عاقبت در دوره آغاز افول آموزش وپرورش دیگر هیچ کدام در این وزارتخانه سمتی نداشتند و بالاخره به فاصله چندروزی به خدای خود پیوستند.
سختی کار دکتر اژه ای از این جهت بود که فشار دو جانبه ای را باید تحمل می کرد از یک سو افزایش جمعیت و بالا رفتن آمار کلی دانش آموزان باعث شده بود از سوی دولتیان و مجلسیان و سایر مقامات محلی هر استان تحت فشار قرار گیرد تا در هر کوی و برزنی مدارس سمپا را اضافه کند و از سوی دیگر معمولا ستاد آموزش و پرورش با وجود تنوع مدارس و گسترش آنها مخالف بود.
پیدا کردن نقطه بهینه و فصل مشترک آنها فشار زیادی به او وارد می آورد. از سوی دیگر گروه عمده ای از مردم فرزند خود را تیزهوش می پندارند و زمان ثبت نام در مدارس سمپاد فشار سفارش کنندگان برای ثبت نام فرزند فلان فرد و آقازادگان برای هرکسی قابل تحمل نبود. اژه ای با متانت و صبر و فروتنی خاصی در برابر این زیادی خواهی ها به خوبی می ایستاد و موفق بود.
مرحوم دکتر عالمی نیز در سازمان پژوهش وزارت آموزش و پرورش با مشکلات متعددی مواجه بود. از یک سو حضور وی در این معاونت مقارن بود با مدون نبودن کتاب درسی مناسب دربسیاری از پایه ها و رشته ها و نیز در کنار آن تغییرات پی درپی نظام آموزشی و محتواهای درسی و دیدگاه های متفاوت مولفین کتب درسی و...... و صبوری و فروتنی او در پیشبرد مقاصدش هم در این شاخه و سپس معاونت نیروی انسانی وزارت آموزش وپرورش برای تعلیم وتربیت این مرز و بوم تاثیر ارزشمندی داشت.
این دو بزرگوار دوران پرتلاش و سختی را پشت سر گذاشتند و خالصانه خدمت کردند و زحماتشان قابل ستایش است.
یادشان جاوید و رحمت و مغفرت خداوند نصیبشان باد.
نظر شما