روش درمان آبسه چیست؟

آبسه های آنورکتال اغلب به دلیل تجمع باکتری های رایج در بافت های آسیب پذیر یا آسیب دیده ایجاد میشوند.همانطور که بدن شما سعی می کند عفونت را کنترل کند، گلبول های سفید خون که در دفاع از بدن در برابر باکتری کشته می شوند، با سایر مایعات بدن شروع به جمع شدن در بافت می کنند.

آبسه چیست؟

آبسه مقعدی یا آنورکتال که همچنین با نام های به عنوان آبسه رکتال، آبسه پری آنال یا آبسه پری رکتال، بسته به محل آن نیز شناخته می شود، حفره ای پر از چرک است که در داخل شیارهای کانال مقعدی (به نام سینوس های مقعد) تشکیل می شود.

آبسه ها می توانند در نزدیکی مقعد یا داخل رکتوم ایجاد شوند همچنین امکان تشکیل در خود راست روده و بالاتر از آن هم وجود دارد. در حالی که آبسه می تواند خود به خود و بدون دلیل ظاهری ایجاد شود، معمولاً با بیماری های گوارشی، بی نظمی روده، سرکوب سیستم ایمنی و حتی برخی داروها نیز همراه است.

علائم

آبسه های آنورکتال معمولاً ابتدا به دلیل درد مبهم و ضربان دار در مقعد یا رکتوم تشخیص داده می شوند که اغلب با درد شدید هنگام دفع مدفوع نیز همراه است.

یکی از رایج ترین دلایل ایجاد آبسه بیماری فیستول مقعدی است که بسیار دردناک می باشد. ممکن است از خود بپرسید روش درمان فیستول با لیزر چگونه است و بهترین درمان آن چیست؟ آیا خطرناک است؟ لازم است بدانید که تنها روش درمان قطعی برای هر دو بیماری آبسه و فیستول لیزر می باشد.

آبسه های داخل رکتوم تمایل به تشکیل بافت های عمیق تری دارند و اغلب در این ناحیه حس می شوند یعنی زمانی که آن را لمس می کنید، یک برآمدگی زیر انگشتانتان می آید.

با شروع تشکیل یک توده قابل لمس، علائم دیگری از آبسه آنورکتال ظاهر می شود، که عبارتند از:

• تب
• خستگی
• یبوست
• ترشح و خونریزی رکتوم
• احساس می کنید که باید به دستشویی بروید در حالی که این کار را نمی کنید
• درد فزاینده و اغلب مداوم، بدتر شدن با حرکت یا در هنگام نشستن

اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید به پزشک متخصص مراجعه کرده و معاینه شوید.

اگر آبسه درمان نشود، می‌تواند منجر به ایجاد فیستول مقعدی شود، یک اتصال تونلی غیرطبیعی بین پوست اطراف مقعد و کانال رکتوم یا مقعدی که ممکن است مدفوع و چرک از طریق آن تخلیه شود.

اگر تب شدید (بیش از ۱۰۰.۴ درجه)، لرز، استفراغ مداوم، ناتوانی در اجابت مزاج، یا درد شدید مقعدی (با یا بدون اجابت مزاج) دارید، بدون تاخیر به اورژانس مراجعه کنید. اینها ممکن است نشان دهنده عفونت سیستمیک باشد که از محل آبسه به جریان خون گسترش یافته است.

بدون درمان مناسب، عفونت سیستمیک از این نوع می تواند منجر به سپسیس، شوک سمی و حتی مرگ شود.

علت به وجود آمدن آبسه رکتال چیست؟

آبسه مقعدی می تواند به صورت مجزا ایجاد شود، اما اغلب به دلیل رشد بیش از حد باکتری های رایج در دستگاه گوارش به وجود می آید.

در حالی که هر فرد چه جوان چه پیر، می تواند به آبسه مقعدی مبتلا شود، شرایطی نیز وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد. که عبارت است از:

• بیماری های التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو
• HIV و سایر بیماری هایی که باعث سرکوب سیستم ایمنی می شوند
• دیابت
• رابطه جنسی مقعدی
• یبوست یا اسهال مزمن و شدید
• مصرف داروهای استروئیدی، از جمله پردنیزون
• شیمی درمانی
• عفونت مقعد یا رکتوم مقعدی مقاربتی
• هیدرآدنیت چرکی که یک بیماری پوستی نادر به شمار می رود

تشخیص

اکثر آبسه های آنورکتال بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شما تشخیص داده می شوند. در صورتی که آبسه داخل رکتوم ایجاد شده باشد، ممکن است پزشک شما بخواهد آندوسکوپی را با استفاده از یک آندوسکوپ منعطف و روشن انجام دهد تا دید بهتری به داخل داشته باشد.

از جمله روش های دیگر برای تشخیص عبارتند از:

• در صورتی که آبسه عمیق باشد، معمولاً از آزمایش‌های تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) یا سونوگرافی ترانس رکتال (TRUS) استفاده می‌شود.
• در طول معاینه فیزیکی، پزشک تصمیم به بررسی این موضوع دارد که آیا توده یک آبسه است یا هموروئید. معمولاً می توان این دو وضعیت را با ارائه علائم متمایز کرد.
• اگر توده ی تشخیص داده شده آبسه باشد، درد با گذشت زمان بدتر می شود و به درمان های سطحی پاسخ مثبتی نمیدهد. همچنین ممکن است علائم عمومی عفونت مانند تب و لرز شبانه وجود داشته باشد که معمولاً اگر بیماری هایی مانند هموروئید داشته باشید، آن را تجربه نمی کنید .
• در صورت مشکوک بودن به IBD، HIV یا دیابت، آزمایشات دیگری از جمله آزمایش خون و کولونوسکوپی ممکن است تجویز شود.

روش های درمان آبسه آنورکتال یا مقعد

آبسه های آنورکتال به ندرت خود به خود از بین می روند یا تنها با درمان آنتی بیوتیکی برطرف می شوند. در بیشتر موارد، پزشک باید آبسه را تخلیه کند، یک روش نسبتاً ساده در مطب که با یک عامل بی‌ حس‌ کننده موضعی، یک چاقوی جراحی و یک جفت فورسپس انجام می شود.

اگر آبسه عمیق باشد یا در بالای رکتوم واقع شده باشد، این روش باید در بیمارستان تحت بیهوشی عمومی انجام شود. عمل جراحی به طور کلی حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد. مقداری از چرک استخراج شده ممکن است برای شناسایی باکتری عامل به آزمایشگاه فرستاده شود.

پس از انجام این روش، آنتی بیوتیک ها برای حدود یک هفته جهت کمک به درمان عفونت و جلوگیری از گسترش بیشتر تجویز می شود. همچنین ممکن است به شما توصیه شود که از حمام سیتز استفاده کنید؛ یک وسیله مخصوص شبیه به توالت فرنگی کم عمق که برای خیساندن و تمیز کردن ناحیه مقعد استفاده می شود.

لازم است این نکته را در نظر بگیرید که پس از اجابت مزاج، محل را به آرامی با دستمال توالت و با آب گرم بشویید. حتی می توانید محل را به آرامی با صابون شست و شو دهید اما از الکل یا پراکسید هیدروژن که می تواند روند بهبودی را کندتر کند اجتناب کنید. در صورت نیاز، زخم را با گاز یا پد ماکسی بپوشانید.

عوارض آبسه مقعدی چیست؟

لازم است بدانید که تعداد زیادی از افراد مبتلا به آبسه مقعدی؛ به بیماری فیستول نیز مبتلا می شوند. در نتیجه این اتفاق، یک تونل کوچک بین قسمت داخلی مقعد و پوست کنار آن باز می شود که چرک آبسه از این تونل بیرون می زند. تمام مسیر فیستول اغلب باید با جراحی یا اشعه لیزر برداشته شود.سایر عوارض احتمالی این عارضه شامل موارد زیر هستند:

• درد
• عفونت
• عود مجدد آبسه

منبع خبر از بیماریهای نشیمنگاهی: hpvdarman.com