اگر مصدوم نمی شد، اگر یک پاش چند سانت کوتاه تر از اون یکی نمی شد حتماً یکی از دروازه بان های پرآوازه دنیا می شد. حیف از احمدرضای بزرگ که فرصت خودنمایی جهانی کمی داشت. احمدرضا بدون شک بزرگترین دروازه بان تاریخ آسیاست و امثال الدعایه توی بازی های بزرگ جهانی اشتباهات متعدد و عملکرد فاجعه آمیز داشتن. 7 گل آلمان به عربستان رو مرور کنید تا پی به بی رقیب بودن احدرضا در تاریخ فوتبال آسیا پی ببرید
وقتی دروازبانهایه تنبل الان در لیگ را میبینم که بازی با پایشان که هیچ حتی از بس که اضاقه وزن دارند نمیتوانند شیرجه بروند معلوم نیست تمرین میکنند یا تفریح
عقاب آسیا... بین این همه القاب اغراق آمیز کشکی ژنرال و شهریار و اقای گل جهان که به این و اون میدن این لقب و صاحبش برازنده ترین و شایسته ترین هستن که واقعا به طرف میخوره. وقتی میرفت تو زمین لازم نبود کاری کنه آدم از هیبت و صولت و حضورش کیف میکرد و اعتماد بنفس پیدا میکرد.
لقب مرحوم حجازی " عقاب بلند پرواز " بود .اسطوره اخلاق و سنگربان بی نظیر تیم ملی فوتبال ایران که تکرار ناشدنی است ، مردم ایشونو بیشتر بخاطر اخلاق و منش خوبش دوست داشتند. " روحش شاد"
حجازی مرد با اخلاقی بود و اسطوره ی اخلاق ولی در زمینه ی ورزشی اسطوره بودنش اینابود: خوردن 6 گل از پرسپولیس طوری که تعویضش کردن ... یا جز اولین مربی های ایرانی که کنار زمین سیگار میکشید ... چیزای زیادی میشه گفت
مقایسه عابدزاده با حجازی کار درستی نیست یک نسل با حجازی خاطره دارد و نسلهای بعدی با عابدزاده خاطره دارند و هر دو عزیزند.
من نسل عابدزاده ام و دوستش دارم ولی حجازی را هم دوست دارم
نظر شما