به گزارش مبلغ مراسم سخنرانی ماه مبارک رمضان روز شنبه 4 فروردین سال جاری مصادف با دوازدهمین روز ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین صادقی واعظ در مسجد اعظم قم برگزار شد.
صادقی واعظ درابتدای سخنان خود گفت: خداوند به تمام بندگان نعمت و فرصتی عنایت فرموده است و در آن بین بندگان تفاوت قائل نشده است و آن نعمت عمر و فرصت حضور در دنیا است، خداوند به تمام بندگانش فرصت بینظیری برای حضور در این دنیا داده است تا موجبات رشد و موفقیت انسان تا رسیدن به بالاترین درجات و مقامات در این عالم محقق شود. یکی از مهمترین اسامی قیامت یوم الحسرت است، در قرآن کریم گفته شده است وقتی عدهای وارد قیامت میشوند افسوس و حسرت میخورند. امام صادق (ع) فرمود: این افسوس و حسرت مختص مجرم و گناهکار نیست، حتی مومنین هم دچار حسرت میشوند روزی که وارد محشر میشوند و تفاوت افراد را در درجات و مقامات میبینند حسرت میخورند که ای کاش عمل نیکوی آنها بیشتر و با کیفیت بهتر بود. عدهای نیز در قیامت میگویند: رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَیْرَ الَّذِی کُنَّا نَعْمَلُ؛ پروردگارا، ما را (از این عذاب) بیرون آور تا بر خلاف گذشته به اعمال نیک بپردازیم. (خطاب شود) آیا شما را به اندازهای عمر ندادیم که هر که اهل تذکر و پند شنیدن است در این مدت متذکر شود (و به توبه پردازد)؟ و به آنها گفته میشود که آیا به شما فرصت حضور در دنیا ندادیم از این فرصت چطور و چگونه استفاده کردید؟ همچنین خطاب قرآن به بندگانش است: قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَی أَنفُسِهِمْ ؛ یعنی ای بندگانی که اسراف کردید در جوانی خودتان و فرصتهای بینظیری که داشتید و میتوانستید از آنها استفاده کنید و نکردید، این فرصتها از دست رفته است و گذشته است. امام علی علیه السلام نیز فرمود: الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَاب یعنی فرصت به مانند ابر آسمان میماند در نظر اولی که انسان نگاه میکند به چشمش ثابت میآید در حالی که به سرعت در حال حرکت است. بنابراین باید از خود بپرسیم همچنان که ماه رمضان به نزدیک نیمه رسیده است و فرصت به سرعت در حال سپری شدن است، بهره ما از این فرصت چگونه بود؟
اساس خلقت ما سیر صعودی است
وی در ادامه به یکی از اشتباهات و بزرگترین اشکالات ما در مواجهه با عمر پرداخت وگفت: ما تصور میکنیم همینطور که به دنیا آمدهایم باید از دنیا برویم. حال سوال این است اگر بنا بود این گونه که به دنیا آمدهایم از این دنیا برویم، پس چرا آمدهایم؟ علت بعثت انبیا و وجود کتب آسمانی چه بوده است؟ عموم ما نگاهمان به عمر و زندگی یک مسیر روتین و کلیشهای است که باید این مسیر را برویم و هیچ ارادهای برای تغییرش نداریم، این نگاه غلطی است که به فرصت حضورمان در این دنیا داریم. ما به این دنیا آمدهایم تا لحظه به لحظه رشد کنیم و بر مقام و درجه و رتبه و منزلت و جایگاهمان افزوده شود پله پله بالا برویم و دائم در حال تحول باشیم، اگر بنا بود ساکن و راکد باشیم پس چرا به دنیا آمدهایم؟
صادقی واعظ افزود: انسان روزی که به این نقطه برسد که در این جایی که قرار گرفته است نهایت تلاش و کوشش او میباشد و سقف آرزوها و بالاترین حد از رتبه و مقامش است؛ دقیقاً این نقطه، نقطه سقوطش است چون رسول گرامی اسلام (ص)فرمود: تا آخرین لحظه عمر و تا آخرین نفس، فرصت برای رشد و برای رسیدن به موفقیت و تغییر و تحول وجود دارد تا آن لحظه که جان به گودی گلو میرسد. امیرالمومنین (ع) نیز فرمود: وای بر آن کسی که امروزش با دیروزش تفاوتی نکند! یعنی هر روز باید بر ما اضافه شود و در مسیری قرار بگیریم که بر علم و دانش و بر آگاهی و معرفت، بر اخلاق و بر وضع معیشتی و معاشرت با مردم و کیفیت زندگی ما دائم افزوده شود. اساس خلقت ما سیر صعودی است نه نزولی.
وی در ادامه بیان کرد: ماه مبارک رمضان و تحویل سال فرصتی برای تغییر و تحول در مسیر رشد و موفقیت است. در آغاز سال نو میگوییم حول حالنا الی احسن الحال اگر آفرینش در حال تغییر و تحول و دگرگونی است و یک دانه و بذر رشد میکند و شکوفا میشود ما که اشرف مخلوقات هستیم چگونه عمری از ما بگذرد و هیچ تحول و اثر مثبت در ما ایجاد نشده باشد. ما در فرصت ماه رمضان قرار گرفتهایم و عمر و سلامتی و توفیق داریم که در این موقعیت زمانی باشیم و باید از این فرصت بهره ببریم و رشد کنیم. خداوند در این ماه میفرماید که کمترین تو را به بیشترین بها خریدارم و ارزش گذاری میکنم، خواب تو عبادت است و نفس کشیدنت تسبیح است، یک آیه قرآن بخوانی ختم قرآن است و رحمت خود را در این ماه قرار دادم و آغوش رحمتم را به روی بندگان باز کردم و این ماه ماه مغفرت من است، فرصتی را قرار دادم تا ببخشم و نادیده بگیرم.
فلسفه روزهداری
او اشاره کرد: آیا بهره ما از ماه رمضان فقط تحمل تشنگی و گرسنگی است؟ چرا خداوند میفرماید یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم!؟ فلسفه روزهداری در ماه رمضان چیست؟ به ما امر شده است در یک ساعت مشخصی نخورید و نیاشامید به این علت که خدا فرموده است و ما به اراده خودمان برای خدا در یک ساعت مشخصی با اینکه میل به خوردن و آشامیدن دادیم امتناع میکنیم.یک ماه برای خدا تمرین میکنیم و میتوانیم اجتناب کنیم. در این یک ماه روشن میشود که میتوانیم برای خدا تغییر کنیم و متحول شویم و از اینکه هستیم بهتر شویم و بالاتر رویم.
در این فرصت که سال نو و تحول و آفرینش طبیعت و ماه مبارک رمضان با هم توامان شده است این زمینه فراهم است که این روزها و شبهایی که سپری میکنیم با قبل از ماه مبارک متفاوت باشد و به این درک برسیم جایی که ایستادهایم حقیقت وجود ما نیست و ما باید به بالاترینها و بهترینها برسیم، خداوند اگر امری را از بنده توقع و انتظار دارد قطعاً ظرفیت و زمینهاش را در وجود ما قرار داده است؛ غیر این باشد با عدالت خدا سازگار نیست که چیزی از ما بخواهد که از عهده ما بر نیاید. خداوند در وجود ما قرار دادهاست که تغییر کنیم و متحول شویم و به کم قانع نباشیم و به پایینترینها رضایت ندهیم به دنبال بهترینها و بالاترینها باشیم و نگاه خود را به زندگی تغییر دهیم
وی در پایان گفت: در فرصت ماه رمضان مسیر برای رشد ما وجود دارد اگرچه ما از لحاظ عمر به گذشته نمیتوانیم برگردیم و لحظاتی که سپری شده است برنمیگردد ولی از لحاظ اعمال میتوانیم به گذشته برگردیم به روزی که از مادر متولد شدهایم و این امر دو راهکار دارد؛ مورد اول زیارت اباعبدالله الحسین علیه السلام است وقتی کسی به زیارت امام حسین(ع) مشرف شد از حرم که بیرون میآید ملائکه به او میگویند اعمالت را از سر بگیر تمام آنچه که تا الان انجام داده بودی خداوند به آبروی حسین بخشید و یک فرصت مجدد را مانند روزی که از مادر متولد شدهای به تو هدیه داد.
و دیگری ماه مبارک رمضان است. امام باقر (ع) به جابر فرمود: اگر کسی حقیقت ماه رمضان را درک کرد و فهمید ماه رمضان برای تحمل گرسنگی و تشنگی نیست بلکه ماه مبارک رمضان ماه تمرین بندگی کردن و اجتناب کردن به خاطر خدا است و فرصتی برای رشد و تغییر و تحول است. اگر کسی نگاهش به ماه مبارک رمضان این چنین شد و از آن بهره برد مسیر زندگیش تغییر میکند و متحول میشود و پایان ماه مبارک مانند کسی است که از مادر متولد شده است و تمام خطا و اشتباهات او از بین میرود و از نو شروع میکند و یک تولد دوباره در پایان این ماه برایش رقم میخورد اگر کسی قدر این فرصت را بداند به مثابه کسی است که دوباره به این دنیا برگشته و خداوند به او مجدد فرصت داده است، لذا آگاه باشیم که ما در چنین موقعیتی قرار داریم که باید از آن استفاده کنیم.
نظر شما