بهاره چراغی: رئیس بعدی اتاق ایران با توجه به رابطه مناسب این نهاد بخش خصوصی با دولت می تواند، نقش بسیار مهمی را برای بخش خصوصی کشور بازی کند. در حال حاضر و همزمان با حضور شافعی به عنوان رئیس اتاق، این نهاد بخش خصوصی به سکون نسبی رفتاری رسیده است. اتاق مانند گذشته در صدر تصمیم گیری ها و مجامع مهم اقتصادی ایران جایی ندارد و همین موضوع نگرانی های بسیاری را در مورد آینده پارلمان بخش خصوصی ایجاد کرده است. جمشید عدالتیان عضوء هیات نمایندگان اتاق ایران اعتقاد دارد، آنچه رخ می دهد محصول شرایط جاری اتاق ایران است. گفت و گوی عدالتیان با خبر آنلاین را می خوانید:
مدت زیادی تا انتخابات اتاق بازرگانی ایران باقی نمانده است. به نظر شما طی دوره ای که سپری شده چه اتفاق خاصی در اتاق ایران رخ داده است؟
آقای شافعی برای چندماه حضورشان کار خاصی نکرده اند. اما هم در اتاق تهران و هم در اتاق ایران پست نایب رئیسی همچنان خالی است در واقع ادامه کار آقای نهاوندیان را انجام می دهند که به پست نایب رئیسی کار خاصی نداشتند. آقای شافعی سابقه زیادی در بخش خصوصی دارند اما سیستم مدیرتی شان آن سرو صداهای زمان آقای نهاوندیان را ندارد. اما در بطن می بینیم که کارها دارد پیش می رود. حالت سکونی که نه بالاتر و نه پایین تر اما اگر بخواهیم از آقای شافعی انتقادی کنیم باید بگویم مبنا بر این بود که اتاق باید فعالیت های برون مرزی خود را به عنوان یک قطب اقتصادی بیشتر می کرد که فعلا این اتفاق نیفتاده است. از دیدگاه من ما باید از اقای شافعی به عنوان رئیس اتاق که در بخش خصوصی نیز فعال بوده اند حمایت کنیم.
مگر هر کسی که در دولت نباشد با هر اندازهای که در بخش خصوص باشد اعتبار دارد؟
خیر کشور در یک مرحله گذر قرار دارد. فرض کنید در کشوری مثل آلمان این مراحل گذشته است که مثلا بخش خصوصی باید تصدیگری اقتصادی داشته باشد و سیستم باید دولتی باشد و سالیان بسیاری است که این بحث ها کنار گذاشته شده است و مشغول به فعالیت هستند. اما کشور ما هنوز در مرحله ای گذر است به این معنا که دولت تکلیفش با خودش روشن نیست و باید بپذیریم که فضای سیاسی ایران با فضای سیاسی غرب بسیار فرق می کند.
خوب با این اوصاف ممکن است به این نتیجه برسیم که با توجه به همهای این مولفهها اگر یک مدیری بگذارید که به بخش دولتی نزدیک تر باشد بهتر است تا بخش خصوصی؟
بله من تا جای با این حرف شما موافق هستم. اما واقعیت این است که این اتفاق خیلی دوست داشتنی نیست. از طرفی اشخاصی که در بخش خصوصی فعالیت داشته اند طبیعتا به تشکل ها توجه می کنند و دلیلش این است که زمانی که رشد خیلی بزرگی میکنند در واقع روابطی که خودشان دارند از روابطی که در اتاق برایشان به وجود می اید قویتر است. از طرفی کسانی که در بخش خصوصی هستند تمایل بسیار زیادی دارند که سر و صدا کار خودشان را پیش ببرند
ایا آقای شافعی می توانند نظر و پیشنهادات شما را به گوش دولت برسانند؟آیا دولت اعتنایی می کند؟
آقای شافعی بر اساس یک روندی بر راس کار آمدند. در حالی که در دولت دهم آقای نهاوندیان نتوانستند خیلی از کارها را پیش ببرند. اما به هر حال انتخابات و حضور آقای روحانی در راس دولت باعث شد که خیلی از مسائل تغییر کند. و ما شاهد این هستیم که امروز کسان دیگر با عقاید دیگر وارد عرصه شده اند. رابطه آینقدر با دولت خوب است که دیگر فرقی نمی کند چه کسی رئیس باشد زیرا کمیسیون های اتاق رابطه خود را با مجلس و دولت همچنان به خوبی حفظ کرده اند و شاید درستش هم این باشد که نباد بود ونبود رئیس بر رابطه بقیه اعضا دخالت داشته باشد.
ما مشاهده می کنیم که در اتاق اتفاق خاصی نمی افتد و عملا این قضیه کاملا بار منفی دارد برای اتاق؟
واقعیت این است که فعالیت های اتاق دیده نمی شود. مثلا همهای کمیسیون های اتاق از حقوقی تا بین الملل و غیره مدام در حال نظر دادن از موضوع اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها یا قانون مالیات ها که به تازگی در حال تغییر است خیلی انعکاس بیرونی ندارد. به این دلیل که می خواهد از طریق رایزنی یا لابیگری نظر و افکار خودش را به نوعی مطرح کند. بعد از اینکه قانونی تصویب می شود در واقع مشخص می شود که اتاق تا چه حد موثر بوده است. رایزنی های بسیار وسیعی بین اتاق و قوه مقننه و قوه مجرییه وجود دارد
آیا صدای اتاق کمتر شنیده نمی شود؟
این نکته هم از جهتی مثبت است و هم منفی. نشان می دهد که بخش خصوصی ما بدون حمایت دولتی مثل آقای بهزادیان یا نهاوندیان بدون جایگاه دولتی زیاد تحویل گرفته نمی شود. مثلا آقای شافعی چون نه در گروهی بوده و نه در ساختار دولتی بوده است و فقط سابقه بخش خصوصی داشته، می بینیم که آن قدرتی که فردی که تجربه دولتی داشته یا پستهای دولتی و پشتیبانی سیاسی داشته است را ندارد. این کاملا منفی است. کسی که در بخش خصوصی باشد قدرت تولید را ندارد و بخش خصوصی آنقدر قوی نیست که خودش بتواند به تنهایی وزنه باشد که راهی به جای ببرد و باید مثل آقای نهاوندیان دارای پشتیبانی سیاسی یا روابط قوی باشد که می توانستند راهی به جای ببرند و به حق و حقوق لازم برسند. مثلا آقای خاموشی سیستمش با آقای نهاوندیان کاملا فرق داشت زیرا آقای خاموشی همیشه در سکوت لابیگری می کرد و بر طبق افکار و نفوذهای سیاسی که داشت خودش کارها را پیش می برد. در واقع ما در زمان آقای خاموشی هم به نقطه کسالت آوری رسیده بودیم.
در حال حاضر به نظر شما در اتاق فردی وجود دارد که بتواند با حضورش به ریاست این نهاد مهم شان بدهد؟
در حال حاضر آقای شافعی رئیس اتاق هستند و ما باید از ایشان حمایت کنیم چون در غیر این صورت خود فعالیتهای اتاق پسرفت خواهد داشت. در مجموع خیلی به گذشته نگاه نکنیم. باید این را بپذیریم که آقای شافعی کاری نیمه تمام را به عهده گرفتند و هر کس دیگری جابی ایشان بود قطعا شرایطشان از این بهتر نبود زیرا در هیچ سیستمی که کسی کار نیمه تمام را بر عهده بگیرد زیاد جدی گرفته نمی شود و این شهامت آقای شافعی را نشان می دهد.
3535
نظر شما