به گزارش خبرآنلاین، جولیان رِید در مقاله ای برای E-International Relations نوشت:نشست‌های ناتو در ولز (۲۰۱۴) و ورشو (۲۰۱۶) انجمن‌های مهمی برای توسعه رویکردهای ناتو در قبال تاب‌آوری بودند. اوکراین عضو ناتو نیست، اما از دهه ۱۹۹۰ شریک مهم ناتو بوده و توسعه تفکر و عملکرد استراتژیک آن تحت تأثیر ناتو بوده است. در واقع افزایش نفوذ ناتو بر اوکراین عامل مهمی در تشدید درگیری آن با روسیه بوده است.
تاب آوری، در زمینه نظامی-استراتژیک، در ساده ترین حالت، به توانایی مردم عادی برای مبارزه با جنگ های دفاعی خود در برابر متجاوزان اشاره دارد. یک مردم تاب آور برای دفاع از آن به ارتش یک کشور متکی نیست، بلکه خودش به انجام این کار ادامه می دهد. "جامعه باید از خود دفاع کند" الزام حاکم بر تاب آوری در شرایط نظامی-استراتژیک است. از این نظر، این شبیه به هر روش دیگری است که در آن تاب‌آوری قبلاً در سایر زمینه‌های سیاست، مانند اقتصاد، توسعه و سلامت به کار گرفته می‌شود. در این مناطق به مردم آموزش داده شده است که به جای اینکه انتظار داشته باشند دولت آنها را نجات دهد، باید از خود محافظت کنند. تاب آوری توانایی افراد را برای کمک به خود در مواقع بحران توصیف می کند و انتظار مداخله قدرت بیشتری برای نجات آنها را نداشته باشد.
ناتو معمولاً به عنوان یک اتحاد نظامی شناخته می شود که برای ارائه دفاع دسته جمعی به کشورهای عضو تشکیل شده است. ظاهراً اصل دفاع دسته جمعی آن در ماده ۵ معاهده تأسیس آن ذکر شده است. این ماده ای است که گفته می شود اصل تعیین کننده عضویت در ناتو است. این ایده که حمله به یکی، حمله به همه است و هر کشور عضوی که مورد حمله قرار می‌گیرد می‌تواند از سایر اعضای اتحاد انتظار حمایت داشته باشد.توسعه استراتژیک کشورهای بالتیک مشهود است. استونی، لتونی و لیتوانی. همه آنها عضو ناتو هستند و هر یک از سال ۲۰۱۴ تمرکز خود را بر مشارکت دادن جامعه خود در آماده سازی برای دفاع از دولت افزایش داده اند. توسعه انعطاف پذیری برای توانایی این کشورها برای مقاومت در برابر تجاوزات آتی روسیه بسیار مهم تلقی شده است. ایجاد انعطاف‌پذیری برای این دولت‌ها عمدتاً به معنای تمرکز بر افزایش اراده جوامع آنها برای مشارکت مستقیم در دفاع بوده است.
تاب‌آوری، از نظر نظامی-استراتژیک، فقط به معنای آماده‌سازی جامعه برای زمانی که یک حمله رخ می‌دهد به منظور دفع آن حمله پس از واقعه نیست. همچنین در مورد جلوگیری از احتمال حمله تا حد امکان با ارائه تصویری از انعطاف پذیری به مهاجمان بالقوه است. که منجر به مشکل اشتباه در اوکراین می شود، به طوری که روسیه ضعف کافی را برای راه اندازی مقیاس حمله ای که دارد درک کرده است. آیا این شکست مقاومت اوکراین، ناتو، یا درک و محاسبه روسیه است؟
البته برای کارشناسانی که در رسانه ها می نویسند، پاسخ روشن است. اوکراینی ها به طرز باورنکردنی انعطاف پذیر هستند و پوتین اشتباه محاسباتی فوق العاده ای در قضاوت انجام داده است. پوتین تصور می‌کرد که روسیه می‌تواند با هدف قرار دادن زیرساخت‌های نظامی اوکراین پیروز شود و منتظر بماند تا دولت و مردم این کشور شکست را بپذیرند. وقتی این اتفاق نیفتاد، روسیه شروع به هدف قرار دادن غیرنظامیان و زیرساخت های آنها کرد، همانطور که با بمباران مناطق مسکونی و بیمارستان ها در چندین شهر شاهد بودیم.
ما می‌توانیم به طور منسجم در مورد اینکه چگونه چنین اشتباهات محاسباتی اولیه بر استراتژی روسیه در آینده تأثیر می‌گذارد، حدس‌زنی کنیم. کاملاً قابل تصور است که روسیه دفعه بعد با حمله به غیرنظامیان و زیرساخت هایی که آنها به آن متکی هستند، یاد می گیرد و شروع می کند تا مقاومت کشور هدف و جمعیت آن را که آنها در اوکراین به شدت دست کم گرفته بودند، از بین ببراین ترتیب دو نتیجه حداقلی را می توان در مورد سناریوهای آینده گرفت. اولاً، هر دولت و مردمی که با حمله روسیه مواجه می‌شوند، باید احتمال استراتژی را پیش‌بینی کنند که با هدف قرار دادن غیرنظامیان و زیرساخت‌های آنها آغاز می‌شود. این راه منطقی برای تضعیف دشمنی است که سرمایه گذاری زیادی در جامعه خود به عنوان منبع دفاع استراتژیک کرده است. ثانیاً، هر مردم دموکراتیکی که نگران (ناامنی) آن در پرتو اقدامات روسیه در اوکراین است و اکنون به ناتو به عنوان منبع دفاعی در آینده روی می‌آورد، باید درک کند که پیوستن به ناتو به معنای پذیرش توسعه بیشتر انعطاف‌پذیری است. به عنوان یک استراتژی برای امنیت آن.
پذیرفتن به ضرورت انعطاف پذیری، همانطور که ناتو اعضای و شرکای خود را قبلاً نظم می دهد، به معنای پذیرش این ایده است که نه تنها خود جامعه یک بازیگر در دفاع ملی است، بلکه هدف اصلی در هر درگیری با روسیه است. هر چه ناتو بیشتر روی انعطاف پذیری به عنوان راه رو به جلو سرمایه گذاری کند، بیشتر می توانیم انتظار داشته باشیم که روسیه با این روند سازگار شود و غیرنظامیان اروپایی خود را در تجارت خونین جنگ بین روسیه و غرب محوریت بیشتری خواهند یافت.
اوکراین ثابت می کند که آزمایشگاهی برای آزمایش تاب آوری به عنوان یک استراتژی دفاع ملی است. بر اساس شواهد جنگ تاکنون، طرفداران تاب آوری در ناتو تشویق خواهند شد. با این حال، با نگاهی به این جنگ از منظر اجتماعی، محتاط بودن در مورد این تحولات ضروری است. تاب‌آوری ممکن است کارآمدی استراتژیک یک دولت را افزایش دهد، اما بنا به تعریف، خود جامعه را به عامل مستقیم‌تری برای جنگ و در نتیجه هدف جنگ تبدیل می‌کند. هر چه دولت ها از اتخاذ استراتژی تاب آوری سود ببرند، جوامع آنها از نظر امنیت ضرر خواهند کرد. باید فهمید که تاب آوری مترادف امنیت نیست. این نقطه مقابل امنیت است. این ناامنی اجتماعی با طراحی دولت است.
۳۱۱۳۱۱
نظر شما