جامعه جهانی در معرض آزمایشی بزرگ

عادل عبدالمهدی

سوریه در وضعیت بسیار بدی به سر می برد، خشونت، کشتار، ویرانی، مهاجرت، فشارهای طاقت فرسا و ناراحت کننده انسانی تنها گوشه ای از مخاطراتی است که این کشور با آن مواجه است.
نظام سوریه مورد حمله همه جانبه مخالفانی است که از سوی کشورهای منطقه ای و کشورهای بزرگ حمایت می شوند، نظام نیز حملات متضادی را علیه آنها انجام می دهد.
به رغم تلاش های الابراهیمی که خواستار دخالت شورای امنیت پس از شکست تلاش های طرف های سوری و منطقه ای برای حل بحران شد، اکنون صحبت از تشکیل حکومت انتقالی است که شامل همه جریان ها، چه وفادران به اسد و چه مخالفان او باشد. در حالی که هنوز مشخص نیست که سرنوشت سوریه به کجا خواهد انجامید. هر دو طرف تلاش دارند موضوع را از راه های امنیتی و نظامی حل و فصل کنند و برای همین تا کنون راه حلی یافت نشده است.
نشانه ها حاکی از آن است که کشتار و آدم کشی همه طرف ها را خسته کرده و اکنون دو طرف حاضر شده اند که همدیگر را تحمل کنند. اظهارات استاد معاذ الخطیب، رئیس ائتلاف مخالفان سوری که بر اهمیت گفت وگو تاکید کرده است یا اظهارات پرزیدنت اسد که گفت، مذاکره تنها راه حل است یا نشستی که احتمالا به زودی توسط مجموعه کار ژنو 2 برگزار می شود و قرار است از ایران و عربستان به عنوان دو کشوری که بیشترین تاثیر را در تحولات سوریه دارند، دعوت به عمل آید، دلایلی برای این ادعا است.
در سایه این تحولات اسرائیل ناگهان به سوریه حمله کرد و مرکز مطالعاتی را در منطقه جرمایا در ریف دمشق بمباران کرد، حرکتی که بسیاری از کشورهای جهان آن را محکوم کردند و دبیر کل سازمان ملل نیز ضمن محکوم کردن آن به انتقاد از آن پرداخت. برخی می گویند که هدف از این کار تقویت جایگاه نتانیاهو پس از انتخابات اسرائیل بود تا بدین ترتیب نیاز خود برای تشکیل دولتی ائتلافی و متحد علیه دشمن خارجی را بر طرف کند. برای همین بهترین بهانه استفاده از پرونده سلاح های شیمیایی سوریه یا ادعای رسیدن سلاح های ایرانی به حزب الله از طریق سوریه با این سرپوش بود که انجام شد.
در این میان عده ای نیز بر این اعتقادند که این حمله آغاز ورود اسرئیل به خط درگیری های منطقه ای است. و حمله بدون واکنش نخواهد بود، و واکنش نه تنها می تواند به سرعت درگیری ها را گسترش دهد بلکه می تواند تغییر جهت تحولات را نیز موجب شود. در این جا است که مواضع منطقه ای و جهانی محک می خورند. این بار نه فقط مخالفان اسد و نظام سوریه بلکه همه جهان باید در معرض این آزمایش قرار بگیرند.
در جنگ کویت اسرائیل تحت فشار قرار گرفت تا به حملات موشکی عراق واکنش نشان دهد اما ایالات متحده امریکا نقش آفرینی کرد و به تلاویو فشار آورد تا پیمان منطقه ای که در آن موقع سوریه و مصر نیز جزء آن بودند از هم گسسته نشود.
اکنون پرسش این است، آیا واقعا واکنشی به این حملات داده خواهد شد؟ آیا دامنه چنین جنگی گسترش خواهد یافت؟ یا این که همان طور که الابراهیمی گفت مساله سوریه باید از طریق شورای امنیت حل شود؟ یا این که باید به ژنو 2 رفت و یک توافق منطقه ای بین المللی حاصل شود؟ اگر امور به این سمت حرکت کردند آیا اصطکاکات داخلی سوریه یا منطقه ای به همین شکل فعلی اش باقی خواهد ماند؟ آیا ما آماده پاسخ به این سوال ها، هر چه باشد، هستیم؟ آیا می توانیم نتایج آن را درک و تحمل کنیم؟

*عادل عبدالمهدی، معاون مستعفی رئیس جمهوری عراق این یادداشت را به طور اختصاصی برای خبرآنلاین نگاشته است.
ترجمه: سید علی موسوی خلخالی

منبع: خبرآنلاین عربی
26249