«راجندرا گوپتا» استادیار فیزیک در دانشکده علوم دانشگاه «اوتاوا» (کانادا) می‌گوید: مدل تازه طراحی‌شده ما، زمان شکل گیری کهکشان‌ها را به میزان چندین میلیارد سال به عقب‌تر برده و عمر کیهانی را ۲۶.۷ میلیارد سال برآورد کرده است در حالی که برآوردهای قبلی حاکی از عمر ۱۳.۷ میلیارد ساله کیهان است.
ستاره‌شناسان و فیزیکدان‌ها از سال‌ها پیش اقدام به تخمین عمر کیهانی از طریق اندازه‌گیری زمان گذشته از رویداد موسوم به «مهبانگ» (بیگ بنگ) و همچنین مطالعه قدیمی‌ترین ستارگان بر اساس نور رسیده از کهکشان‌های دوردست کرده‌اند. در سال ۲۰۲۱ ، به لطف تکنیک‌های جدید و پیشرفت‌ها در فناوری، طول عمر کیهان با استفاده از مدل تطبیقی «لامبدا – سی دی ام» در حدود ۱۳.۷۹۷ میلیارد سال برآورد شد.
مدل تطبیقی لامبدا- سی‌دی‌ام یا «لامبدا – ماده تاریک سرد» که با نام مدل استاندارد کیهان‌شناسی هم شناخته می‌شود، در حال حاضر ساده‌ترین و پذیرفته‌شده‌ترین مدلی است که تحول کیهانی را از نخستین لحظات تا عصر حاضر توصیف می‌کند. با این حال بسیاری از دانشمندان به علت وجود ستارگانی مانند «متوشالح» (Methuselah) که به نظر می‌رسد قدیمی‌تر از عمر تخمینی کیهان هستند و نیز کشف کهکشان‌های اولیه در مراحل پیشرفته تکاملی با تلکسوپ فضایی جیمز وب، متعجب شده‌اند.
این کهکشان‌ها که مطابق برآوردهای کنونی فقط نزدیک به ۳۰۰ میلیون سال پس از «مهبانگ» وجود داشته‌اند، به نظر می‌رسد که دارای سطحی از تکامل هستند که نوعا با میلیاردها سال تکامل کیهانی مرتبط هستند. به‌علاوه اینکه آنها به‌طور شگفت‌آوری کوچک هستند که این نیز لایه دیگری به رمز و راز موضوع می‌افزاید.
به گفته محققان، مقادیر یا اعداد ثابت فیزیکی مربوط به تراکنش‌های بین ذرات ممکن است در طول زمان متغیر بوده باشند و به همین علت چارچوب زمانی برای تشکیل کهکشان‌های اولیه ممکن است از چند صد میلیون تا چندین میلیارد سال متفاوت باشد. این مساله یک توضیح احتمالی برای سطح پیشرفته توسعه و جرم مشهود در این کهکشان‌های بسیار قدیمی فراهم کند.
علاوه بر این، «گوپتا» خاطرنشان می‌کند که تفاسیر سنتی از «ثابت کیهانی» (cosmological constant) که نشان دهنده ماده تاریک مسوول شتاب توسعه و گسترش کیهان است، نیز نیازمند بازبینی است.
۵۸۵۸
نظر شما