به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، روزنامه کیهان که تا دوسه روز پیش، از جشنواره فیلم فجر امسال به علت اینکه محصول عملکرد دولت سیزدهم است، کاملا دفاع می کردف ناگهان دچار چرخش شد!
روزنامه کیهان نوشت: چهل و سه سال است که این جشنواره برگزار می‌شود و در هر دوره به بررسی و ارزیابی جدیدترین تولیدات سینما می‌پردازد. فرصتی برای کارگردانان تا در برابر نقد و تحلیل‌های کارشناسان، نقاط قوت و ضعف آثار خود را بشناسند و به اصلاح نهایی بپردازند. اما آیا این جشنواره، که روزگاری درخشان‌ترین مراسم سینمایی کشور محسوب می‌شد، اکنون به یک گردهمایی بی‌روح تبدیل شده است؟
در این سال‌ها، با توجه به عدم سیاستگذاری اصولی، جایگاه جشنواره کمرنگ‌تر شده و از اهداف خودش دورافتاده است.به گونه ای که کارکرد خود را در تقویم اکران سال جدید سینمائی از دست داده است.
این روزها، با برگزاری چهل و سومین دوره این رویداد، به وضوح شاهد تلاطم‌ها و چالش‌هایی هستیم که می‌توانستند فرصتی برای مطالبه‌گری و اصلاح وضع موجود باشند. البته، متاسفانه برخی بی‌احترامی‌ها و هنجار شکنی‌ها در چنین شرایطی، حاکی از ضرورت بازنگری در مسئولیت‌ها و اصول محوری انقلاب اسلامی است. حوزه سیاستگذاری فرهنگی می‌توانست فرصتی برای یکی از مهم ترین مطالبه‌گری در جشنواره امسال باشد تا اینکه شگفتانه جشنواره با قبح‌شکنی، بی‌حرمتی و به سخره‌گرفتن هنجارهای اسلامی در شروع سرد و بی‌روح بزرگترین رویداد فرهنگی کشور در آستانه دهه فجر شکل گرفت. سناریویی که بنظر می‌رسد جرقه‌ای برای تغییر مسیر سینمای ایران از ریل انقلاب اسلامی باشد. آن زمان که در مراسم افتتاحیه دست دادن رضا بابک و مرضیه برومند به همراه استفاده از الفاظی که صراحتا چاقوی تیزی بر پیکره نحیف جشنواره فیلم فجر جلوی دوربین‌های پخش زنده تلویزیون عادی‌سازی شد، همه نشانه اراده‌ای برای شروع مسیری جدید برای مقابله با سینمای نجیب مورد تأیید جمهوری اسلامی ایران در دوران مدیریتی جدید است.
با به‌صدا درآمدن زنگ بیست و سومین دوره،این جشنواره با آثاری که تحت سیاست‌های دوره مدیریتی محمد خزاعی در سازمان سینمایی دولت قبل تولید شده بودند، آغاز شد؛ در حالی که اجرای جشنواره با مدیریت رائدفریدزاده به انجام می رسد. اما در دو بخش محتوا و اجرا با دو طیف مختلف نظری و سیاسی مواجه هستیم. اصرار و پافشاری بر رونق گیشه به دلایل رکود ایجاد شده گیشه سینما در دوران کرونا، به هر قیمت، انبوهی از تولیدات سخیف و نازل را به همراه داشت، سیاستی که در پی آن لطمه جبران‌ناپذیری به سینمای ایران زد و تبعاتش در تولیدات این دوره جشنواره مشهود است. در این میان اگر شاهد فیلمی قابل قبول باشیم، برآیند تفکرات و تلاش‌های بخش خصوصی و سازمان‌های نامرتبط با بدنه سازمان سینمایی است.
بنظر می رسد این جشنواره برای شکوفا شدن نیاز به یک عمل جراحی در ساختار سینمای کشور دارد تا با قلب تپنده آن رگ‌های حیاتی سینمای ایران را حیات دوباره ببخشد.
۲۷۳۰۲
نظر شما