به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۵۸، گروهی از دانشجویان پیرو خط امام سفارت ایالات متحده آمریکا در تهران را اشغال کردند. این اقدام با هدف اعتراض به دخالت‌های آمریکا در امور داخلی ایران، حمایت از شاه مخلوع، و جلوگیری از ادامه نفوذ آمریکا در ایران انجام شد. در جریان اشغال سفارت، بیش از ۶۰ نفر از کارکنان سفارت، شامل دیپلمات‌ها، مأموران اطلاعاتی و دیگر کارکنان، به گروگان گرفته شدند.
بنابر روایت پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی، پس از اشغال سفارت، دانشجویان پیرو خط امام با امام خمینی (ره) در مورد وضعیت گروگان‌ها مشورت کردند. امام، بر اهمیت حفظ اصول اخلاقی و انسانی در برخورد با گروگان‌ها تأکید کردند. یکی از تصمیمات کلیدی که به سرعت اتخاذ شد، آزادسازی برخی از گروگان‌ها بر اساس معیارهای انسانی و عدالت‌محور بود. در این راستا، امام خمینی دستور داد که زنان به دلیل عدم ارتباط مستقیم با سیاست‌های استعماری و استکباری آمریکا، سیاهپوستان به دلیل تاریخ طولانی تبعیض و سرکوب در ایالات متحده، کارکنان غیرآمریکایی که بی‌ارتباط با اهداف اشغال بودند آزاد شوند. این تصمیم، نه تنها یک اقدام انسانی، بلکه یک موضع سیاسی قوی در برابر نظام تبعیض‌آمیز و نژادپرستانه ایالات متحده بود.
در آن زمان، وضعیت سیاهپوستان در آمریکا همچنان تحت تأثیر تبعیض‌های ساختاری و تاریخی بود. هرچند جنبش حقوق مدنی در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ دستاوردهایی داشت، اما بسیاری از سیاهپوستان همچنان از تبعیض، فقر و خشونت رنج می‌بردند. این واقعیت، آنها را به نمادی از مظلومیت در جامعه آمریکایی تبدیل کرده بود. انقلاب اسلامی ایران که از ابتدا شعار حمایت از مستضعفان جهان را سرلوحه خود قرار داده بود، تصمیم گرفت با آزادسازی سیاهپوستان، از آنان به عنوان نمایندگان مظلومیت جهانی حمایت کند و به نوعی فعالیت تبلیغاتی بپردازد.
در روزهای ابتدایی گروگان‌گیری، دانشجویان پیرو خط امام، سیاهپوستان را شناسایی کردند. برخی از این افراد، کارکنان معمولی سفارت بودند و ارتباط مستقیمی با فعالیت‌های دیپلماتیک یا اطلاعاتی نداشتند. پس از شناسایی، آنها آزاد شده و امکان خروج از ایران را پیدا کردند. این اقدام، در کنار آزادسازی زنان و کارکنان خارجی، یکی از اولین گام‌های دانشجویان در مدیریت بحران گروگان‌گیری بود.
روزنامه اخبار ایران در تاریخ ۲۸ آبان سال ۵۸ در شماره ۱۴۱ از خود به بازتاب گزارشی درباره آزادسازی این افراد ارائه می‌دهد:
«شب گذشته سه تن از گروگان‌های آزادشده در یک مصاحبه مطبوعاتی با حضور بیش از دویست خبرنگار داخلی و خارجی شرکت کردند و به سؤالات پاسخ دادند. این سه نفر عبارت بودند از خانم کتی گروس ۲۲ ساله، منشی، لیدل میپل و ویلیام کوارلز، دو گروهبان ۲۳ ساله گارد حفاظتی نیروی دریایی آمریکا. آقای کوارلز، یکی از سیاهپوستان، در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چرا اینجا اشغال شده است، گفت: ایرانیان می‌گویند که اینجا سفارتخانه نیست بلکه جاسوس‌خانه است. مردم ایران در جهت عقیده‌شان عمل می‌کنند و می‌دانند که چه می‌کنند. خانم گروس در مورد این سؤال که آیا سلامتی گروگان‌ها در خطر بوده است، گفت: خیر، هرگز در خطر نبوده است. با ما بسیار خوش رفتاری شده است. آقای کوارلز گفت: در این مدت که در گروگان بودم، در تماس با دانشجویان بسیاری از مطالب و حقایق برایم روشن شد چون هر جریانی دو طرف دارد و ما تنها تبلیغات آمریکا را شنیده بودیم و در اینجا از حقایق طرف دیگر مطلع شدیم و دیدیم که آمریکا چگونه یک امپریالیست است.
وی افزود: وقتی‌که به وطن بازگردم، حقایق را برای هم‌وطنانم خواهم گفت. خانم کتی گروس در پاسخ به سؤال یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه آیا دانشجویان حق دارند که سفارت آمریکا را اشغال کنند، گفت: هر کشوری که نخواهد کشور دیگری در امور داخلی‌اش دخالت کند، حق دارد چنین کاری انجام دهد. من وقتی به آمریکا بازگردم، حقایق را بازگو خواهم کرد. یکی از سیاهپوستان و زنان آمریکایی که طوماری به کارتر امضا کرده بودند، گفت: آمریکا باید شاه را به ملت ایران تحویل دهد. آنها تأکید کردند که هیچ‌گونه اجباری در امضای طومار و همچنین مصاحبه دیشب وجود نداشته است.
یکی از سیاهپوستان گفت: من طومار را امضا نکردم چون نمی‌خواستم نامم بر روی نامه‌ای علیه دولت آمریکا وجود داشته باشد، هرچند با ما بسیار خوشرفتاری شده است. یکی از خبرنگاران خارجی پرسید که آیا گروگان‌ها مضروب شده‌اند؟ آزادشدگان گفتند: خیر، هیچ‌یک از گروگان‌ها مضروب نشده‌اند و با ما بسیار خوشرفتاری کرده‌اند. خانم کتی گروس از مضروب شدن ایرانیان اظهار تأسف کرد. گروهبان سیاه‌پوست آزادشده، آقای کوارلز، گفت: اگر من به آمریکا بازگردم، به دولت خواهم گفت که آمریکا در سیاست خارجی خود باید تجدیدنظر کند، چراکه در نتیجه سیاست دولت آمریکا و به دست مقامات بلندپایه است که مردم ستم‌کشیده تحت ظلم هستند. گروهبان میپل گفت: در طول اقامتمان در اینجا با دانشجویان بحث سیاسی نیز داشته‌ایم ولی لزوماً بر تمام مطالب به توافق کامل نرسیده‌ایم. از برادر سیاه‌پوست، آقای کوارلز، سؤال شد پیام شما برای سیاهپوستان جهان چیست؟ وی پاسخ داد: پیام من برای سیاهپوستان جهان این است که انقلاب ایران نمونه و سرمشقی است برای همه مظلومین جهان. وی افزود: سیاهپوستان باید علیه ظالمین قیام کنند، همچنان‌که ملت ایران کردند. هر یک از گروگان‌های آزادشده از امام برای توجه مخصوص به زنان و سیاهپوستان تشکر کردند و گفتند ما می‌دانیم که ایدئولوژی اسلام بود که چنین توجهی به ما روا داشت.»
۲۹۲۱۹
