سکوت بختیاری‌زاده شکسته شد؛ افشاگری سرمربی سابق استقلال از اتفاقات باورنکردنی

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ پیش از شهرآورد سرخابی‌های پایتخت و تقابل دوباره پرسپولیس - استقلال در هفته بیست‌ویکم، سهراب بختیاری‌زاده به عنوان چهره‌ای که در دو مقطع به عنوان سرمربی موقت روی نیمکت این تیم به جای جواد نکونام و پیتسو موسیمانه نشست، در گفت‌وگو با فوتبال ۳۶۰ در خصوص شرایط استقلال صحبت کرد.

سهراب بختیاری‌زاده در ابتدای صحبت‌های خود درباره حضورش روی نیمکت استقلال به صورت موقت پس از جدایی جواد نکونام گفت: «من خودم که میهمان شما بودم فکر نمی‌کردم، اتفاقاتی طوری رقم بخورد که جای نکونام را بگیرم چون ایشان سال قبل تیم خوبی را بسته بود و تا آستانه قهرمانی هم پیش رفت. فکر نمی‌کردیم از استقلال جدا شود و من خودم خیلی دوست داشتم تا آن کادرفنی باقی بماند. با این حال تقدیر بر این شد که من آن روزهای سخت را تجربه کنم و این بخشی از شرایط کسی است که به عنوان نفر اول، این کار را عهده می‌گیرد. قرار شد به عنوان مربی موقت کار را آغاز کنم و در کل تجربه خیلی خوبی بود؛ آن سهراب ۶ ماه قبل نیستم و خودم این چند ماه را دوست داشتم چون از سختی این کار آگاه هستم و کارم را دوست دارم. در هر دو مرحله که من این کار را قبول کردم، شرایط خوبی تیم ما نداشت؛ چه در دوره آقای نکونام و چه در دوره آقای موسیمانه. کادر جدید می‌تواند با این استایل کنونی، به آینده امیدوارتر باشد».

بختیاری‌زاده در خصوص تصمیمی که در قبال بازی کردن استقلال مقابل ذوب‌آهن پیش از تقابل با النصر عربستان گرفت، توضیح داد: «سال قبل همین اتفاق افتاد و استقلال استراحت کرد و بعد از آن به بازی با مس رفسنجان رفت که باخت. در همین تایمی که به ذوب‌آهن باختیم، هم سپاهان و هم پرسپولیس استراحت کردند که باختند. ما بازی کردیم، 3 بر صفر باختیم و گل‌ها روی اشتباهات بوده است. تیمی که از روز اول دیدم، خسته بود. یک زمان تیم از نظر بدنی خوب است اما خسته است که این زمان فرصتی است فشار تمرین را کمتر کند. استقلال تیمی بود که داربی را باخته بود و یک تیم افسرده را دیدم که از یک تیم متحد دور است. چند بازیکن فیکس اضافه وزن داشتند و همان‌ها نیاز داشتند تا در شرایط مسابقه قرار بگیرند».

او همچنین درباره مشکلاتی که با حسین حسینی دروازه‌بان استقلال از سمت مدیریت به وجود آمده بود گفت: «من به این اعتقاد ندارم. یک تیم یعنی کادرفنی، بازیکنان و هیئت مدیره که همه را یک خانواده می‌دانم. در چنین شرایطی یک تیم دچار آشفتگی می‌شود یا سوئتفاهم به وجود می‌آید. اتفاقات درونی تیم نباید راه به بیرون پیدا کند و ای کاش به خود تیم می‌گفت. کاپیتان تیم باید صبورتر از بقیه باشد که البته تیم ما هم همین است. با این حال بعد از آن اتفاق که باشگاه تصمیم گرفت حسینی بازی نکند، من تمام تلاشم بر این بود که دو نفر با یکدیگر صحبت کنند و کنار بیایند. اگر سرمربی قطعی تیم بودم، قاطعانه‌تر تصمیم می‌گرفتم و من یک سرمربی موقت بودم که تازه یک هفته به استقلال رسیده بودم».

بختیاری‌زاده در پایان درباره همکاری کوتاهش با پیتسو موسیمانه تاکید کرد: «موسیمانه با خودش ۴ دستیار آورده بود که آقای ماهیر و کاپه دستیاران یک و دوی او بودند. بقیه نفرات کارهای آنالیز را انجام می‌دادند و در زمان بازی هم، آن دو نفر روی سکو بودند و با کاپه ارتباط تلفنی داشتند. کاپه بدنساز و تمرین دهنده تیم بود و دستیار دوم بود. آقای ماهیر هم قدرت فنی آقای موسیمانه را داشت. موسیمانه بعد از 3-2 هفته فقط از نظر اخلاقی به من اعتماد کرده بود که این هم از نظر فنی نبود. خیلی کم باهم ارتباط داشتیم و در یک برهه هم به او گفتم که دلیلی ندارد من باشم چون اطلاعات لازم را دادم. من خواستم جدا شوم اما ایشان مخالفت کرد و می‌گفت شما آینده باشگاه هستی که قرار است به عنوان نفر اول کار را در آینده دست بگیری. هر از گاهی در مورد حضور آرمان رمضانی یا بلانکو نظر من را می‌پرسید و یا برخی اوقات، در جریان بازی دستیارش می‌پرسید از بین کوشکی یا اسلامی چه کسی را به زمین بفرستیم. حقیقتا سیستم و طراحی تمرین و مسائل فنی با خودش و دستیارانش بود. این ۴ دستیار، ۱۰ سال با او بودند و کاملا طبیعی بود».

۲۵۸ ۲۵۸