به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سومین نشست روایت پنهان با موضوع خاطرات خلبانان آزاده از دوران اسارت، در سالن صفارزاده حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد. آزادگان غلامرضا یزد، محمدصدیق قادری، حسینعلی ذوالفقاری و بهرام علیمرادی از خلبانان نیروی هوایی، سرهنگ غلامرضا شه‌پرست و سرهنگ صفرعلی ناطقی از خلبانان هوانیروز، اصغر عزیزی رئیس کمیسیون اسرا، احمد مهرنیا خلبان نیروی هوایی ارتش، نویسنده و پژوهشگر، محمد قبادی نویسنده و پژوهشگر، صادق وفایی نویسنده و خاطره‌نگار و ساسان ناطق نویسنده و مدیر دفتر هنر و ادبیات اسارت از حاضران این نشست بودند.
بنابر گزارش فارس، مهرنیا در ابتدای این نشست گقت: بعد از اینکه عراقی‌ها با ۱۹۰ فروند هواپیما به پایگاه‌های هوایی و بعضی سایت‌های راداری ما حمله کردند، جنگ به صورت رسمی آغاز شد. البته ما از یک سال قبل از آن درگیری‌هایی با رژیم بعث عراق در مناطق مرزی غرب کشور و کردستان داشتیم.
این پژوهشگر ادامه داد: من به عنوان یک شاهد زنده، اولین بمبارانم را ۱۲ اسفندماه سال ۱۳۵۸ در منطقه مرزی سردشت انجام دادم؛ لکن در آن زمان تنش‌هایی وجود داشت و به صورت رسمی جنگی واقع نشده بود.
وی بیان کرد: در ابتدای شروع جنگ تحمیلی عکس‌العمل نیروی هوایی، به عنوان بهترین نیروی ارتش کشور، با حداکثر توان رزمی ۴۰ درصد بود؛ در صورتی که برای شروع جنگ همه‌جانبه، نیروهای نظامی باید ۱۰۰ درصد توانمندی خود را داشته باشند. اما به تبع وقوع انقلاب اسلامی و مشکلاتی که همراه انقلاب برای کشور به وجود آمده بود، توان رزمی نیروهای مسلح در سطح بالایی نبود.
مهرنیا توضیح داد: عمده فعالیت‌های پشتیبانی و آموزشی در نیروی هوایی با کشورهای اروپایی و آمریکا بود که با وقوع انقلاب اسلامی تمام این فعالیت‌ها به صفر رسید و بحث آموزش در نیروی هوایی حدود یک سال و نیم کاملاً تعطیل شد. در مباحث مربوط به تعمیرات انواع هواپیما و تجهیزات جنگی هم نه تجربه‌ای وجود داشت و نه امکانات خاصی.
این نویسنده افزود: در همین اثنا کودتایی که بعدها به کودتای نوژه معروف شد، ضربات سختی به بدنه نیروی هوایی وارد کرد و به صورت تئوری امکان اینکه نیرویی با این اوصاف در جنگی همه‌جانبه قابلیت پیروزی داشته باشد، صفر به نظر می‌رسید.
وی شرح داد: رژیم بعث هم با توجه به نکاتی که گفتم نیروی هوایی جمهوری اسلامی را ناکارآمد فرض کرده بود. البته در سایر قوای مسلح کشور هم مشکلات بسیاری وجود داشت؛ چه در حوزه دریا و چه در حوزه نیروی زمینی امکانات، تجهیزات و مهمات خاصی وجود نداشت.
مهرنیا گفت: در روز شروع جنگ در مجموعه نیروی هوایی و اتاق فکر جنگ حتی یک نفر با درجه سرتیپی وجود نداشت و در واقع تصمیم‌سازان و فرماندهانی که باید در آن شرایط اتاق فکر جنگ می‌بودند و طرح و برنامه‌ریزی می‌کردند، وجود نداشتند. شرایط بسیار پیچیده بود. در این شرایط همزمان ما در بوشهر بعد از گذشت ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه از حمله هوایی عراق، ۴ فروند هواپیمای اف ۴، به قصد انهدام پایگاه شعیبیه بصره اقدام کردند و جهانگیر ابن یمین از خلبانان زبده نیروی هوایی ایران، اولین بمب ایران را در جنگ تحمیلی شلیک کرد.
این پژوهشگر ادامه داد: یک ساعت بعد از این حمله از پایگاه شکاری همدان، ۴ فروند جنگنده اف ۴ برای عملیات در مرزهای غربی کشور پرواز کردند که متأسفانه یکی از آن‌ها بر اثر برخورد با کابل‌های فشار قوی برق سقوط کرده و باعث شهادت هر ۲ خلبان این جنگنده در رودخانه دجله شد. یکی از آن خلبانان از برادران کُرد شهر مهاباد و سنی مذهب بود.
وی تأکید کرد: در جنگ ۸ ساله ما شهدا و رزمندگانی از همه مذاهب و ادیان جهاد کردند و همگی برای اعتلای این خاک جنگیدند.
مهرنیا تصریح کرد: روز بعد ۱۴۰ فروند هواپیمای جنگنده از اکثر پایگاه‌های کشور برای بمباران پایگاه‌ها و اهداف مختلف در خاک عراق، به صورت همزمان، شروع به کار کردند. متأسفانه در روز اول مهر یعنی فردای روز جنگ، تعداد زیادی از خلبانان ما به شهادت رسیدند.
۲۷۲۱۵
