ابتکارها و زحمات صدا و سیما را حتما نباید نادیده گرفت؛ اما فراگیر شدن تکیه این سازمان به ارائه گزارشهای کمّی و آمارهای عددی به جای گزارشهای اثر بخشی و محتوایی، از آسیب های جدی رسانه ملی محسوب می شود. کمکی هم به راهبری و مدیریت رسانه نمی کند و اغلب گمراه کننده است.
"عدد" البته مهم است، اما "اثر" مهمتر است. سوال اینجاست که مکانیزم راستی آزمایی و اثر سنجی این اعداد چیست؟ از این ارقام (بر فرض صحت و عدم محاسبه های تکراری و ...) چه برداشتی می توان داشت؟ مثلا آیا اگر صدا و سیما بجای 2800 ساعت، 3800 ساعت آمار ارائه می کرد، عملکرد موفق تری در ارتباط با اقتصاد مقاومتی داشت؟ و اگر دولت فرماندهی اقتصاد مقاومتی را (به عنوان نسخه شفا بخش اقتصاد ملی) بر عهده دارد، صدا و سیما چقدر به اجرای هر یک از 24 بند سیاست های آن توسط دولت کمک کرده است؟
اولین وظیفه رسانه، اطلاع رسانی است. پیشنهاد می کنم یکی از خبرنگاران کمتر شناخته شده صدا و سیما آزادانه و غیر محسوس، هم به میان مردم و هم صنعتگران برود. و بپرسد که تعریفشان از اقتصاد مقاومتی و وظیفه شان برای تحقق آن چیست؟ اگر پاسخ ها قانع کننده بود، صدا و سیما در فرهنگ سازی و تصمیم سازی موفق بوده است. و اگر خدای ناکرده نبود؛ آنگاه باید پرسید که فایده اینهمه برنامه سازی، وقتی هنوز ماهیت اقتصاد مقاومتی برای جامعه مبهم است، چیست؟
البته نکته پایانی با همکارانمان در روزنامه «جام جم» اینکه؛ حتی مبتدی ترین کارگزاران روابط عمومی و سنتی ترین رسانه ها نیز می دانند که «دوران تبلیغ مستقیم، گذشته است.»
نظر شما