در درجه نخست، بحث سیاست های ارزی یکی از مشکلاتی است که همواره صادر کنندگان با آن روبه رو بوده اند. باید یک پیش بینی ارزی در سیاست های بانک مرکزی و دولت وجود داشته باشد تا تولیدکننده بر اساس آن برنامه ریزی کند. به عنوان نمونه، صادرکننده باید برنامه ریزی کند که چگونه می تواند تا پایان سال تورم 20 درصدی را از طریق افزایش نرخ ارز پوشش دهد؟ بنابراین آیا تولید برای من صرفه اقتصادی دارد یا خیر؟ اما متاسفانه اکنون نمی توان روی نرخ ارز حساب کرد.
مشکل دوم این است که اتخاذ سیاست های ضد و نقیض در مسیر هدفمندی یارانه ها به وار دکننده لطمه می زند و موضوع یارانه های تولید و همین طور کنترل تعزیری نرخ کالاها ضررهایی را به تولیدکننده وارد می کند. اصولا تولیدکننده برای بازارهای داخلی و صادرات تولید می کند. آن بخش از تولید که می خواهد به بازار داخلی عرضه کند اگر مشکلی در فروش داشته باشد و پا یین تر از قیمت تما م شده و حتی قیمت معادل تولید کالای خود را به بازار عرضه کند در سیاست های تولیدی تاثیر می گذارد. یکی از راهکارهای رقابت تولید در مقیاس کلان است. اگر تولیدکننده برای کالای خود بازار مشخص داشته باشد می تواند روی این موضوع کار کند. یعنی هم امید به بازار داخلی دارد و هم اینکه بتواند با اتکا به آن صادرات هم داشته باشد. باید به خاطر داشت که به تناسب چالش در بازارهای داخلی، صادرات نیز با مشکل روبه رو می شود.
نکته سوم تحریم است که شریا نهای پولی و ارزی ما را با دنیا به شدت محدود کرده است. این عامل تاثیر زیادی روی حمل ونقل گذاشته و به نظر می رسد که در آینده شاهد چالش های جدی تری در این بخش باشیم. شاید تحریم شرایطی را به وجود آورد که موضوع هدفمندی یارانه ها به فراموشی سپرده شود و صادرات و واردات یکی از چالش های اصلی شود. این سه موضوع از مشکلات اساسی است اما بعد از آن کمبود نقدینگی، مشکلات تامین مالی صادرات و واردات، روان و چابک نبودن گمرکات، مسایل قانون کار و بیمه و فهرست طولانی از مشکلاتی که محیط کسب و کار را پرمشغله می کند از دیگر مشکلات پیش روی صاد رکنندگان به شمار می رود.
*نایب رییس اتاق بازرگانی ایران
/39/39
نظر شما