آخرین کنایه های احمدی نژاد به جایگاه مجمع تشخیص مصلحت نظام؟

نسرین وزیری: او مردادماه امسال هم که مخالفتش با پرداخت بودجه 2میلیاردی با مترو را به چالشی با مجمع تشخیص بدل کرد، در پایان یکی از نشست های دولت در جمع خبرنگاران حاضر شد و جایگاه قانون​گذاری مجمع تشخیص را زیر سوال برده و مصوبات آن را غیرقانونی خواند. او همین نقش را بار دیگر در پایان جلسه مشابهی بازی کرد و تنها با تغییر دکور صحنه - از حیاط سرسبز تابستانه به راه​پله چوبین ساختمان پاستور در زمستان- همین موضع را پیشاپیش در مقابل موضع مجلس در برابر تعیین ترکیب مجمع عمومی بانک مرکزی اتخاذ کرد. او همچون گذشته ارجاع مصوبات مجلس پس از اعلام مخالفت شورای نگهبان، به مجمع تشخیص مصلحت نظام را در راستای کاهش اختیارات رئیس​جمهور پنداشت و آن را غیرقانونی خواند.

اختلاف برداشت و تفسیر دولت و مجلس از اختیاراتشان در قانون اساسی که در اصول 114 و 138 آمده است، پیش از این منجر به نامه نگاری​های جداگانه روسای دو قوه به مقام معظم رهبری و تشکیل کارگروه حل اختلافی از جانب ایشان در شورای نگهبان شده بود. کارگروهی که اعلام نظر دبیر شورای نگهبان از نتایج آن، خود به اختلاف دیگری بدل شد که نه مجلس آن سرانجام را پذیرفت و نه دولت. مجلس هم مواضع خود را در نامه​ای به رهبری نوشت و همچنان دو قوه منتظر اعلام نظر ایشان به عنوان فصل​الخطاب این اختلافات هستند.

تمامی انتقادات احمدی​نژاد به جایگاه قانونی مجمع تشخیص مصلحت نظام در شرایطی عنوان می​شود که آخرین حضور احمدی​نژاد در جلسات این مجمع به اوایل سال 88 بر می​گردد که قریب به 21 ماه از آن زمان می​گذرد. اگرچه در این بین از سوی برخی اعضای مجمع تشخیص مطرح شده که بازگشت رئیس​جمهور به مجمع، مطالبه رهبری است اما او حاضر به بازگشت نشده تا شاید بنا به گفته فاطمه رجبی، ناچار به امضای تصمیمات هاشمی نباشد. اما احمدی​نژاد از «دلایل خاص» خود برای غیبتش هیچ نگفته است.

البته احمدی​نژاد اواخر بهار امسال دیداری نیز با محسن رضایی داشت که خبر موثقی از این دیدار منعکس نشد و بر اساس شنیده​ها دبیرمجمع تشخیص مصلحت نظام در این دیدار پنج پیشنهاد درباره تقویت بخش حقوقی بین المللی وزارت خارجه، تقویت بخش خصوصی، ایجاد مدیریت یکپارچه و مقابله با تحریم​های اقتصادی، حمایت از تولید ملی و تقویت روابط خارجی با کشورهای همسایه مطرح شده بود که ربطی به اختلافات دولت با مجمع تشخیص نداشت.

اختلاف نظرهای سیاسی و کارشناسی میان دولت و مجمع تشخیص مصلحت نظام، به مصوبات مجلس برنمی​گردد؛ حتی سرآغاز آن مناظره​های انتخاباتی 88 هم نیست. بلکه از انتخابات ریاست جمهوری 84 است که هرازچندگاهی از تریبون نماز جمعه یا در نشست​های تخصصی مجمع تشخیص مصلحت نظام، شاهد انتقاد چهره​های شاخص مجمع بویژه هاشمی رفسنجانی و روحانی به سیاست​های اقتصادی و دیپلماتیک دولت بوده​ایم. کما اینکه شهریور 87 هاشمی از تریبون نمازجمعه پایتخت به انحراف دولت از اجرای سندچشم انداز انتقاد کرد و گفت: دولت روزمره عمل نکند. اگر طبق برنامه‌ها جلو می‌رفتیم امروز دچار قطع آب و برق نمی‌شدیم. او همان سال در جمع فعالان اقتصادی استان خراسان رضوی نیز با انتقاد از سیاستهای دولت نهم در بخش اقتصادی کشور گفت: ما در این سه ساله با قوه مجریه مدارا کردیم.

محسن رضایی دبیر مجمع نیز پس از ارائه لایحه بودجه سال گذشته با بیان اینکه ساختار بودجه کشور باید در چارچوب سند چشم انداز کشور باشد، به نظام بودجه نویسی دولت انتقاد کرد. آخرین نمونه از این دست انتقادات چندروز پیش سیدرضا صالحی امیری معاون پژوهش‌های اجتماعی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع در قبال لغو شعار دو بچه کافی است، از سوی دولت مطرح کرد و گفت و به استناد تحقیقات مجمع تشخیص گفت: نباید این شعار کنار گذاشته شود.

اگرچه اختلافات امسال دولت با مجمع تشخیص بر سر مصوبات مجلس است اما اسفندماه سال گذشته نیز اختلافات مشابهی را درباره ورود مجمع به بحث اصلاح قانون انتخابات شاهد بودیم. ورودی که بر اساس طرح انتخاباتی مصطفی پورمحمدی وزیر برکنار شده کشور و به واسطه ارجاع آن از سوی رهبری به مجمع، کلید خورد اما سیلی از انتقادات را مبنی بر دخالت مجمع در امور اجرایی انتخابات و سیاسی بودن رویکرد آن به راه انداخت.

اما امسال در سالگرد آن حاشیه​سازی​ها موعد عضویت اکثر اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام به پایان خواهد رسید و باید در انتظار انتساب اعضای جدید آن از سوی مقام معظم رهبری باشیم.

 /30111