دکتر فردوسی در خصوص دورکاری می نویسد: عده ای تصور می کنند این طرح تنها مختص زنان است در حالیکه در تمام نقاط دنیا که دورکاری به شیوه رایج اشتغال تبدیل شده شیوه‌ای برای سهولت در اشتغال برای کل کارکنان دستگاه‌هاست، زیرا دورکاری از تردد غیرضروری کارمندان که بخش عمده‌ای از جمعیت کلانشهرها را تشکیل می‌دهند، جلوگیری می‌کند و بر سلامت شهروندان و کاهش ترافیک و آلودگی هوا موثر است.
وی ضمن تاکید بر اینکه دلیل موجه و معقولی برای انحصاری و ذاتی دانستن وظیفه خانه‌داری برای زنان وجود ندارد و در دنیای امروز اصل بر این است که هر فرد کاملی باید توان انجام امور مربوط به خود را داشته باشد، عنوان می کند: دورکاری پدیده ای است که در بسیاری از کشورها انجام شده است مثلا در کشور فنلاند اجرا شده و موجب استحکام خانواده‌ها و کاهش طلاق شده است، چون حضور بیشتر زنان در خانواده در راستای اجرای دورکاری می‌تواند سبب کاهش طلاق و استحکام خانواده‌ها شود.
روانشناس خانواده درباره فرهنگ دورکاری می گوید: باید تلاش شود تا برای دورکاری فرهنگ آن نیز آموزش داده شود چون گاهی ماندن زن و مرد در خانه سبب دعوا و درگیری می شود. رسانه ملی در زمینه اجرای دورکاری باید فرهنگ‌سازی کند و نباید این‌گونه تلقی شود که زنان با دورکاری خانه‌نشین می‌شوند چرا که این طرح مانعی برای ارتقای شغلی زنان محسوب نمی‌شود و آنان می‌توانند با امنیت روحی بهتری به مشاغل خود بپردازند.
وی می افزاید: در حال حاضر متاسفانه این مساله که زنان شاغل هم در خانه و هم در محل کار، کار می‌کنند برای بسیاری از خانواده‌ها قابل درک نیست و خستگی آنها مورد توجه قرار نمی‌گیرد. بسیاری از خویشاوندان هم از آنها توقعاتی دارند مثل شرکت در میهمانی‌ها و... اگر این توقعات با حضور زن در خانه همزمان باشد، آنها «دورکاری» را درک نکرده و توقعاتی به سمت زنان سرازیر میشود. باید در این زمینه فرهنگ‌سازی صورت گیرد. چون خانواده ها هنوز این فرهنگ را ندارند و ممکن است همین زمینه اختلاف در خانواده ها شود.
دکتر فردوسی در ادامه به برخی مشکلات دورکاری و ماندن مرد و زن در خانه نیز اشاره کرده است.
متن کامل این مطلب را اینجا بخوانید.
نظر شما