جمهوری اسلامی: قانون را مجریان قانونمند و صالح اجرا می‌کنند نه کسانی که قانون را مزاحم اهداف خود می‌دانند

*نظام جمهوری اسلامی برای ریشه کن ساختن دیکتاتوری تأسیس شد. روح قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی، مبارزه با دیکتاتوری و انحصارطلبی است. این قانون اساسی با ویژگی‌هائی که دارد بسیار مترقی است. به همین دلیل باید نظام جمهوری اسلامی را حفظ کرد. وجوب حفظ نظام جمهوری اسلامی که امام خمینی بارها آن را به زبان و قلم تکرار کردند، یک توصیه منطقی و صحیح است. تعبیر امام، که "حفظ نظام را از اوجب واجبات" می‌دانستند، این واقعیت را گوشزد می‌کند که اهمیت نظام جمهوری اسلامی به قدری زیاد است که حفظ آن در ردیف واجبات است.
*این اهمیت را فقط درصورتی می‌توان فهمید و درک کرد و برای آن توجیه منطقی پیدا کرد که معیارهای نظام حفظ شود، اهداف خود را دنبال کند و در مسیر اصول اولیه جریان داشته باشد. مردم ایران برای تأسیس نظام جمهوری اسلامی فداکاری‌های زیادی کردند. بعد از تأسیس و تا امروز نیز در صحنه‌های مختلف از مقابله با توطئه گروهک‌ها گرفته تا دفاع مقدس و تا تحمل تحریم‌ها و خنثی کردن تبلیغات دشمنان حضور یافتند و مقاومت کردند و همواره از تمام آزمایش‌ها پیروز بیرون آمدند. این نظام با اینهمه هزینه انسانی که برای تأسیس و حفاظت از آن صرف و البته منشأ تحولات بزرگی نیز در جهان گردیده، باید حفظ شود تا کلیه اهداف آن در داخل تحقق یابد و راه را برای تحولات عمیق‌تر جهانی هموار نماید. اگر نظام جمهوری اسلامی همانگونه که قانون اساسی مقرر کرده جریان داشته باشد، بر قلب‌ها حکومت خواهد کرد و نظامی که بر قلب‌ها حاکم باشد صاحبان آن قلب‌ها از آن حفاظت خواهند کرد.
*محدود ساختن اهداف نظام جمهوری اسلامی به تغییر یک رژیم حکومتی و رفتن عده‌ای از مناصب حکومتی و آمدن عده‌ای دیگر به جای آنها، ظلم به این نظام و به ملتی است که این نظام را با فداکاری‌های خود تأسیس کرده است. برقراری عدالت، جاری ساختن احکام دین در جامعه، تأمین کرامت انسانی برای آحاد مردم، هدایت جامعه به سوی توحید، تقویت بنیه فرهنگی، اقتصادی و نظامی کشور، تشویق مردم به وحدت، همدلی و نوع دوستی و حفاظت از استقلال کشور و آزادی‌های مشروع مردم، حداقل‌هائی هستند که نظام جمهوری اسلامی باید عهده‌دار آنها باشد. تمام این انتظارات درسایه اجرای قانون قابل تحقق هستند. قانون را نیز مجریان قانونمند و صالح اجرا می‌کنند نه کسانی که قانون را مزاحم اهداف خود می‌دانند و یا فقط چیزی را به عنوان قانون می‌پذیرند که خواست خودشان باشد و با امیال و هواهای نفسانی شان در تضاد نباشد.
/29217