باز هم انسان!

خدا یکبار دیگر بخت ما را
آزمایش کرد!
*
ملائک یکسره در اضطراب و پرسش و تردید!
صدایی ناگهان برخاست؛
که ای پروردگار خالق منّان
دوباره آزمودن؟
باز هم انسان؟
دوباره قتل و غارت؟
باز هم افساد؟
دوباره جرم و ظلم و تیرگی، آیا؟
دوباره باطل و نامردمی را
چیرگی آیا؟
خطاب آمد که من آگاهم از چیزی که غیر از من نمی داند
خمش باشید!
مرا آگاهی از رازی نهان باشد
در این میلیاردها میلیارد
مرا گنجی عیان باشد!  
*
خدا یکبار دیگر
بخت ما را آزمایش کرد
و یکسر خلق را
از چشم خلاق مهیمن، باز پایش کرد
*
نفوس بندگان در وهم و خاموشی
همه در عالم ذر، محو دوران فراموشی
خدا یکبار دیگر جستجو می کرد
و با وسواس
نام خفتگان را زیر و رو می کرد
پدرها و پسرها
صدهزاران صدهزاران را
نفوس بندگان از روزگاران را
خدا یکبار دیگر
انتخابی خوش شگون می داشت
و بذری سبز را در خاک نو می کاشت
خدا تصمیم خود را می گرفت و نام احمد را جدا می کرد
خدا آرام، از عرش خداوندی
محمد را صدا می کرد؛
بخوان، احمد!
بخوان، احمد!
به نام خستگی های هزاران ساله ی انسان
به نام آفرینش
نام زیبای سعادتمندی و ایمان
بخوان از جان
*
خداوند انتخاب خویش را در سرزمین نور پایان داد
مدال افتخار جشن بعثت را به انسان داد!
*
میان صد هزاران، صدهزاران
یک نفر را برگزید و کار سامان یافت
هدایت در میان مردمان جان یافت!
*
هنوز از آدمی پروردگارش رویگردان نیست
پیام بعثت اما جز همین امیدواری چیست؟
خدا امید دارد
در ره ایمان
هنوز انسان و ایمان
باز هم انسان