حادثه کربلا یک استثناء بود یا یک قاعده؟

به راستی چه شد که پنجاه سال پس از رحلت پیامبر(ص) عزیزترین بازمانده او را به فجیع‌ترین شکل ممکن  به شهادت رساندند؟ قاتلان امام حسین(ع) مسلمان بودند، قرآن می‌خواندند و حتی برخی از آنها نماز شب می‌خواندند.
بسیاری از آنها پیامبر اسلام(ص) را از نزدیک زیارت کرده و علاقه ایشان به نوه خود را به چشم دیده بودند اما چه شد که همه چیز را به این سرعت فراموش کردند و بزرگترین فاجعه تاریخ را برای عزیزترین بنده خدا در زمان خودشان رقم زدند؟
تحلیل این تاریخ راه ما را روشن و سنت‌های الهی را آشکار می‌کند. قوانینی که بر تاریخ حکمفرماست قوانین ثابتی است و قرآن در همین زمینه می‌فرماید این قوانین برای هیچ ملتی تغییر پیدا نخواهد کرد بلکه هر ملتی سرنوشتی مشابه پیدا خواهد کرد.
ما باید ببینیم حسین(ع) چه کرد و چرا این کار را کرد؟ در آن صورت است که ما شیعه حسین(ع) هستیم. امام صادق(ع) فرمود: «لَیْسَ مِنْ شیعَتِنا مَنْ قالَ بِلِسانِه وَ خالَفَنا فی اَعْمالِنا و آثارِنا» یعنی شیعه واقعی ما نیست آن کسی که فقط نام را می‌برد و شعار ما را می‌دهد اما در عمل مانند ما رفتار نمی‌کند و پا جای پای ما نمی‌گذارد. پس آگاهی از حوادث تاریخی عاشورا برای معرفت پیدا کردن به دلیل وقوع این حادثه بزرگ است.

یک سؤال مهم این است که آیا حادثه کربلا یک استثناء بود یا یک قاعده؟ اتفاقی بود استثنایی که به خواست خدا باید واقع می‌شد و شد و دیگر تکرار نمی‌شود یا نه، حادثه‌ای بود با علت‌های مشخصی که در صورت تکرار آن علت‌ها، چنان حادثه‌ای باز هم ممکن است اتفاق بیفتد؟ متأسفانه برخی تعابیر و گفتارهای ما رنگی به حادثه کربلا می‌زند که آن را از یک قاعده خارج می‌کند در حالی که آنچه امام حسین(ع) انجام داد یک قاعده و فرمول بود.
 برای همین است که امام حسین(ع) فرمود در آنچه که من انجام دادم برای شما الگوی دائمی وجود دارد؛ الگو یعنی کسی که باید همیشه مانند او رفتار کرد. «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» به چه معناست؟ چگونه می‌توان ادعا کرد هر روز، عاشورا و هر سرزمینی کربلاست؟ این جمله گرچه روایت نیست اما درایت و حکمت است و معنایش این است که هر یک از ما در هر کجای این زمین پهناور که زندگی می‌کنیم و در هر زمانی که نفس می‌کشیم در حقیقت در صحرای کربلای خاص خودمان هستیم.
ما هم همیشه و هر جا بر سر دو راهی هستیم که یا در لشکر حسین(ع) قرار بگیریم و پیرو حق باشیم یا خدای ناخواسته به سوی لشکر عمر سعد برویم و یاور ستمگران باشیم. آنچه که از ما خواسته‌اند این است که در جبهه حسین(ع) قرار بگیرید و دشمنان ظالمان و یاوران مظلومان باشید.