عراق در بمباران شهرها، از بمب جدیدی استفاده می کرد که ناتو به صدام داده بود. بمبی حدودا ۸۰۰ کیلویی با مکانیزم انفجاری متفاوت و قدرت تخریب بالا. این بمب ها به منازل مردم می خورد و گاها عمل نمی کرد اما ... هفته پیش اکبر وعظ برای خنثی کردن یکی از همینها رفته بود که شهید شد.
علی، برای مراسم اکبر به تهران آمد، اما بقایای ماسوره همان بمب را همراه آورد و تا پاسی از شب، منزل ما مشغول بررسی آن بود. به نتیجه رسید و گفت: 《سيستم انفجاري بمب، سه وضعيتي است. در اولين حالت با برخورد با زمين منفجر مي‌گردد؛ در غير اين صورت پس از مدتي توقف در محل (با عمل يک تايمر مینیاتوری) منفجر خواهد شد و جمعیت بیشتری را خواهد کشت. و در غیر اینصورت؛ هرگونه تكاني به بمب باعث مي‌گردد كه ساچمه كوچك داخل بالشتك كائوچويي حركت كرده و به فلز كوچك هادي جريان بخورد و با اتصال جريان الکتریکی، بمب عمل نمايد.》
علی افزود: 《اكبر با شهادت خود راه جديدي را در خنثي سازي اين بمبها باز كرد، اما نباید شهيد ديگري روي اين بمب ها بدهیم و ....》
درست در همین ساعات، بعد از ظهر شنبه ۱۳ دی ۱۳۶۵ علی عاصمی به همراه محسن گردن صراحی، داود پاکنژاد و احسان کشاورز در حال خنثی کردن یکی از همین بمبها دسته جمعی پرواز کردند. تقریبا چیزی از پیکر پاکشان هم در این دنیا نماند. اگر عمری باشد در باره هر یک خواهم نوشت.
(سیزدهم دی 94)
نظر شما