فیشر در این مقاله تحت عنوان شاخ‌زیتون اوباما برای ایران می‌نویسد: ایران اکنون بهترین فرصت تاریخی‌اش را در سی سال اخیر به دست آورده است و این فرصت تاریخی باراک اوباما نام دارد که دستی برای دوستی به سوی ایران دراز کرده است و رهبری ایران باید از این فرصت استفاده کند هر چند شرایط اکنون به صورتی است که چندان احتمال وقوع چینن چیزی نمی‌رود.
به اعتقاد فیشر سی سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با پیشنهاد اوباما می‌تواند از یک سو استقلال این کشور را در سایه اتحاد با آمریکا حفظ کند و از سوی دیگر نقش پررنگ‌تری به ایران در معادلات سیاسی منطقه‌ای و جهانی بدهد ولی در مقابل رهبران ایران با رد این پیشنهاد همیشه کابوس مقابله نظامی را در برابرشان خواهند دید. فیشر اضافه می‌کند که بسیاری از انقلاب‌های دهه‌های گذشته از سیستم اقتصادی شوروی سابق تبعیت کردند و اقتصادی دولتی بر‌اساس کمترین حضور در بازار جهانی را برنامه‌ریزی کردند و البته بهای سنگینی برای این رویکردشان پرداختند و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی نیز به دلیل همین کمبودهای اقتصادی بود وحتی دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای نیز نتوانست مانع این مسئله شود و شاید ایران نیز باید به فکر باشد تا در عوض تکیه بر‌منابع نفتی و گازی‌اش در بازارهای جهانی حضور پیدا کند.
فیشر معتقد است حرکتهای غیر‌خشونت‌بار و به عبارتی انقلاب‌های مخملی در کشورهایی چون اوکراین و گرجستان باعث تغییر رژیم شد و از این رو هراس فراوانی در کشورهای مختلف آسیایی از این بابت وجود دارد. ولی با افزودن به آزادی‌های اجتماعی و وجود یک اقتصاد آزاد و حضور در سازمان تجارت جهانی می‌توان مانع چنین مسائلی شد و ایران در صورتی که خود را با ترکیه، برزیل و هند مقایسه کند می‌تواند مسیر موفقیت را همچون آنها بپیماید. چرا که این کشورها با ایجاد شرایط مناسب اجتماعی و اقتصادی موجب شدند تا در قرن بیست‌و‌یکم به جمع قدرت‌های منطقه‌ای اضافه شوند. بنابراین در حال حاضر رقیب ایران در عرصه منطقه‌ای نه اسرائیل و نه کشورهای عربی بلکه ترکیه است و در شرایطی که به نظر می‌رسد
انگیزه‌های اتمی ایران و جنگ عراق
روزنامه واشنگتن‌پست در شماره دیروز خود در یادداشتی ضمن حمایت از گزارش تازه آژانس بین‌المللی انرژِی اتمی در مورد برنامه اتمی ایران که اخیراً منتشر شد، از انتقادهای اخیر رسانه‌ها نسبت به عملکرد محمد البرادعی درقبال برنامه اتمی ایران در دوره ریاستش ابراز نارضایتی کرده است. پیتر کریل نویسنده این یادداشت که خود از تحلیلگران مرکز کنترل تسلیحاتی آمریکا‌ست اشاره کرده، مشروعیت امروز آژانس اتمی در سایه انتشار گزارش‌ها و نتیجه‌گیری بر‌اساس شواهد استاندارد و فارغ از فشارهای سیاسی است و اگر قرار است درخواست آمریکا برای انتشار مدارک جدیدی در مورد فعالیتهای نظامی اتمی ایران تأیید شود باید شواهد لازم برای گنجاندن آن در گزارش وجود داشته باشد. به گفته کریل ما نباید از یاد ببریم که البرادعی پیش از آغاز جنگ عراق نیز با فشارهای شدید آمریکا مواجه بود و بارها از سوی این کشور متهم شد و اگر مقامات آمریکایی در عوض حمله نظامی به عراق مدارک و اسناد البرادعی و همکارانش در مورد فعالیتهای اتمی عراق را باور کرده بودند شاهد جنگ در خاورمیانه بر‌اساس یک باور نادرست نبودیم.
نظر شما