آنهایی که در حوزه های مرتبط با وزارت کار دستی در آتش دارند ، می دانند که این معاونت ،از جایگاهی مهم در جهت ارتقای روابط کار در حوزه های مختلف برخوردار است و اگر فردی در این سمت بنشیند که از دانش کافی در این زمینه برخوردارو از تجربه وتوانایی های لازم در جهت پیشبرد امور بهره مند باشد و علاوه بر آن شجاعت و تدبیر لازم برای مقابله با برخی موانع را داشته باشد،می تواند گره های فراوانی را از حوزه زیر مجموعه خود بازگشاید.
در حکم آقای ربیعی(وزیر کار) اشاراتی به برخی از گره گاه های موجود در این حوزه شده است که خواندن دوباره آن خالی از لطف نیست. آقای وزیر در حکمشان آورده اند:« صیانت از نیروی کار، توجه به اصل سه جانبه‌گرایی درحوزه روابط کار، ترویج و تقویت تشکل‌های کارگری و کارفرمایی، کاهش مداخله در روابط کار با ایجاد زمینه‌های مناسب برای تقویت تشکل‌های صنفی کارگری و کارفرمایی، ایجاد تعادل درنظام جبران خدمت کارگران با توجه به قوانین و مقررات، برنامه‌ریزی ،سیاستگذاری و نظارت در زمینه ارتقای ایمنی محیط کار، بازنگری آیین‌نامه‌های مربوط به قانون کار در چارچوب قانون برنامه پنجم توسعه، کاهش حوادث ناشی از کار و توسعه پژوهشها درباره نیروی کار دراولویت قرار گیرند.»
علاوه بر محورهای یاد شده آقای وزیر یک انتظاری را هم از معاون خود مطرح کردند:«انتظار می‌رود بنا بر تعهد دینی، اخلاقی و حرفه‌ای که همگان درنزد خدا به آن پایبندیم، بی طرفی درانتخابات تشکل‌های مرتبط با این وزارتخانه مراعات شود که این به معنای پایبندی به اصل اعتدال گرایی دینی است.»
آقای هفده تن که امیدواریم به سیاقی نام با مسمّایی که دارند ،یکتنه کار هفده تن را پیش ببرد!بر همان سمتی تکیه زده است که روزنامه‌نگاران سال‌هاست به نبود سیاستی درست و درمان در آن مجموعه انتقاد دارند؛بحث سه جانبه گرایی و تقویت تشکل های صنفی و کارگری و کارفرمایی.
در سال های دولت آقای احمدی نژاد نه تنها به نهادهای صنفی حوزه مطبوعات بهایی داده نشد، بلکه با هزار ترفند و حیله فرش را از زیر پای تنها نهاد صنفی روزنامه‌نگاران کشیدند و آن را به سرنوشتی دچار کردند که هنوز گره‌های کور آن ناگشوده باقی مانده است.
زمانی که نگارنده دبیری کمیته حل اختلاف انجمن صنفی روزنامه‌نگاران را بر عهده داشت،از جمله مباحثی که در دستور کار قرار گرفته بود،بحث سه‌جانبه‌گرایی بود.جالب این که توفیقی فراهم شد و به مدد آقای ابراهیم رستمیان( از روزنامه نگاران که این روزها سردبیری روزنامه خورشید را بر عهده دارند) و همراهی خانواده و فرزندان مرحوم بهشتی پور(رئیس سندیکای روزنامه نگاران)، مجموعه ای از اسناد و مکاتبات به جا مانده از سندیکای روزنامه نگاران قدیم را با مددخواهی از سید فرید قاسمی ،مورخ و محقق شاخص تاریخ مطبوعات دسته بندی کرده و به آرشیو موزه مطبوعات در خیابان میرداماد سپردیم. در آن اسناد بخشی از فعالیت های آن سندیکای مرحوم ،که واقعا مشخص نشد به چه دلیل از فعالیت آنها جلوگیری به عمل آمد، که مرتبط با همین بحث سه جانبه گرایی بود، در اسناد ومکاتباتشان آمده بود.
مدیران دو روزنامه کیهان و اطلاعات از جمله رسانه هایی بودند که پیمان های دسته جمعی کار یا سه جانبه گرایی(کارگر،کارفرما، وزارتخانه) را امضاء کرده بودند و سندیکای روزنامه نگاران هم نهاد واسط یا یک جانب(نمایده کارگران) ماجرا بود.
اکنون نیز به جز دو روزنامه کیهان ،روزنامه های همشهری و ایران و چند روزنامه دیگر بخش خصوصی که قراردادهای کارشان با روزنامه نگاران از شفافیت نسبی برخوردار است، می توانند بدون کمترین مشکلی به بحث سه جانبه گرایی بپیوندند. متاسفانه بیش از چهار سال است که در انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران،به عنوان قویترین تشکل صنفی روزنامه نگاری در بیست سال گذشته،پلمب شده است و هیچ نهاد مرتبط با این پلمب غیرقانونی پاسخگویی چنین برخوردی نیست. به نظر می رسد یکی از وظایف اولیه آقای معاون که اتفاقا تجربه هایی مثبت در آی ال او(سازمان بین المللی کار) دارند( نهادی که انجمن صنفی روزنامه نگاران هم عضو آن هست) رسیدگی به وضعیت این نهاد صنفی است که حداقل نمایندگی بیش از 4 هزار روزنامه نگار را بر عهده داشته و دارد. روزنامه نگارانی که برخی از آنها دقیقا مصداق یک ضلع سه جانبه گرایی اند و انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران می تواند نمایندگی آنها در چنین بحث مهمی را به پیش ببرد و بازویی باشد برای وزارت کار در چنین امر مهم.
توضیح:این یادداشت در روزنامه اعتماد کار شده است
نظر شما