الهه جعفرزاده: مطالعه‌ای که اخیراً در نشست سالانه انجمن غدد درون‌ریز در شیکاگو انجام شد، نشان می‌دهد انزوای اجتماعی صورت تقویت‌یافته‌ای از استرس روانی-اجتماعی به شما می‌رود و یک نگرانی رو به رشد در زمینه سلامت عمومی، به‌ویژه در میان افراد مسن است. انزوای اجتماعی با افزایش خطر ابتلا به انواع بیماری‌ها، از جمله اختلالات روانی و نرخ مرگ و میر مرتبط است.
به طوری که هم‌زمان با همه‌گیری کووید-۱۹، که انزوا و تنهایی به طور قابل توجهی بیشتر شد، محققان نگران افزایش «اپیدمی تنهایی» بودند. تحقیقات بالینی قبلی نشان داده است که استرس‌های روانی-اجتماعی و به دنبال آن اختلالات سلامت روان، جزو ریسک‌فاکتورهای اصلی برای پوکی و شکستگی استخوان هستند که این اتفاق در افراد مسن بیشتر است.
این مطالعه جدید پیرامون اثرات جانبی انزوا و تنهایی نشان می‌دهد که تنها ماندن در آقایان، علاوه بر اینکه سلامت روان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه ممکن است برای استخوان‌ها نیز خطرناک باشد. در این مطالعه، محققان تعدادی موش بالغ را با قرار دادن در قفس‌های مجزا یا خانه‌های گروه‌بندی‌شده با چهار موش در هر قفس، به مدت چهار هفته در موقعیتی شبیه انزوای اجتماعی قرار دادند.
دانشمندان دریافتند که انزوای اجتماعی در موش‌های نر (نسبت به موش‌های ماده) باعث افت کیفیت بافت استخوانی و کاهش تراکم مواد معدنی در استخوان، شده است.
موش‌های نرِ منزوی، دارای نشانه‌هایی از کاهش فرایند بازسازی استخوان بودند که با کاهش تعداد استئوبلاست [سلول‌هایی که استخوان‌های جدید تشکیل می‌دهند]، مرتبط بود. انزوای اجتماعی تأثیر منفی چشمگیری بر استخوان موش‌های نر داشت، در حالی که این اتفاق در موش‌های ماده رخ نداد و تغییری در توده استخوانی مشاهده نشد.
به گفته محققان، برای درک چگونگی و نحوه اثرگذاری این یافته‌ها در جمعیت انسانی به تحقیقات بیشتری نیاز است.
منبع: nypost
۴۷۲۳۲
نظر شما