تولید انیمیشن در ایران به گونه‌های مختلفی تقسیم می‌شود:
1) انیمیشنهای تلویزیونی (کوتاه، بلند و سریال).
2) جشنواره‌ای.
3) تبلیغاتی.
4) سینمایی.
از نظر کمی و تا حدی کیفی بیشترین رشد را انیمیشنهای تلویزیونی و تبلیغاتی داشته‌اند، از سال 1370 به بعد که کامپیوتر به کمک تولید انیمیشن آمد، گروه‌های کوچک و بزرگ زیادی به تولید انیمیشن پرداختند که این تولیدات همچنان ادامه دارد، سال‌هاست که مخاطب ایرانی و بویژه کودکان روزانه در کنار چند انیمیشن خارجی حداقل یک انیمیشن ایرانی را نیز در تلویزیون مشاهده می‌کنند و این بسیار امیدوار‌کننده است، البته هنوز جای گله وجود دارد که چرا اکثر انیمیشنهای تولیدی در کشورمان که برای کودکان ساخته می‌شوند از نظر کیفی در سطح بالایی نیستند و جذابیت کارهای خارجی را ندارند و مطمئنا این مشکل در درازمدت باعث دلزدگی مخاطب در مقابل انیمیشن خواهد شد.
در بخش آثار تبلیغاتی کارها به مراتب کیفیت بهتری دارند و رقابت در این بخش در بین تولید‌کنندگان بسیار داغ است، هرچند که در پاره‌ای اوقات، برخی از این نوع انیمیشن‌‌ها متهم به کپی‌برداری از نمونه خارجی می‌شوند ولی باید این مساله را در نظر گرفت که کپی‌برداری از تکنیک‌های پیچیده و اجرای صحیح آن، در آینده راه را برای تولید انیمیشنهای با کیفیت و جذاب هموارتر می‌کند.
در انیمیشنهای جشنواره‌ای به طور حتم ما بیشترین پیشرفت را از نظر موضوعی و تکنیکی داشته‌ایم، هرچند که این نوع انیمیشن مخاطب عام ندارد ولی در دنیا انیمیشن ایرانی را با این‌گونه آثار می‌شناسند، از طرفی دیگر جشنواره معتبری همچون دوسالانه بین‌المللی انیمیشن کانون اعتبار خاصی به این‌گونه از انیمیشن بخشیده است، همین‌که هر دو سال بهترین انیمیشنهای تولید شده در دنیا به همراه بزرگان انیمیشن ایران و جهان در این انیمیشن گرد هم جمع شده و آثار به نمایش در می‌آید و هنرمندان با تکنیک‌ها و افکار همدیگر از نزدیک آشنا می‌شوند، باعث رشد قابل توجه این نوع انیمیشن در کشور شده است.
و اما انیمیشن سینمایی، شاید اگر فیلم‌های «خورشید مصر» و «جمشید و خورشید» ساخته برادران یغماییان و یکی دو انیمیشن دیگر در کشور تولید نمی‌شد، ما چیزی به نام انیمیشن سینمایی نداشتیم، هرچند که هنوز هیچ انیمیشن سینمایی در ایران نتوانسته مخاطبان زیادی را به سینما بکشاند ولی امیدواریم که با اکران مناسب فیلم «جمشید و خورشید» این طلسم نیز بشکند.
نظر شما