"لرد دیوید اوون" در گفتگو با یک رسانه انگلیسی در ابتدا درباره وقوع انقلاب ایران و سقوط محمدرضا شاه گفت: در آن سالها در خصوص ثبات حکومت (محمرضا پهلوی) سوالاتی مطرح بود، اما چنین حس می شد که برنامه جدیدی که در جریان بود تا حدی از پشتیبانی عامه برخوردار بود و پایه و اساس این پشتیبانی وسیع بود. به این معنی که در آن زمان احساس می شد از جانب بازار و ارتش و طبقه متوسط پشتیبانی می شد. روشن بود که مسلما در مورد واکنش روحانیون مسأله ای مطرح بود.
ظرف حدود یک سال، تقریبا همه یکصدا بودند و وجه مشترکشان بیزاری از شاه بود. این حالت در هر حکومتی مشکل آفرین است. همه می دانستند که چه نمی خواهند و با چه کسی مخالفند. به هر حال می بایست ما از بعضی از اشتباهات گذشته درس بگیریم.
وی در پاسخ به پرسشی درباره دخالت دول خارجی به ویژه مداخله بریتانیا در ایران در سالهای قبل از انقلاب گفت: من شخصا انتقاد مربوط به سرنگون کردن دولت مصدق را می پذیرم. فکر می کنم که فرصتی بود که حتی به فرض درست بودن برگرداندن شاه، دولت بریتانیا باید به او می گفت که زمان پادشاه همه کاره سپری شده است و باید حرکتی در جهت دموکراسی صورت گیرد.
دیوید اوون در ادامه درباره دوران جنگ عراق علیه ایران گفت: ایران یک قدرت منطقه ای است. ایرانی ها توانستند با دلیری بسیار و با از خود گذشتگی در برابر حمله های عراق ایستادگی کنند. ایرانی ها این کار را به تنهایی و با تکیه بر خودشان انجام دادند. من در آن زمان در دستگاه دولت نبودم، اما با این حال می توانم بگویم که جهان غرب به عقیده من به گونه ای عمل کرد که در خور تقبیح است.
وزیرخارجه سابق انگلیس در ادامه افزود: ما امید داشتیم که در جنگ (تحمیلی) شور و غیرت انقلابی اسلامی رو به زوال رود. این کار غلط بود. ایران هدف تجاوز قرار گرفته بود و سازمان ملل در خصوص تجاوز قواعد روشن و مشخصی دارد. همان گونه که ما در برابر تجاوز عراق به کویت در سال ۱۹۹۱ آن چنان که باید و شاید واکنش نشان دادیم می بایستی در سال ۱۹۸۲ هم وارد عمل می شدیم تا از تجاوز عراق به ایران مانع شویم. برای ما مایه شرمساری است که چنین نکردیم. این ماجرایی بسیار بسیار ناپسند بود.16146
نظر شما