نادیا زکالوند: رسیدن به قله اورست، بلندترین قله جهان، یکی از طاقت‌فرساترین صعودهایی است که انسان می‌تواند انجام دهد. بنابراین جای تعجبی ندارد که کوهنورد برای فتح قله، با خطرات بیشماری از جمله، ریزش بهمن، سقوط از کوه، یخ‌زدگی و بیماری ارتفاع روبه‌رو می‌شود. این موارد غیر از چیزی است که به آن «منطقه مرگ» گفته می‌شود. منطقه یا ناحیه مرگ در کوهنوردی به ارتفاعات بالای کوه (به‌طورکلی ارتفاع ۸هزار متری) گفته می‌شود که در آنجا فشار اکسیژن برای حفظ حیات انسان کافی نیست و روی عملکردهای حیاتی فرد اثر منفی می‌گذارد تاجایی‌که موجب مرگ او می‌شود. بنابراین توقف طولانی در این ارتفاع، بدون کپسول اکسیژن بسیار خطرناک است.
اخیرا خانم سوفی گریس هولمز که با انجام ۳۶ ماراتون در ۳۶ روز، با وجود بیماری فیبروز سیستیک، به رکوردهای جهانی گینس دست یافته است، در برنامه پادکستی گفت، «بیشتر مردم به‌دلیل وجود صف‌های طولانی به قله اورست، جان خود را از دست می‌دهند.»
او ادامه داد، متاسفانه این‌روزها برای دریافت هزینه‌های بیشتر، بیش از حد مجاز به افراد اجازه صعود به این کوه را می‌دهند. برخی از ثروتمندان هم می‌خواهند بدون توجه به هر رویدادی، به قله کوه برسند و صف‌های طولانی در این کوه شکل گرفته است.»
برای رفتن به کوه ۸۸۵۰ متری اورست، باید ماه‌ها یا حتی چندین سال به‌طور مرتب ورزش‌های سخت و تمرین انجام داد تا بدن بتواند شرایط سخت و یخبندانی را که هنگام صعود با آن مواجه است تحمل کند.
این روزها تقاضا برای رفتن به اورست بسیار زیاد شده است و صف های طولانی برای رسیدن به قله، موجب مرگ تعداد معناداری از کوهنوردان می‌شود.
منبع:
نظر شما