آنها به هر کشوری که قدرتسازی را در این امت واحده به دنیای اسلام ترزیق کند و مخالف اصول دنیای غرب باشد (چه ایران، چه عربستان، چه قطر، چه عراق و هر کشور اسلام یا آزاده خواه مانند ونزوئلا)، این سیاست را برنمی تابد و به هر وسیله ممکن (چوب و چماق مانند لیبی؛ تطمیع مانند پاکستان؛ مذاکره مانند برجام ایران، تحریم، مانند عراق و ایران؛ انعقاد قراردادها و همکاریهای نظامی با کویت، امارات، بحرین و ...)، سعی در، هم نظر دیگران کردن با خودش در وهله اول، و در وهله دوم مجبور کردن به تغییر رفتار، و در وهله سوم مذاکره و در آخر حمله نظامی را روی میز خود دارد. اما با توجه به پتانسیلها و ضعف های هر کشوری، غرب با آن کشور رفتار متفاوتی دارد و تمامی رفتارهایش علیرغم تفاوت ظاهری آن با هم، در یک راستا (منافع غرب و زوال دنیای اسلام) قرار دارد.
برجام نمونه خوبی از این حرکت غرب برای معرفی چهره آن است. همانطور که قبلا گفتم برجام پایان خوشی نخواهد داشت، چون برجام صرفا برنامه میان مدت در شرایط فعلی غرب است که توقفی در روند روبه رشد و پیشرفت کشور ایجاد نماید. هدف آن به اصلاح غربیها، رفع خطرساز بودن ج.ا.ایران نبود، بلکه قصد کاهش سرعت پیشرفت کشور را دارند تا در موقع مناسب سایر گزینه ها را بکار ببرند، اما وقتی متوجه شکستشان در این زمینه شدند، شاهد خروج یکجانبه امریکا از مذاکرات شدیم. پس در دنیای امروز به فرموده رهبر انقلاب ، دنیای امروزه دنیای موشکهاست. اگر کشوری مانند لیبی تسیلم خواسته های بی انتهای غرب و بویژه آمریکا شود، سرانجامی جز نابودی زیرساختی کشور (که حکومت فقط بخشی از آن خواهد بود)، در پی نخواهد داشت.
اما در مقابل، دیدار وحدت گونه مقامهای امور خارجه کشورهای منطقه در کشور اردن در نشست بغداد -2، حاکی از تزریق وحدت و حمایت از تمامیت ارضی تمامی کشورهای منطقه و فتح بابی در جهت گشودن مذاکرات و ایجاد صلح سرد (سود حداقلی) خواهد بود (ضد سیاستهای غربی). دیدار وزیر امور خارجه ما با عربستان سعودی و اطمینان خاطر دادن وزیر امور خارجه عربستان از استقبال مذاکرات با ج.ا.ایران، نشانه ای از تغییر سیاستهای دو کشور، در راستای مسیر صلح و استقرار سیاستهای درست (تامین منافع امت و ضربه زدن به برنامه های دنیای غرب به عنوان دشمن مشترک)، حاکی از پوست اندازی در دیدگاه نخبگان منطقه میباشد.
اینجانب با مطرح کردن ایجاد روابط دوستی و مودت بین دو کشور نامبرده از چند سال قبل و پایه گذاری انجمن دوستی ج.ا. ایران و عربستان سعودی که با استقبال سایر نخبگان داخلی و اندیشمندان خارجی روبه رو شد، بر این باورم که دوستی این قدرت بزرگ اسلامی، به خودی خود مسائل و معضلات منطقه ای را حل و فصل خواهد کرد و روابطمان از صلحی سرد به صلحی گرم منجر خواهد شد و نفع همه مردمان منطقه و دنیای اسلام را در بر خواهد داشت.
کارشناس ارشد روابط بین الملل (v.ozeiri@gmail.com)
نظر شما