آرزوهای بزرگ علاءالدین در برج میلاد

امروز چهارشنبه، 11 بهمن 1391 است و فردا جشنواره فیلم فجر آغاز می‌شود. چه انتظاری دارم از جشنواره‌ای که فردا برای دیدنش به برج میلاد می‌روم؟ از آنجا که امروز وضعیت اینترنت افتضاح است و طبق نقل قول‌های مسبوق به سابقه هی لنگر یکی از کشتی‌های ساکن خلیج فارس می‌خورد به اینترنت، نمی‌دانم آخرش شما این متن را می‌خوانید یا مثل بادکنک باید برود هوا یا مثل سرخپوست‌ها با دود بفرستم برای خبرآنلاین! 

 اما چیزهایی که انتظار دارم امسال معجزه بشود و درست شود در برج میلاد:

الف. تعداد PCهای موجود در برج برای اهل رسانه در حدی باشد که دچار پیسی نشویم و مثل روستاییانی که سرِ آب با هم کُشتی می‌گیرند و بیل‌ورزی می‌کنند، مرتکب قتل از نوع جشنواره‌ای نشویم.

ب. اینترنت آنجا دیش جدا داشته باشد و با آن کابل خلیج فارس و کشتی‌های در گذر در ارتباط نباشد تا برای ارسال یک ایمیل متوسل به نماز شب و چهل مؤمن نشویم.

ج. وضعیت صدای سالن از «دالی... بی...» به «دالبی» تغییر جهت دهد تا ما با دیالوگ‌ها هی دالی و گرگم به هوا بازی نکنیم.

د. وضعیت پرده نمایش در حدی درست شده باشد که ما دقیقا بتوانیم بنویسیم که چی دیدیم و از حدس و گمان استفاده غیر شرعی نکنیم.

ه. برای ورود و خروج به جشنواره شاهد یک بام و دو هوا نباشیم و در کنار مو از ماست بیرون کشیدن برای اهل رسانه، داف‌ها و گاف‌ها از سالن نمایش سر در نیاورند.

و. کیفیت غذا و زمان آن طوری باشد که ما هوس نان خشک‌های سنگرهای خط مقدم را نکنیم و پیمانکار مربوطه هم مثل سال قبل غذای یک نفر را به سه نفر ندهد.

ز. سرویس آمد و شد به برج در حدی باشد که بدانیم اگر سرِ وقت مقرر رسیدیم ماشین هست نه اینکه بشنویم «از بالا گفتن وای نایستین!». دائم هم وقت این آمد و شدِ مکافات‌دار تغییر نکند طوری که رانندگان هم در جریان نباشند و روابط عمومی جشنواره هم در جریان نباشد و فقط ارواح درگذشتگان ما بدانند که در آسمان‌ها سیر می‌کنند.

ک. فیلم‌های بخش مسابقه در حدی باشند که برای آرامش روح خودمان از بام تهران استفاده غیرشرعی و منافی حیات نکنیم.

ل. زمان نمایش فیلم‌ها لحظه به لحظه عوض نشود. این، جشنواره است پیش‌بینی پایانِ دنیا توسط نوسترآداموس که نیست.

م. خدایا! ما زن و بچه داریم و چشم به راهند؛ کاری کن همین طور که با عقل سلیم وارد جشنواره می‌شویم با عقل سلیم هم خارج شویم و کارمان به جایی نرسد که مثل آن شخصیت انیمیشن «تاکسی» که دیوانه شده بود و داد می‌زد: «تاکسی! هی! تاکسی!»، ما هم داد بزنیم: «جشنی! هی! جشنی!»

5858