سعید محسنی درباره تأسیس سالن تئاتر چهارباغ و ضرورت وجود چنین مکانی گفت: ما در هر زمینه شغلی و هنری به سخت‌افزار و نرم‌افزار نیاز داریم. در بخش تئاتر و هنرهای نمایشی (بخش نرم‌افزار) که مربوط به تولیدات نمایشی است توسط دوستان و همکارانمان آثار خوبی تهیه‌شده و می‌توان گفت این بخش از بُعد نرم‌افزاری پیشرفت بیشتری داشته است. اما متأسفانه با وجود تولیداتی که در فضای تئاتر اصفهان صورت می‌گیرد سالن‌های شهر جوابگو نیست و ما سالن تئاتر حرفه‌ای در شهر نداریم و تنها در دو سالن استاندارد یعنی سالن‌های فرشچیان و تالار هنر نمایش اجرا می‌شود.
محسنی ادامه داد: این سالن‌ها شاید تنها ۲۰ درصد اجراها را پوشش دهد و سایر نمایش‌ها به سالن‌های دیگر نیاز دارند، اما با وجود این گروه‌های نمایشی تولیدات خود را در همین سالن ها اجرا می‌کنند که نشان دهنده همت و هنر آن‌هاست.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تأکید کرد: در حال حاضر در شهر اصفهان سالن استاندارد برای نمایش نداریم؛ از همین رو اگر سالن تئاتر چهارباغ با همت شهرداری اصفهان عملیاتی شود و به مرحله اجرا برسد می‌تواند برای اهالی نمایش امیدوارکننده باشد.
او که رمان «دختری که خودش را خورد»، «آوازی برای سنجاقک‌های مرده» و «نهنگی که یونس را خورد، هنوز زنده است» ازجمله آثار او در حوزه داستان‌نویسی نیز به‌شمار می‌رود، با بیان اینکه در سال‌های اخیر شاهد رشد کمی و کیفی تئاتر بوده‌ایم، گفت: اگر این سالن تأسیس نشود ما شاهد از دست رفتن همین وضعِ به ظاهر موجود خواهیم بود، درحالی‌که بر اساس داشته‌ها و موجودی باید برنامه‌ریزی کرد. اگر داشته‌ها کافی نباشد نمی‌توان بلندپروازانه یک اثر فاخر را تعریف و تولید کرد و تمام این موارد با هم ارتباط مستقیم دارند.
محسنی اضافه کرد: نکته دیگر این است که اضافه شدن سالن جدید صرفاً به معنای این نیست که ابعاد بزرگی داشته باشد، شاید ساخت یک سالن کوچک استاندارد که گنجایش ۴۰ یا ۵۰ نفر را داشته باشد و اهالی تئاتر در آنجا کار اجرا کنند بهتر از این باشد که ما سالن‌های بزرگ غیر استاندارد تأسیس کنیم.
این مدرس سینما و تئاتر تصریح کرد: در حوزه فرهنگی و هنری می‌توانم ادعا کنم که در حال حاضر عناصر فرهنگیِ فعلی چهارباغ نسبت به عناصر فرهنگی گذشته‌ی چهارباغ خیلی کمتر شده است. در واقع این محور در طول صد سال اخیر تا پیش از این که به شکل جدید تبدیل شود کانون اتفاقات فرهنگی هنری بزرگی بوده است.
او افزود: در اینجا سالن‌های تئاتر، سینما، روزنامه‌فروشی و کتاب‌فروشی وجود داشت و حتی از پاتوق‌های روشنفکری محسوب می‌شد، اما در حال حاضر در حوزه تئاتر نشانه‌ای از آن در چهارباغ نمی‌بینیم، ازاین‌رو با احداث سالن تئاتر چهارباغ قطعاً پیشینه تئاتر در این محور یادآوری می‌شود و روح هنری و فرهنگی چهارباغِ گذشته در آن متجلی خواهدشد.
۵۵۲۴۷
نظر شما