به گزارش خبرآنلاین، فیلم جدید برتولوچی که بر مبنای رمانی کوتاه و پرفروش نوشته نیکولا آمانیتی نویسنده ایتالیایی ساخته شده، روز چهارشنبه در بخش خارج از مسابقه جشنواره کن روی پرده رفت.
«من و تو» داستان لورنزو (یاکوپو اولمو آنتینوری) یک نوجوان 14 ساله تنها و عجیب و غریب است که نقشه می‌کشد با پنهان شدن در زیرزمین خانه که مدت‌هاست به حال خود رها شده، رویای خود را درمورد رسیدن به خوشبختی محقق کند. لورنزو برای اینکه پدر و مادرش متوجه قضیه نشوند، تصمیم می‌گیرد به آن‌ها بگوید که قرار است با دوستانش به اسکی برود.
او برای یک هفته این فرصت را خواهد داشت که از تمام تقابل‌ها و فشارها برای اینکه یک نوجوان «طبیعی» باشد، فرار کند. او نقشه کشیده دوران انزوای خود را با کتاب‌های ترسناک و فانتزی بگذراند، اما وقتی خواهر ناتنی بزرگترش (تئا فالکو) که به هرویین اعتیاد دارد، بدون اطلاع قبلی از راه می‌رسد، تمام نقشه‌های لورنزو به هم می‌ریزد و...
یک نوجوان 14 ساله قهرمان «من و تو» فیلم جدید برناردو برتولوچی است
اولین بار نیست که برتولوچی در یک فیلم به مسئله انزوا می‌پردازد. «دنباله‌رو» فیلمی که او در سال 1970 ساخت، درباره مردی است که آن‌قدر از محیط طبقه متوسط خود فاصله گرفته که جاسوس فاشیست‌ها می‌شود. «آخرین تانگو در پاریس» (1972) هم درباره دیدار پنهانی دو غریبه منزوی است.
اکنون سوژه برتولوچی یک پسر 14 ساله درون‌گراست، اما فیلمساز 72 ساله چگونه توانست وارد دنیای ذهنی یک نوجوان شود؟
برتولوچی که نشسته بر صندلی چرخدار در نشست مطبوعاتی «من و تو» شرکت کرده بود، پاسخ داد: «خیلی سخت نبود. البته این مسئله که کتاب نیکولا آمانیتی به صورت اول شخص نوشته شده، به ما کمک کرد. ما همیشه در ذهن لورنزو هستیم.»
اهمیت زیرزمینی که داستان فیلم در آن اتفاق می‌افتد، چیست؟ فیلم‌های برتولوچی به خاطر فضاسازی‌هایشان شهرت دارند: آپارتمان‌های خالی به رنگ بژ و تالارهایی با لوسترهای بزرگ. فیلم جدید او یک زیرزمین تاریک دارد با یک مخمل سرخ و مورچه.
برناردو برتولوچی در مراسم فرش قرمز فیلم «من و تو»
برتولوچی در پایان گفت: «این فیلم برای من، بازگشت به زندگی است. در 10 سال گذشته به نوعی در رخوت زندگی کردم. زمانی بیدار شدم که پذیرفتم به لحاظ فیزیکی تغییر کرده‌ام، زمانی که موقعیتم را پذیرفتم و دیگر با آن مبارزه نکردم. کتاب آمانیتی وادارم کرد یک فیلم بسازم.»
«من و تو» اولین فیلم برتولوچی پس از فیلم «خیالباف‌‌ها» با موضوع وقایع سال 1968 پاریس، همین طور اولین فیلم ایتالیایی‌زبان او پس از 30 سال است. فیلمساز متولد پارما در 10 سال اخیر به خاطر مشکلات ناشی از فتق دیسک کمر فعالیت چندانی نداشته است.
برتولوچی سال 1988 برای «آخرین امپراتور» برنده اسکار بهترین کارگردانی و فیلمنامه اقتباسی شد. او برای فیلم‌های فیلم‌های «دنباله‌رو» و «آخرین تانگو در پاریس» هم نامزد اسکار بوده است.
او سال 2007 جایزه شیر طلایی یک عمر دستاورد جشنواره ونیز را دریافت کرد و پارسال نیز اولین نخل طلای افتخاری سالانه جشنواره کن به او اعطاء شد. «استراتژی عنکبوت»، «آسمان سرپناه» و «بودای کوچک» از دیگر ساخته‌های برتولوچی است.
روز چهارشنبه همچنین دو فیلم «در جاده» به کارگردانی والتر سالس فیلمساز برزیلی و «ماشین‌های مقدس» ساخته لیوس کاراکس فیلمساز فرانسوی در بخش مسابقه اصلی این دوره جشنواره کن به نمایش درآمدند.
«در جاده» از روی رمان جک کرواک ساخته شده و تولید مشترک فرانسه و برزیل است. گارت هدلوند، کریستن استیوارت، کرستن دانست، ویگو مورتنسن و سام ریلی در این فیلم بازی می‌کنند.
سال پارادایس نویسنده جویای نام نیویورکی (ریلی) کمی پس از مرگ پدرش با دین موریارتی یک مرد جوان بسیار جذاب که قبلا خلافکار بوده (هدلوند) و ماریو همسر او (استیوارت) آشنا می‌شود. سال و دین خیلی زود با هم صمیمی می‌شوند. آن‌ها که تشنه آزادی هستند و اصلا دوست ندارند خود را در چارچوب‌های زندگی محدود کنند، همراه ماریلو راهی جاده‌ها می‌شوند.
فرانسیس فورد کوپولا از اواسط دهه 1970 قصد داشت رمان کرواک را به فیلم برگرداند که نشد. تا اینکه سال 2005 پروژه به دست والتر سالس افتاد.
او بیش از همه با فیلم «خاطرات موتورسیکلت» درباره سفرهای چه گوارا در دوران جوانی، شهرت دارد که سال 2004 یکی از رقبای کن بود.
والتر سالس کارگردان (راست) و ویگو مورتنسن بازیگر فیلم «در جاده»
سالس 56 ساله به خبرنگاران گفت: «تاکنون چند فیلم جاده‌ای ساخته‌ام. متوجه شدم هرچه بیشتر از ریشه‌های خود و از نقطه شروع فاصله بگیرید، درک بهتری نسبت به اینکه چه کسی هستید، از کجا آمده‌اید و در نهایت چه می‌خواهید باشید، پیدا می‌کنید. هرچند در نهایت بخشی از خودتان را پشت سر جا می‌گذارید.»
او افزود: «آنچه ما در این فیلم به تصویر کشیده‌ایم با «خاطرات موتورسیکلت» که درباره شروع یک بیداری اجتماعی و سیاسی است، ارتباط دارد.»
«ماشین‌های مقدس» لیوس کاراکس تولید مشترک فرانسه و آلمان یکی دیگر از 22 فیلمی است که بخت دریافت جایزه نخل طلای کن 2012 را دارند.
کایلی مینوگ و ایوا مندس در این فیلم بازی می‌کنند که داستان آن از صبح تا شب روی می‌دهد و سفر مردی به نام آقای اسکار (با بازی دنی لاوان در 11 نقش) را به تصویر می‌کشد که دائم تغییر هویت می‌دهد و از یک زندگی به زندگی دیگر می‌رود. او یه مدت آدمکش است، بعد یک زن گدای پیر می‌شود، بعد یک جن دیوانه، بعد یک مرد خانواده و این روند ادامه دارد.
ظاهرا آقای اسکار فیلم بازی می‌کند، از این نقش به آن نقش، اما دوربین‌ها کجا هستند؟ آقای اسکار تنهاست. تنها همراه او سلین (ادیت اسکوب) راننده و منشی‌اش است که او را با یک لیموزین در خیابان‌های پاریس می‌گرداند. آقای اسکار مثل یک آدمکش باوجدان از ماموریتی به ماموریت دیگر می‌رود، اما معلوم نیست خانه اصلی‌اش کجاست و خانواده‌اش چه کسانی هستند.
کاراکس که «ماشین‌های مقدس» اولین فیلم بلند او در 13 سال گذشته است، گفت: «این فیلمی درباره یک مرد و یک تجربه است، تجربه زنده بودن. آقای اسکار یک جور بازیگر است، کمی شبیه همه ما، کسی که هیچکس به او توجه ندارد.»
لیوس کاراکس کارگردان و کایلی مینوگ بازیگر فیلم «ماشین‌های مقدس»
کاراکس که با فیلم‌هایی چون «عشاق پون نوف» و «پولا ایکس» شهرت دارد، درمورد نامفهوم بودن بخش‌هایی از فیلم جدید خود گفت: «عامه مردم کی هستند؟ فقط می‌دانم آدم‌هایی هستند که به زودی می‌میرند!»
او افزود: «من فیلم‌های عمومی نمی‌سازم، فیلم‌های خصوصی می‌سازم. اجازه می‌دهم هر کس دوست دارد بیاید و آن‌ها را ببیند.»
واکنش‌ها نسبت به «ماشین‌های مقدس» متفاوت بود. گروهی آن را «غم‌انگیز» و گروهی آن را «کاملا دیوانه‌وار» توصیف کردند.
شصت و پنجمین دوره جشنواره فیلم کن 16 تا 27 مه (27 اردیبهشت تا 7 خرداد) برگزار می‌شود.
خبرگزاری فرانسه / 23 مه / ترجمه: علی افتخاری
5858
نظر شما