در سوگ آن حکیم

دستی قلم، به دست دگر آفتاب داشت
بر سینه اش، کلام خدای کتاب داشت

از معجزات عشق، به تفسیر عاشقان
هر جمله اش، بیان سخن های ناب داشت

در عقل سرخ، نقشه ی دل را کشیده بود
در الحیات، زندگی کامیاب داشت

تسخیر علم با یَد او بینظیر بود
از رهزنان علم، دلش اضطراب داشت

فرخنده بود زندگیش، از مرام عشق
در هر قدم، ز طلعت آن، انتخاب داشت

در چشم ماست یک نفر از این جهان برفت
در چشم روزگار، هزاران حساب داشت

حکمت به دست او ز توهّم زدوده شد
عرفان ز وصل او به وصالش شتاب داشت

در حکمتش نگاه عمیق صواب بود
او از برای هر نَفَس ما، جواب داشت

در سوگ آن حکیم، دل عارفان شکست
هر واژه ای ز رفتن او، انقلاب داشت