مجید رضاییان استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه ژورنالیسم معتقد است: در ایران اگر رسانه یک حرکت پوششی و تحلیلی و کارشناسی انجام دهد که خوب است، وگرنه از نقش رسانه برای پیشبرد مذاکرات بهره ای برده نمی شود و این یک نقطه ضعف محسوب می شود. در حالیکه رسانه ها باید به حدی مهم و اثر گذار باشند که در رویدادی مثل مذاکرات، یک سر میز رسانه باشد و سر دیگر تیم مذاکره کننده. البته منظورم رسانه های قدرتمندی است که می توانند کار کارشناسی و تخصصی و تحلیلی داشته باشند.
مجید رضاییان استاد دانشگاه با اشاره به تفاوت های مهم این دور از مذاکرات با دوره های قبلی به شفقنا رسانه می گوید: ما یکبار مذاکرات را در قالب گروه ۱+۵ پیگیری کردیم که ماحصل آن به برجام ختم شد. در حال حاضر شرایط از نظر داخلی و بین المللی بسیار متفاوت است. این مذاکرات یک پوشش کارشناسی و یک پوشش میدانی دارد.
رسانه می تواند یک قطعه از پازل در میز مذاکرات باشد
او ادامه می دهد: پوشش کارشناسی به این طریق است که تیمی که در کاخ سفید قرار دارد از طریق رسانه عمل می کند و رسانه را به عنوان بازیگر اصلی در کنار خود دارد و این نشان می دهد که فشار رسانه ای برایشان مهم است و یک نقشی در کنار مذاکرات بازی می کند. این نقش و فشار در تیم ترامپ تنها به مذاکرات الان ایران و امریکا محدود نمی شود در مذاکرات آتش بس میان اوکراین و روسیه هم بود به همین خاطر آنها رسانه را یک قطعه از پازل می دانند.
این استاد دانشگاه با اشاره به دیدگاهی که مقامات به رسانه های ما دارند، توضیح می دهد: در ایران اگر رسانه یک حرکت پوششی و تحلیلی و کارشناسی انجام دهد که خوب است، وگرنه از نقش رسانه برای پیشبرد مذاکرات بهره ای برده نمی شود و این یک نقطه ضعف محسوب می شود. در حالیکه رسانه ها باید به حدی مهم و اثر گذار باشند که در رویدادی مثل مذاکرات، یک سر میز رسانه باشد و سر دیگر تیم مذاکره کننده. البته منظورم رسانه های قدرتمندی است که می توانند کار کارشناسی و تخصصی و تحلیلی داشته باشند.
نقش کارشناسی روزنامه نگار و تاثیر مستقیم بر روند مذاکرات
این پژوهشگر حوزه ژورنالیسم با اشاره به نقش کارشناسی رسانه ها در مذاکرات می گوید: معتقدم رسانه نباید نقش تبلیغاتی و روانی داشته باشد، بلکه بیشتر نقش کارشناسی و تحلیلی داشته باشد. در کشور ما این نقش پوششی کارشناسی بسیار مهم تر از پوشش میدانی و خبری است و اتفاقا می تواند بر مذاکرات تاثیر مستقیم بگذارد. چرا که طبق شواهد تا الان به این جنبه از نقش رسانه ها توجه نشده است. نکته مهم تر اینکه در این دو دور از مذاکرات اخیر، وزارت امور خارجه ایران بر این نکته بسیار تاکید کرد که هیچ خبری را تا اعلام ما انتشار و تایید نکنید، این خود نشان دهنده نگاه و نگرش وزارت خارجه به رسانه هاست که آنها را به عنوان بازیگر، چندان مهم نمی داند.
ماندگاری رسانه ها با قوی بودن منابع خبری
این نویسنده کتاب«شیوه نامه روزنامه نگاری» به رسانه ها پیشنهادمی دهد: در چنین چارچوبی بهتر است خود روزنامه نگاران و رسانه نقش کارشناسی و تحلیلی خود را بالا ببرند چون در نقش پوششی تا اینجای کار به رسانه ها توجهی نشده است یا شاید در حد یک رفع تکلیف بوده و یک خبر را به او داده اند و او هم اطلاع رسانی کرده و بیشتر از مکان و زمان و شکل مذاکره خبر داده است.
او تاکید می کند: روزنامه نگارانی که توانایی حرفه ای دارند باید پوشش کارشناسی و تحلیلی بیشتری در این باره انجام دهند و تا جاییکه برایشان امکان پذیر است باید از نظر وجوه مختلف که یکی از آنها قوی بودن منابع خبری است، اطلاعات خود را تقویت کنند. توجه به این وجوه از پوشش رسانه ای در این مقطع، می تواند نقش رسانه ها را ماندگار و فعال کند.
رسانه می تواند بسیار وسیع تر و گسترده تر به مسائل ورود کند
رضاییان یادآوری می کند: مثالی که در اینجا می توانم برای خبرنگاران بیاورم اینکه مثلا گفته می شود: ما به جز مسائل هسته ای مساله دیگری را در مذاکرات قبول نداریم. این نظر رسمی آن دیپلمات است،اما رسانه می تواند بسیاری از مسائل را مطرح و نقطه نظرات کارشناسی و تحلیلی خود را بیان کند. به نظرم نگرش و دیدگاه حاکم به رسانه ها، می تواند به عملکرد و نقش کارشناسی و تحلیلی خود رسانه ها بر گردد و از همه مهم تر تسلطی که روزنامه نگاران بر موضوع دارند. رسانه می تواند بسیار وسیع تر و گسترده تر به مسائل ورود کند و نباید فقط انعکاس دهنده نظرات و اظهارات مقامات باشد.
۵۷۵۷
نظر شما