به باور من این دعا یکی از مهمترین ها در زندگی مادی و معنوی هر انسانی است. هر انسان با انتخاب آگاهانه، مسیری از خیر و شر را می پیماید و در سر بزنگاه های زندگی بدون جبر آگاه است که نتیجه اعمال و کردارش چه تأثیری بر محیط او، خانواده و جامعه خواهد گذاشت. گاهی با اصرار پیش می رود و گاهی تجدیدنظر کرده و مسیری متفاوت را بر می گزیند. در دنیای سیاست هم مفهوم عاقبت به خیری مفهومی بسیار مهم و سرنوشت ساز، هم در زندگی سیاستمدار و هم در زندگی مردم یک کشور به شمار می رود. به تدریج با گذر زمان و کسب تجربه احتمالا دریافته ایم یا خواهیم فهمید که سیاست مفهومی سراسر اخلاقی دارد. گرچه سال ها و قرن ها آن را با خودخواهی های فردی یا جمعی مصادره کرده باشیم. در مطالعه تاریخ از سرگذشت انسان های اخلاقی یا نمونه های حکمرانی آن شاد می شویم و لذت می بریم و اگر در فرهنگ ما باشد، به آن افتخار می کنیم. هنوز پس از گذشت ۱۴۰۰ سال از حکومت امام علی(ع) در طی ۴ سال با شگفتی یاد می کنیم. انسان های اخلاقی مانند گاندی، ماندلا و لینکلن را ستایش می کنیم. حتی اگر به تاریخ جامعه شناسی و سیاست گذاری نگاهی داشته باشیم افرادی مانند آگوست کنت، دورکیم، کارل مارکس و متأخران همگی پس از ایده پردازی ها به دنبال رهیافت اخلاقی برای حل مشکل بشریت بوده اند. هنوز امیدواریم نمونه های اخلاقی حکمرانی سیاسی شکل بگیرد و مشکلات بشری در سایه آن مدیریت شود.
در تحولات سیاسی به این نوع رویکردها احترام می گذاریم. تمام مقدمه برای آن بود که نکته ای را یادآوری کنم. در خبرها شنیدم که رئیس جمهور قرقیزستان برای جلوگیری از خشونت و خونریزی از منصب خود استعفا کرده است. او همچنین گفته که نمی خواهد در تاریخ کشورش به عنوان فردی باشد که خون شهروندان خود را ریخته است. این اقدام او ارج نهادن به اخلاق در سیاست و حفظ کرامت بشر است که امیدوارم به شمار این گونه سیاستمداران آگاه به عاقبت به خیری خود افزوده شود. او می توانست با استفاده از قدرت سیاسی و سرکوبگری چند صباحی قدرت مادی را حفظ کند، لکن راه خیر را برگزید و شایسته جایزه های صلح است.
310311
نظر شما