و تهران هستند، همایشی انتخاباتی دیگر را در واپسین روزهای بهمن ماه برگزار کردند همایشی که قرار بود در آن نامزد نهایی این جبهه مشخص شود اما این همایش بیش از گذشته صف بندی و انشقاق این جبهه را به نمایش گذاشت و خبری از معرفی نامزد نبود. در عین حال با پیوستن حدادعادل به ائتلافی سه گانه سبب شده است که این روزها در کنار باقری لنکرانی و سعید جلیلی از فتاح و میرکاظمی نیز به عنوان گزینه های دیگر این جریان نام برده می شود.{اینجا} و { اینجا}
در این میان فلاحیان وزیر اطلاعات دولت سازندگی با بیان اینکه درخواست‌های مردمی به حد نصاب رسیده از قطعی بودن کاندیداتوری خود می گوید، از مرضیه وحید دستجردی وزیر معزول بهداشت دولت احمدی نژاد به کاندیدای بخشی از تشکل های زنان اصولگرا نام برده می شود، نام مصطفی محقق داماد به عنوان کاندیدایی جدید در بین اصلاح طلبان مطرح است، علیرضا زاکانی با انجام سفرهای استانی تحرکات انتخاباتی پنهانی را آغاز کرده،وعده‌های تبلیغاتی یک کاندیدای جدید نیز طی هفته گذشته خبرساز شد {اینجا}
و در نهایت 17 اردیبهشت 92؛ زمانی که کاندیداها باید تصمیم بگیرند که برای حضور در انتخابات ثبت نام کرده یا میدان رقابت ریاست جمهوری را ترک کنند.{اینجا}
/27295
نظر شما