مایکل فالون وزیر دفاع پیشین انگلیس در مقاله‌ای برای روزنامه تلگراف نوشت: همه اینها را قبلا هم شنیده‌ایم حتی پیش از آنکه انگلیس اجازه ارسال تانک به اوکراین را بدهد، پیش از آنکه متحدان ما موشک‌های دفاع هوایی به کی‌یف ارسال کنند و حتی خیلی پیشتر از آنکه تسلیحات ضد تانک و سنگین به اوکراین داده شود که مورد نیازش بود.
(این رویکرد حتی به سال ۲۰۱۴ و زمانی بر می‌گردد که ما از ارسال تسلیحات مشابه به اوکراین برای متوقف کردن ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در تصرف کریمه سرباز زدیم و بجایش نیروهای نظامی را آموزش دادیم.) نخست اینکه ناتو با روسیه در جنگ نیست چرا؟ چون یک ائتلاف دفاعی باقی می‌ماند که آماده دفاع از اعضایش در مقابل حملات است. اما تحت منشور سازمان ملل هر کشوری چه عضو ناتو باشد چه نباشد، می‌تواند از دوستانش کمک بخواهد.
دوم اینکه، روسیه در حال حاضر متشنج است. به زیرساخت‌های مدتی شامل آپارتمان‌های مسکونی، بیمارستان‌ها و مراکز نگهداری از سالمندان شلیک می‌کند و این نقض تمامی قوانین جنگی است. اقدامات استبدادی بیشتر از سوی نیروهای روسی انجام می‌شود.
سوم اینکه، ما پیش از اینها هم بلوف‌های اتمی پوتین را شنیده‌ایم و همیشه بلوف بوده است. پوتین در هر صورت می‌داند که هرگونه استفاده تاکتیکی از سلاح هسته‌ای با مخالفت شدید چین، هند و دیگران مواجه خواهد شد.
استفاده از تسلیحات اتمی به عنوان دفاعی علیه یک تهدید موجودی برای کشور کاملا متفاوت از استقرار آنها برای تسخیر کشور دیگر است. انگلیس، آمریکا و روسیه ضامنین معاهده‌ای بودند که به موجب آن اوکراین تسلیحات هسته‌ای خود را کنار گذاشت؛ برای روسیه استفاده از تسلیحات اتمی یعنی نابودی معاهده منع اشاعه چون خودش بخشی از این پیمان است.
پیامدهای آن برای کشورهایی مانند چین، هند و ایران بسیار زیاد است؛ همه شرکای تجاری روسیه هستند و هر کدام با خطر درگیری منطقه‌ای مواجه هستند. همچنین مشخص نیست که ارتش روسیه به آخرین راه حل خود یعنی استفاده از سلاح اتمی نزدیک شده باشد.
روسیه هنوز هم می‌تواند هزاران نیروی تازه نفس را وارد کارزار کند. کارخانه‌های این کشور می‌توانند در تولید موشک با غرب رقابت کنند.
می‌تواند پهپادهای بیشتری را از خارج خریداری کند. پوتین می‌تواند امسال و سال آینده با یک کارزار طولانی مبارزه کند و منتظر تضعیف اراده غرب باشد.
تهدید اتمی را نمی‌توان به صورت کلی نادیده گرفت. ناتو به دنبال اطمینان (البته در خفا نه به صورت علنی) است که پوتین به صورت کامل پیامدهای استفاده از تسلیحات اتمی را بفهمد.
با وجود چنین مقام غیرمنطقی، همواره خطر وجود دارد. ما نباید وقوع برخی انفجارها یا حتی رویداد یا حادثه عمدی را رد کنیم.
درحالیکه یکپارچگی اوکراین همچنان در معرض خطر است، صرفا غیراخلاقی خواهد بود که تهیه سلاح خود را به نتیجه خاصی مشروط کنیم. از همان آغاز، زلنسکی خواستار تسلیحات مورد نیاز برای دفاع از کشورش در مقابل حمله روسیه بود. غرب به تدریج واکنش نشان داد. بله این واکنش در یک اتحاد دموکراتیک به طور قابل درکی متفاوت بوده است؛ تسلیحات کشنده‌تر اغلب به صورت نادرست و حتی گاهی ترسناک عرضه شده‌اند.
اما چرا باید ترس ما از نگرانی‌های مردم اوکراین بیشتر باشد؟ در تالار وست‌مینستر، زلنسکی از دولت انگلیس به خاطر شجاعتش در این که نخستین کشوری بود که به اوکراین تسلیحات می‌داد، تشکر کرد.
وی خاطرنشان کرد که در گذشته، هم لندن و هم کی‌یف ترس جنگ را زودتر از موعد برای لذت بردن از صلح شکست داده بودند. باز هم، اگر اوکراین از روسیه یا تسلیحات آن نمی‌ترسد، چرا ما باید بترسیم؟
311311
نظر شما