این منطقه که هوای صبحش روح نواز است شخصیتی پرورد که بعدها در جهان هنر، نام ایران را که همواره پیوست عنوانش بود،بلند آوازه کرد .او فقط نقاش نبود ؛ راوی شور مردم و نور اندیشه وش سهروردی نیز بود.
علی رغم موفقیت شگرف در جوانی با تابلوزیبای نفت ( رگ های رمین، رگ های ما) که در چندین نشریه بین المللی و نمایشگاه جهانی به نمایش درآمد هیچگاه از خودش - ایران -. فاصله نگرفت.در چند گفتگوی تلویزیونی آخرین دهه زندگی؛ فیلسوفانه سخن می گفت، عارفانه رفتار می کرد و عاشقانه به جوانان اندرز می داد .
در کتاب « در فاصله دونقطه» سرگذشتش را نگاشت حرف اصلی کتاب شاید این بود که:شکست وموفقیت دو روی یک سکه اند باید تلاش کرد از هر شکستی سکوی تازه ای ساخت برای موفقیت و این تنها با »امید مدام »میسر است. در چند سال اخیر با وجود کسالت در برخی محافل هنری شرکت می کرد ؛ گاه، گله داشت چرا به بانوان التفات نمی شود البته در نمایشگاه چهره های ماندگار هنر های تجسمی ،جایش خالی بود.
آرزو داشت آثارش در موزه ای گرداوری و برای هموطنان عرضه شود که عملی نشد. امید که با مساعدت نهادهای هنری این گنجینه عظیم محفوظ بماند که «خاموشی تقوای ما نیست» خدایش رحمت کند.
نظر شما