یکی از لغزشگاه‌ها برای سیاستمداران و دولتمردان، انتخابات است. با اینکه منشور دموکراسی در جهان امروز، انتخابات را ضامن سلامت حکمرانی تلقی می‌کند، متأسفانه زد و بندهای سیاسی در انتخابات‌ها و تبلیغات فریبنده مرتبط با آن، این ضمانت را ناکارآمد ساخته و خود انتخابات را به بستری برای زایش فساد تبدیل کرده است.
یک نمونه از بکارگیری ابزاری قدرت برای ابقاء خود در قدرت، تحرکات کم‌سابقه‌ایست که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه این روزها نشان می‌دهد. او مایل است در انتخابات ریاست جمهوری 28 خرداد 1402 ترکیه بار دیگر رئیس جمهور شود و برای مدت 5 سال دیگر در قدرت بماند.
اردوغان برای رسیدن به این هدف، به ملغمه‌ای از تحرکات سیاسی روی آورده که اجزاء آن بهیچوجه با همدیگر سازگاری ندارند. از یکطرف روابط خود را با رژیم صهیونیستی قوی‌تر و نزدیک‌تر می‌کند و از طرف دیگر با دولت سوریه از در آشتی درمی‌آید. در حالی که نیروهای نظامی خود را به داخل خاک سوریه گسیل می‌دارد، وزیر خارجه خود را مأمور مذاکره با وزیر خارجه سوریه می‌کند.
اردوغان، از یکطرف برای مدت 10 سال به تروریست‌های تکفیری برای آشوب در سوریه و عراق چراغ سبز می‌دهد و از طرف دیگر آمریکا را مقصر اصلی آشوب و جنگ در سوریه معرفی می‌کند. یک روز با پوتین رئیس جمهور روسیه قهوه می‌نوشد و روز دیگر با زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین چای می‌خورد.
می‌توان نام این همه را سیاست میان‌داری آقای اردوغان گذاشت ولی با توجه به رؤیای احیاء امپراطوری عثمانی که او در سر می‌پروراند، شاید نام درست این تحرکات، جمع اضداد برای باقی ماندن در قدرت به هر قیمت ممکن باشد. اردوغان برای جلب آراء در انتخابات آتی ریاست جمهوری به ترمیم وضعیت خراب اقتصادی ترکیه که در ماه‌های اخیر ارزش پول ملی آن به یک سوم کاهش یافته است نیز نیاز دارد.
رجب طیب اردوغان، حدود یکماه قبل وقتی در تهران بود، این نصیحت را شنید که نباید به خاک سوریه لشکرکشی کند زیرا درگیری میان کشورهای منطقه به نفع صهیونیست‌هاست ولی وقتی پای طمع برای باقی ماندن در قدرت در میان باشد، راحت می‌توان این قبیل نصیحت‌های مفید و عاقلانه را به طاق نسیان سپرد و راه نمایش قدرت را در پیش گرفت، چرا که دل کندن از قدرت برای کسانی که شیرینی آن را چشیده باشند دشوار است.
23302
نظر شما