فرنوش صفوی‌فر: اغلب ما بزرگترها، بازی و شادی را جزء نیازهای فانتزی و تجملاتی بچه‌ها تلقی می‌کنیم؛ در حالی که مطالعات نشان داده‌اند فرایند یادگیری، در همه ابعاد آن، در بازی شکل می‌گیرد و شادی نیز، نقش مهمی در سلامت روان و جسم آنها دارد. به تازگی نیز مطالعه‌ای در دانشگاه کالج لندن انجام شده که تاکید دوباره‌ای است بر اهمیت شادی در زندگی و سلامت کودکان. در این مطالعه معلوم شده که دانش‌آموزانی که به عنوان ناشاد و ناراحت توصیف می‌شوند، در سال‌های بعد و زمانی که به بزرگسالی رسیدند، بیشتر بیمار می‌شوند و میزان غیبت از کارشان بیشتر است.
به گزارش بی‌بی‌سی، این مطالعه، از سال‌های 1950 تا 1955 میلادی و بر روی حدود 7 هزار دانش‌آموز شروع شد. در آن زمان به معلمان این بچه‌ها، پرسشنامه‌هایی دادند تا درباره نحوه رفتار آنها اظهارنظر کنند. 60 سال بعد، وضعیت این افراد که حالا سالمندانی به حساب می‌امدند، از لحاظ بهداشتی و پزشکی ارزیابی شد. در این بررسی‌ها، مشخص شد که گروه دانش‌آموزان ناشاد و ناراضی، بیش از بقیه در دوران میان‌سالی به افسردگی مبتلا می‌شوند و احتمال غیبت از کارشان به دلیل انواع بیماری‌های مزمن و حاد نیز، تا 5 برابر بیشتر است. همچنین یک‌چهارم از همه آنها که « اغلب اوقات ناشاد، ناراحت، عصبی و هراسان به نظر می‌رسیدند»، به بزرگسالانی با بیماری ناتوان‌کننده تبدیل شده بودند.
نکته جالب در نتایج این مطالعه آن که کودکانی که بیماری یا معلولیت جسمی داشتند، از لحاظ سلامت در دوران میان‌سالی و سالمندی، مشابه جمعیت عمومی دانش‌آموزان بودند و زندگی موفقی هم داشتند. نتایج این مطالعه در آخرین شماره نشریه روان‌پزشکی بریتانیا چاپ شده است.
کارشناسان تاکید می‌کنند که سلامت فقط نبود بیماری در جنبه‌های جسمی و روانی نیست؛ بلکه احساس رضایت از زندگی، شادی و موفقیت درامور شخصی و شغلی و نیز توانایی در برقراری ارتباط صحیح و سالم با اطرافیان نیز، از جنبه‌های مهم سلامت به شمار می‌آید که در ارتباطی تنگاتنگ با سلامت در سایر حوزه‌هاست و باید برای رسیدن به این جنبه‌ها و حفظ کردن‌شان، از سوی متولیان بهداشت و سلامت جامعه برنامه‌ریزی شود.
این در حالی است که در بسیاری از جوامع، از جمله کشور ما، مردم نمی‌دانند چطور می‌توانند به شادی خود کمک کنند و ابراز شادی کنند. شاد نبودن، باعث تاثیر فزاینده محرک‌های استرس‌زا در روان فرد می‌شود و این چرخه معیوب، سلامت جسم و روان فرد را برهم می‌زند. متاسفانه والدین ناشاد و ناتوان در شادی کردن و احساس رضایت از زندگی، فرزندانی تربیت می‌کنند که ناشاد، عصبی و ناراضی‌اند و به این ترتیب، چرخه معیوبی مضاعف تشکیل می‌شود که شکستن آن معلوم نیست به این سادگی‌ها امکان‌پذیر باشد.
نظر شما