به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در آیات ۶۷ تا ۷۵ سوره اسراء، خداوند یکی از چهره‌های پنهان دشمنی یهود و بنی‌اسرائیل را آشکار می‌کند؛ چهره‌ای که از دوران موسی(ع) تا زمان پیامبر اسلام(ص) در شکل‌های مختلف تکرار شده است: ناسپاسی در برابر نعمت، لجاجت در برابر حق، و توطئه علیه پیامبران.
بنابر روایت فارس، این آیات به روشنی نشان می‌دهند که روحیه دشمنی با ایمان و حق‌گریزی در بنی‌اسرائیل تنها یک حادثه تاریخی نیست، بلکه یک خصلت درونی و پایدار است که در طول تاریخ ادامه یافته است.
ایمان موقت در طوفان و بازگشت به شرک در ساحل
آیه ۶۷ چنین می‌فرماید: «وَإِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَی الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ...»
در این آیه خداوند به فطرت انسان اشاره دارد که در هنگام خطر تنها به او پناه می‌برد، اما به محض نجات، راه غفلت را در پیش می‌گیرد. مفسران گفته‌اند این رفتار، به‌ویژه در میان یهود و مشرکان عرب، مصداق داشت؛ مردمی که در سختی‌ها یاد خدا می‌کردند اما در آرامش، ایمان را فراموش می‌کردند.
در تفاسیر آمده است که بنی‌اسرائیل بارها در دریا گرفتار شدند، از خدا نجات خواستند و پس از رهایی، همان مسیر شرک و عصیان را پیش گرفتند؛ الگویی از نفاق درونی که بعدها در برابر پیامبر اسلام نیز تکرار شد.
دشمنی با حق، نتیجه ناسپاسی
آیات ۶۸ تا ۷۰ با یادآوری قدرت خدا در تسلط بر دریا و خشکی، هشدار می‌دهند که نافرمانی در برابر چنین خدایی، تنها به نابودی خود انسان می‌انجامد.خداوند در آیه ۷۰ می‌فرماید: «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ...»
این آیه نشان می‌دهد همه انسان‌ها نزد خداوند کرامت دارند، اما این کرامت زمانی پایدار است که با ایمان و عمل صالح همراه شود. بنی‌اسرائیل که در تاریخ، بارها این کرامت را با گناه و سرکشی از دست داده‌اند، نمونه‌ای از سقوط انسان کرامت‌یافته هستند؛ قومی که به جای شکر نعمت، در مسیر تکبر و دشمنی با حق گام برداشتند.
از انکار پیامبر تا تهدید به توطئه
در آیات ۷۱ تا ۷۳، محور سخن از دشمنی آشکار بنی‌اسرائیل با پیامبران الهی به‌ویژه با پیامبر اسلام است. آنان نه‌تنها از ایمان سر باز زدند، بلکه تلاش کردند پیامبر را از مسیر وحی منحرف سازند: «وَإِن کَادُوا لَیَفْتِنُونَکَ عَنِ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ...»
مفسران گفته‌اند این آیه به دسیسه‌هایی اشاره دارد که برخی از علمای یهود و مشرکان مکه برای منحرف‌کردن پیامبر(ص) به کار بستند؛ از جمله پیشنهادهایی مانند اینکه برای جذب مردم، بخشی از احکام اسلام را تغییر دهد یا به طور موقت از مواضع خود کوتاه بیاید.
اما خداوند در ادامه می‌فرماید: «وَلَوْلَا أَن ثَبَّتْنَاکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْئًا قَلِیلًا»
یعنی اگر لطف و ثبات الهی نبود، ممکن بود اندکی از خواسته‌های آنان تو را فریب دهد. این آیات نمونه‌ای روشن از دشمنی فکری و فرهنگی یهود با پیام وحی است؛ دشمنی‌ای که نه با شمشیر، بلکه با وسوسه و انحراف فکری دنبال می‌شد.
از تحریف تا تهدید؛ برنامه قدیمی دشمنان وحی
تفسیرها بیان می‌کنند که یکی از شیوه‌های بنی‌اسرائیل در دشمنی با حق، تحریف آیات و تلاش برای تغییر مسیر پیامبران بود. همان‌گونه که در زمان موسی(ع) تورات را تحریف کردند، در زمان پیامبر اسلام نیز می‌کوشیدند مفاهیم قرآن را به میل خود تفسیر کنند تا نفوذ پیامبر را کم کنند.
آیه ۷۵ به پیامبر هشدار می‌دهد که اگر از آنان پیروی می‌کردی، آنان نه تنها تو را از جایگاه رسالت ساقط می‌کردند، بلکه در دنیا و آخرت تو را نابود می‌ساختند: «إِذًا لَأَذَقْنَاکَ ضِعْفَ الْحَیَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ...»
یعنی دشمنان خدا هیچ‌گاه با سازش راضی نمی‌شوند، و هدف نهایی آنان از میان برداشتن حقیقت است.
دشمنی مستمر با ایمان
این آیات در واقع تصویری تاریخی و هم‌زمان امروزی از دشمنی یهود و بنی‌اسرائیل ارائه می‌دهد. آنان در ظاهر اهل کتاب‌اند، اما در باطن، دشمنی‌شان با ایمان حقیقی ادامه دارد؛ از تحریف کلام خدا گرفته تا جنگ رسانه‌ای و فرهنگی علیه حق.پیام قرآن روشن است: ایمان و کرامت انسان در گرو پایداری در برابر وسوسه‌های دشمنان حق است. همان‌طور که پیامبر(ص) در برابر فشار یهود و مشرکان ایستاد و تسلیم نشد، هر جامعه‌ای که بخواهد در مسیر الهی بماند، باید این ثبات و هوشیاری را حفظ کند.
تلاوت این آیات را که در صفحه ۲۸۹ قرآن کریم واقع است، ببینید و بشنوید.
نظر شما