به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و به نقل از پدال، بخش M بامو تاکنون خودروهای فوقالعادهٔ زیادی ساخته است. سدان، کوپه یا شاسیبلند فرقی ندارد، M روی هر چیزی دست بگذارد به خودروی بینظیری تبدیل خواهد شد. این بخش در طول سالها این بخش روی خودروهای مختلفی از کوپههای چهار سیلندر گرفته تا سدانهای V۱۲ کار کرده است. به همین دلیل، این سؤال ایجاد شد که بهترین خودروهای چهار، شش، هشت، ده و دوازده سیلندری که بامو M تاکنون ساخته است کدامند؟
بهترین مدل چهار سیلندر: بامو M۳ نسل E۳۰
پیشرانه | ۲.۳ لیتری I۴ |
قدرت | ۱۹۵ اسب بخار |
گشتاور | ۲۳۰ نیوتن متر |
شتاب صفر تا ۹۶ | ۶.۹ ثانیه |
سالهای تولید | ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۱ |
M۳ نسل E۳۰ فقط یک خودروی اسپرت نیست. این نمادی از میراث مسابقهای بامو است. این خودرو که به خاطر قوانین هومولوگیشن مسابقات DTM ساخته شد، سری ۳ را به شاهکاری واقعی تبدیل کرد. زیر کاپوت این M۳، پیشرانهٔ افسانهای ۲.۳ لیتری چهار سیلندر S۱۴ قرار گرفته بود که دستخوش تغییرات زیادی شد تا ۱۹۵ اسب خار قدرت تولید کند. هرچند شاید این رقم طبق استانداردهای امروز چندان زیاد به نظر نرسد ولی برای آن زمان عالی بود. علاوه بر این، M۳ یک برنامهٔ جامع کاهش وزن را تجربه کرد و تقریباً تمام پانلهای خودرو تغییر کردند تا وزن را به ۱۱۳۰ کیلوگرم برسانند. برای این خودرو همچنین کیت بدنهٔ تهاجمی با اسپلیتر جلو و بال بزرگ عقب در نظر گرفته شد و به لطف توزیع وزن ۵۳ به ۴۷ جلو و عقب، بسیار چابک، پاسخگو و سریع بود. علاوه بر این، M۳ نسل E۳۰ چندین قهرمانی کسب کرد و به میراث مسابقهای بامو تبدیل شد.
بهترین مدل شش سیلندر: بامو M۳ نسل E۴۶
پیشرانه | ۳.۲ لیتری I۶ |
قدرت | ۳۴۳ اسب بخار |
گشتاور | ۳۶۵ نیوتن متر |
شتاب صفر تا ۹۶ | ۴.۸ ثانیه |
سالهای تولید | ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ |
خیلیهای E۴۶ را بهترین M۳ تاریخ میدانند. این اولین باری بود که بامو بالاخره بهروزرسانی کاملی که سری ۳ شایستهٔ آن بود را انجام داد و ویژگیهای لوکس و پیشرفتهای را در پکیجی که هنوز آنالوگ بود ارائه کرد. البته این اولین M۳ با پیشرانهٔ شش سیلندر خطی نبود زیرا نسل قبلی هم شش سیلندر بود ولی E۴۶ به لطف پیشرانهٔ افسانهای S۵۴ از قدرتی که شایستهٔ آن بود بهرهمند شد. این پیشرانه با تولید ۳۴۳ اسب بخار قدرت و ردلاین ۷,۹۰۰ rpm، نسل سوم M۳ را در کمتر از ۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت میرساند. برای انتقال نیرو هم امکان انتخاب گیربکسهای شش سرعته دستی یا AMT وجود داشت. هرچند طی دو نسل حدود ۴۵۰ کیلوگرم به وزن M۳ اضافه شد ولی این اضافهوزن لطمهای به هندلینگ خودرو وارد نکرد و E۴۶ همچنان چابکی بالایی داشت. M۳ نسل E۴۶ به معیاری برای کوپههای اسپرت تبدیل شد و واقعاً رؤیای خودروی نهایی رانندگی را به تصویر کشید.
بهترین مدل هشت سیلندر: بامو M۵ نسل E۳۹
پیشرانه | ۴.۹ لیتری V۸ |
قدرت | ۴۰۰ اسب بخار |
گشتاور | ۵۰۰ نیوتن متر |
شتاب صفر تا ۹۶ | ۴.۸ ثانیه |
سالهای تولید | ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳ |
بامو در طول تاریخ خود مدلهای V۸ زیادی ساخته اما در بین همهٔ آنها، یکی برجسته است. بخش M بامو در اوایل قرن بیست و یکم در حال پوستاندازی بود و M۵ نسل E۳۹ برای این کار همهچیز داشت از طراحی زیبا و سواری فوقالعاده گرفته تا پیشرانهٔ هشت سیلندر S۶۲ زیر کاپوت. این ماشین به معیاری تبدیل شد که تمام نسلهای بعدی M۵ بر اساس آن قضاوت میشدند. تنها گیربکسی که برای این خودرو ارائه میشد، یک نمونهٔ شش سرعتهٔ دستی بود که عملکردی عالی داشت. این گیربکس با تعویض دندههای نرم و هماهنگی کامل با پیشرانهٔ V۸، همیشه خودرو را در حالت حداکثر قدرت نگه میداشت. هرچند در E۳۹ از هیچکدام از تکنولوژیهای تعلیق امروزی خبری نبود ولی بااینحال، تعلیق هم دستاندازهای بزرگراهها را بهخوبی جذب میکرد و هم امکان رانندگیهای سریع در جادههای پیچدرپیچ را فراهم میکرد. این M۵ در ظاهر هم ویژگیهای ظریفی داشت که بهجای جلبتوجه پلیسهای راهنمایی و رانندگی، فقط علاقهمندان را از چیزی که زیر کاپوت قرار داشت باخبر میکرد.
بهترین مدل ده سیلندر: بامو M۵ نسل E۶۰
پیشرانه | ۵.۰ لیتری V۱۰ |
قدرت | ۵۰۰ اسب بخار |
گشتاور | ۵۲۰ نیوتن متر |
شتاب صفر تا ۹۶ | ۴.۱ ثانیه |
سالهای تولید | ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ |
M۵ نسل E۶۰ خودروی بینقصی نبود. قطعاً این ماشین از یکی از بهترین طراحیهای دوران کریس بنگل بهره میبرد ولی بهاندازهٔ M۵ قبلی ماندگار و باوقار به نظر نمیرسید. ارائهٔ گیربکس هفت سرعتهٔ AMT هم به تصمیم بحثبرانگیزی تبدیل شد زیرا عملکرد این گیربکس در رانندگیهای عادی روزمره با مشکلاتی مواجه بود. علاوه بر این، معرفی سیستم اطلاعاتی-سرگرمی iDrive هم تجربهای خستهکننده را به همراه داشت. بااینحال، فقط یک دلیل برای خرید M۵ نسل E۶۰ وجود داشت آن پیشرانه بود. وقتی بامو به تولید M۵ نسل E۳۹ پایان داد، میدانست که باید برای نسل بعدی کار بزرگی انجام دهد و درنتیجه، از تخصص خود در فرمول یک برای ساخت اولین سدان تولیدی جهان با پیشرانهٔ V۱۰ بهره برد. پیشرانهٔ ۵ لیتری V۱۰ با قدرت فوقالعادهٔ ۵۰۰ اسب بخاری، E۶۰ را به یکی از قویترین سدانهای زمان خود تبدیل کرد. این پیشرانه التماس میکرد که آن را به ردلاین ۸,۲۵۰ rpm برسانید و در این صورت با نواختن سمفونی هیجانانگیزی از چهار سر اگزوز خود به شما جایزه میداد. چه E۶۰ را دوست داشته باشید چه از آن متنفر باشید، بدون شک این یکی از جسورانهترین و هیجانانگیزترین خودروهای تاریخ بامو محسوب میشود.
بهترین مدل دوازده سیلندر: بامو ۸۵۰ CSI
پیشرانه | ۵.۶ لیتری V۱۲ |
قدرت | ۳۷۵ اسب بخار |
گشتاور | ۵۵۰ نیوتن متر |
شتاب صفر تا ۹۶ | ۵.۹ ثانیه |
سالهای تولید | ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۶ |
زمانی که سری ۸ در اوایل دههٔ ۹۰ راهی بازار شد، مهندسان M بهطور مخفیانه روی این ماشین کار میکردند تا پرفورمنس کوپهٔ پرچمدار بامو را در حد سوپراسپرتها ارتقاء دهند. نتیجهٔ این کار، ساخت پروتوتایپ M۸ با پیشرانهٔ V۱۲ و ۶۴۰ اسب بخار قدرت بود. متأسفانه جنگ خلیجفارس و رکود اقتصادی جهانی مانع از تولید این خودرو شد ولی بااینحال، تمام امیدها از بین نرفت و مهندسان بامو همچنان روی سری ۸ کار میکردند و نتیجهٔ این تلاشها، خلق ۸۵۰ CSI بود که قویترین نسخهٔ سری ۸ محسوب میشد. این نسخه به لطف پیشرانهٔ ۵.۶ لیتری V۱۲ که بشدت اصلاح شده بود، قدرت استثنایی ۳۷۵ اسب بخاری را ارائه میکرد. علاوه بر پیشرانه، سیستم تعلیق سفتتر، فرمان سریعتر و ترمزها بزرگتر شدند. این ویژگیها در ترکیب با کابین مجلل، ۸۵۰ CSI را به یکی از بهترین خودروهای دهه ۹۰ و بهترین خودروی V۱۲ تاریخ بامو کردند.
۲۲۷۳۲۳
نظر شما