محسن رضوانی:در ایران تا مدال نگیری حسابت نمی کنند/به مسئولان گلایه می کنیم می گویند شرمنده ایم!

مهری رنجبر- مرتضی رضایی:خیلی ها استخر خالی را برایش آماده کرده بودند تا در آن شیرجه بزند!اما محسن رضوانی که از دل خانواده شنا بیرون آمده است با تجربه تر از این بود که از بالای "دایو" تهدیدها،داخل استخر حاشیه ها بپرد.رضوانی آمد،کار کرد و در کنار حاشیه هایی که برایش ساخته بودند آرام آرام قدم برداشت تا شرایطی فراهم شد که این حاشیه ها از کنارش عبور کردند.با این حال انتقاد هنوز هم به عملکرد او وجود دارد. شاید توقع خیلی ها این باشد که تا چه زمانی باید فقط به فکر شکسته شدن رکوردها بود و آیا زمان آن فرانرسیده که به فکر مدل آوری باشیم اما وقتی پای حرف های رییس فدراسیون شنا بنشینید شما هم به این نتیجه می رسید که :«با این شرایط تا 10 سال دیگر چنین آرزویی تقریبا محال است.»رضوانی مهمان ما در کافه خبر بود.او که در اوضاع شلوغ کاری و تنها چند روز پس از میزبانی جام باشگاه های آسیا به روزنامه آمده بود درباره همه چیز حرف زد.حرف های رییس فدراسیون شنا را می خوانید:

*با پایان میزبانی خوب جام باشگاه های آسیا نفس راحت کشیدید؟ 

انتخاب استخر 9 دی برای جام باشگاه های آسیا کاری جسورانه بود. شما خوب می دانید که استخر چقدر مشکل داشت.از سقفش گرفته تا کف و دیواره های آن.خدا را شکر می کنم که خدا کمک کرد و استخر با حل مشکلات  برای برگزاری آبرومندانه  مسابقات آماده شد.البته خدا را شکر باران هم زیاد نیامد. ما فکر می کردیم فقط وسط  سقف استخر مشکل دارد اما واقعا مشکل آن اساسی بود.همه  داستان استخر. تعمیرکار با دیدن وضعیت استخر خیلی تعجب کرده بود، عکسهایش نشان می دهد که همه چی سرهم بندی شده. دل آدم می سوزد که مگر ما ایرانی نیستیم؟چرا استخر باید این جوری کار شود. حتی سیم کشی آن طوری بود که تعمیرکار می گوید خدا به شما رحم کرده که کسی را برق نگرفته. اصلا پوسیدگی در کار نیست بلکه وسایلش فرسوده  و نامرغوب است. با دوسال این اتفاق نمی افتد. قرار بود سقف را بزنند تا استخر افتتاح شود و بعد دوباره کارها ادامه پیدا کند اما بعداز افتتاح استخر همین جوری ماند.یک چیز عجیب و غریبی است.نشان دادن این مسائل برای بازارگرمی نیست. اگر دست من بود سازنده استخر 9 دی را دادگاهی می کردم. چرا که واقعا مشکل دارد. به هر حال با کمک بچه های فدراسیون مدیریتی و فنی مسابقه برگزارشد. آنها کار بزرگی کردند. وقتی با اعراب صحبت می کردیم می گفتند:«همه چیز عالی بود .» که باورمان نمی شد. هتلی را انتخاب کردیم تا هم آبرومند باشد و هم نزدیک به استخرو ... برای ایران آبرو خرید.

*درست است که شما درخواست میزبانی مسابقه جهانی را داده اید؟

از طرفی با کار خوبی که انجام شد، ما پیشنهاد میزبانی مسابقات فینا ترافی برای توسعه واترپلو در جهان را دادیم. مسابقاتی که  دو سال یکبار انجام می شود و ایران هم دو دوره در آن شرکت کرده؛سال 2005 و دوره بعد هم زمان آیت اللهی در عربستان برگزار شد. حالا ایران در خواست میزبانی  این مسابقات را  داده که در حال بررسی است. . مسابقاتی که 12 کشور از امریکای لاتین،افریقا، درجه دو اروپا وآسیا. فعلا در حال بررسی هستند.

* جام باشگاه ها چقدر هزینه داشت؟

حدود 400 میلیون تومان هزینه  هتل و بقیه خرجها  بود، که ما البته از تیم ها ورودیه گرفتیم.یعنی هزینه ای را برای میزبانی نکردیم. هر کشوری باید هزینه می داد که  70 درصد هزینه مسابقات را پوشش داد و برای ما یک موفقیت بود. نماینده  اسپانسر مسابقات هم اصلا فکر نمی کرد این اتفاق در حد وسیع بود. در حدود یک چهارم تامین کرد که البته ما هنوز آن را نگرفتیم. مهم این است آبروی ما خریده شد. مساله ای که به عنوان یک ایران باید به آن نگاه کرد.من می گویم اقلا در ورزش همه با هم یکدست باشیم . با ورزش راحت می شود برای کشور و فرهنگ تبلیغ کرد. دیپلماسی ورزش حرف اول را در دنیا می زند. جا دارد من از آقای ابو ترابی یاد کنم که بعداز اهدای مدال به قزاقستان می خواست برود، فکر کردم نخواد از کنار تیم عربستان رد شود، که خودش گفت این حرفها چیه که می زنی،رفت با آنها دست داد و عکس گرفت و تبریک گفت. این رفتار او بمب خبری روزنامه های عربستانی شده بود. یکی از روزنامه های معروف عربستان نوشته بود:«نائب رئیس مجلس شورای اسلامی ایران، ورزشکاران عربستان را مثل  ایرانی ها تشویق کرد.» وقتی حاج آقا ابوترابی موقع فینال کنار رختکن نماز می خواند،عربستانی ها باورشان نمی شد . این رفتار بازتاب زیادی داشت. داور عربستانی به زیارت جمکران رفت. این فضا باعث شد تا واترپلو رسالت ویژه را انجام دهد. ایران توانایی میزبانی یک مسابقه را به نمایش گذاشت.برخلاف تبلغات منفی که شده بود.

*قبلا بعضی وقتها می گفتید از وضعیت موجود خسته شده اید.

من حالا بعداز جام باشگاه ها که جو خیلی بهتر شده ، به شوخی به بچه ها می گویم بیاید با هم برویم(با خنده). این قضیه خیلی مرا اذیت می کند. من مثل کارمند در فدراسیونم. تلاش می کنم تا رئیس و مرئوسی در فدراسیون نباشد. اما نبود همدلی مرا اذیت می کند. از انهایی که مرا برادر خودشان می دانستند توقع همدلی دارم. وقتی در جایی هستی باید انگیزه بگیری. در فدراسیون شنا شخصیت ورزشی به من انگیزه نمی دهد، در ورزش آن چیزی را که می خواهم دارم. در بازیهای آسیایی اینچئون، وقتی برای اهدای مدال رفتم اعلام کرد محسن رضوانی رئیس فدراسیون شنای ایران با سابقه پنج دوره حضور در بازیهای آسیایی. تنها علی دبیر مثل من بود. من این عناوین را دارم.حرف من این است که وقتی می گفتند کاش محسن رضوانی رئیس بشه، حالا  همدلی کنند تا این خانواده یکدست شود. وگرنه به هیچ جا نمی رسیم.

*شاید یکی از دلایل درجا زدن شنا نداشتن همدلی بوده؟

یکی از دلایل همین بوده.کسانی که در دوره های قبل وجود انتقاد نداشتند ، حالا آن قدر فضا را باز کرده ایم که منتقدان به راحتی  انتقاد می کنند. اما انتقاد درست که پیش وجدان خودشان راضی باشند.عکسی در یکی از روزنامه انداخته بودند  که فلانی با خانواده اش در قطر بوده. در حالی که قطر ما اصلا توی آب نرفتیم.

* شرق آسیایی ها جام باشگاه های آسیا قبول ندارند که در آن حاضر نمی شوند؟

آنها تنها در دو دوره شرکت کردند. با مالارا صحبت کردیم تا چینی ها را راضی کند برای جام باشگاه ها به تهران بیایند. آزاوادو و مالارا قول دادند یک تیم چینی به تهران بیاید. اعزام تیم های  چینی پروسه دارد.آنها وقتی حساب و کتاب می کنند و ببینند نفعی برایشان نداشته باشد، و هشت ساعت پرواز اما سودی نداشته باشد نمی آیند. اینجا باید  نقش کنفدراسیون آسیا پر رنگ تر شود. می تواند جایزه نقدی بگذارد، یا دو تیم اول برای جام باشگاه های جهان انتخاب شوند و راه سوم هم تیم های شرق و غرب آسیا بازی کنند و چهار تیم اول درجام باشگاه های آسیا با هم برای قهرمانی مسابقه بدهند و جایزه نقدی هم داشته باشد.راهکاری که کنفدراسیون می خواهد برای سال 2015 آن را اجرا کند. اگر شرق آسیایی ها بیایند، جام باشگاه های آسیا در حد بازیهای آسیایی برگزار می شود. کیفیت این مسابقات با حضور قزاقستان که به جرات می گویم با تیم ملی اش آمده بود و زرین معدن زنجان خوب بود.پنج تا 10 تاگل در واترپلو چیزی نیست. در مسابقات جوانان جهان، تیم چهارم دنیا 13-4 از صربستان یا مونته نگرو باخت. تیم الخبر قادسیه عربستان تیم خیلی خوبی بود.ژاپنی ها باشگاه ندارند، چرا که ورزش های آبی آنها دانشگاهی است.ولی چین،کره و سنگاپورباشگاه دارند. به هر حال باید تلاش شود تا این سه کشور در جام باشگاه های آسیا حاضر شوند.ولی هدف از میزبانی این رقابتها شناساندن ایران وتوانایی های ایران بود که اتفاق افتاد. امیدوارم از سال بعد رقابتها طبق روش جدید برگزار شود. تا آنجایی که من می دانم هم کویت میزبان است و هم سنگاپور.

*آقای عربدوست خیلی از داوری راضی نبود.

کیفیت داوری آسیا از سطح بازی ورزشکارانش پایین تر است. داوران ایران  بهترین داوران آسیا هستند. قراربود داور چینی بیاید که نشد. داور ژاپنی بود. سیاست کنفدارسیون آسیا استفاده از داوران آسیایی بود و بس. در پوکت هم فقط داوران آسیایی بود.الکشیری هم به آقای امینی گفته بود وگرنه می توانستیم به راحتی داوران المپیکی را بیاوریم. منم تایید می کنم سطح داوری پایین تر از بازیها بود اما اصلا قبول ندارم که اگر داور اروپایی بود زرین معدن قهرمان می شد. اما می توانست با اختلاف کمتری ببازد. البته نه تنها عربدوست که حتی تیم قزاقستان هم  از داوری راضی نبود. بالاخره بازنده معمولا  ضعف داوری را پررنگ می کند. برنده هم منطقی صحبت می کند.

*شما به عنوان فدراسیون چه راهکاری دارید تا رقابت مربیان ،رقابت سالمی باشد تا فدراسیون لطمه نبیند؟

مهمترین مساله ای که من از استخرها پررنگ تر می بینم، بحث مربیان و بحث فنی است. خیلی فکر کردیم.سعی کردیم این مساله را کمی مدیریت کنیم.ولی چون پای پول وسط هرجا بروی ،هست. شما به عنوان پدر با شروع فصل گرما اولین چیزی که می خواهی یاد بگیرد، شناست.الان که در دوره های آموزشی خصوصی برای یک بچه یک میلیون تومان می گیرند. مثل مربی فیزیک هسته ای است. این داستان باید با تیمی همدل مدیریت شود.خیلی تلاش کردیم  و 60-70 درصد هم انجام شده اما شما شک نکن همیشه پارازیت هایی هست. حالا بهترینها را جذب کرده ایم. بعداز اینچئون کسی به شنا انتقاد کرد، که خودش قبلا گفته بود هرکس تا 10 سال دیگه بگوید شنا مدال می گیرد، ورزش را نمی فهمد.مطمئنم خودش هم میداند چنین چیزی امکان ندارد ولی می خواهد فدراسیون را بزند. اصلا بحث رضوانی و مربیان را کنار بگذارند. با ورزشکار چه کار دارند. شنا با این شرایط ممکن نیست  در بازیهای آسیایی و جهانی مدال بگیرد. ما تکنولوژی و امکاناتش آن را نداریم. جرقه هایی داریم . مثل حسین رضازاده که هرکجای دنیا هم به دنیا می آمد می توانست قهرمان المپیک شود.کمیته ای از روسیه امده بود می گفت  انگار فاصله میله هالتر را برای طول بازو ی رضازاده درست کرده اند.تک استعدادها را نمی توان به کل ورزش بسط داد.باید قضیه را کلی نگاه کرد. نزاد ایرانی از نظر فیوتینگ شنا آوری بهترین است اما  موفقیت پایه می خواهد.

در کشورهای  اقتصادی دنیا که دو زار صرف مدیریت می کنند ، شنا و دوومیدانی باری بچه های 8 تا 12 سال رایگان است. در امریکا 6 تا 8:30 صبح تمام استخرها ، مکانهای ورزشی ودویدن مجانی است. کشوری که یک سنت و یک پنی را روی هوا می زند. کشور سرمایه داری است. با گسترش ورزش، سیستم هوازی  قوی می شود و در سن جوانی و میانسالی دیرتر مریض می شوند. مدیریت استرتژیک راهبردی است. حالا 20 هیات ما در کل کشور استخر ندارند. امسال در ماده 88 ترک تشریفات را حذف کردند.خیلی جاها کار درستی بود،جلوی خیلی از رانت ها گرفته شد اما بدترین هیات هم مجبور است روزی دوساعت استخر را به قهرمانش بدهد اما وقتی استخر اجاره ای باشد ، اجباری نیست. چرا که باید درامد داشته باشد.این فضا رقابتی کاملا نابرابر برای  هیاتها با بخش خصوصی را رقم زده است. اصلا این طور نیست که مدیران کل نخواهند کاری کنند که قانون به آنها اجازه نمی دهد. مدیرکل استان فارس استخر را به هیات داده اما نباید انتظار داشته باشیم که همه مدیران کل این کار را بکنند. من در جام باشگاه ها از وزیرورزش خواستم. او ، نصرا... سجادی که خودشان اشراف دارند و مناف هاشمی  دنبال راهکار هستند.

* تایید صلاحیت فنی مدیران استخرها توسط فدراسیون به کجا رسیده؟

داستان  صلاحیت استخرها بعداز نامه هایی که دادیم ،آقای گودرزی گفت تاکید کرد دوباره به من نامه بده. آقای سجادی هم موافق پیگیری این مساله است. آنها معتقدند که تایید صلاحیت استخرها را باید دست فدراسیون باشد. در همه جای دنیا این قضیه وجود دارد. با اجرای این قضیه هیاتها جان می گیرند.یعنی وقتی استخری 100 هزار تومان پول می گیرد به جای اینکه مجوز سالیانه را از اداره کل بگیرد از هیات می گیرد. در حال حاضر بعضی استانها از هیات می گیرند، بعضی استانها از نجات غریق. ولی  ما تاکید داریم نجات غریق به عهده نجات غریق و مسائل فنی ، مربیان  و فنی استخربه عهده هیات است.  در حال حاضر نامه  ما در دفتر آقای خادم است. 28 بهمن ماه  در مجمع عمومی فدراسیون با گرفتن ایده های هیاتها، آیین نامه را می نویسیم  و شک نکنید از اول سال 94 آن را اجرا می کنیم. ما استخری داریم که حق عضویت می گیرد اما برای مهمان هم 150 هزار تومان می گیرد. در جامعه چند نفر می تواند این کار را کند؟ما وقتی این هزینه ها را می گیرند وظیفه آنهاست که دو ساعت را به آموزش اختصاص دهد یا تیمداری کند. اگر نه هزینه اش را به هیات بدهند تا شنا را توسعه دهیم. اگر این اتفاق بیفتد ما حتی می توانیم به ادارات کل هم کمک کنیم. بحث قهرمانی شنا بحث جدی است.کره جنوبی  در بازیهای آسیایی طلا نگرفت. امکان ندارد که الکی در شنا مدال گرفت. در بازیهای آسیایی سر در استخر مسابقات زده بود:«مقدم ابر انسان چین را گرامی می داریم.»یک شناگر چینی چهارطلا گرفت. یا هاگینوی ژاپنی هفت مدال گرفت.

*پس باید گفت مشکل مالی فدراسیون هم با اجرای این طرح حل می شود؟

البته اما ما برای اجرای آن جنگ بزرگی با نجات غریق،ادارات کل و استخرهای خصوصی داریم.

* وضعیت شنا چطور است؟

کمیته ملی المپیک از اول سال تا به حال 150 میلیون تومان به ما داد. مسئولان در جواب گلایه های ما تنها می گویند:« شرمنده ایم.». متاسفانه در ایران اول باید مدال بگیری ،بعد توجه می کنند. درواترپلو اگر پله موفقیت 10 باشد ما 4 هستیم. سه سال دیگر مثل والیبال می شویم.اما حرف من این است یک  فدراسیون  هستیم با سه رشته ،فقط واترپلو مثل والیبال است. چراهمه به چشم یک فدراسیون به آن نگاه می کنند؟ باید به ما به چشم سه فدراسیون نگاه کنند. بودجه هم هر چقدر زیاد باشد ، نتیجه می گیری. در شنا اگر فدراسیون ،وزارت ورزش، آموزش و پرورش و وزارت بهداشت همکاری نکنند موفقیتی وجود ندارد. تک ستاره ها را کار ندارم. شک نکنید ما آریا نسیمی شاد،آرشام میرزایی و مهدی انصاری را هرجوری  شده به جایی می رسانیم. شناگران ما 10 رکورد در مسابقات می زند اما در نهایت سی ام می شوند. درشنا و دوومیدانی  مدال آوری شدنی نیست ،مگر با استراتژیک. آریا نسیمی شاد آن قدر علاقمند است که در اینچئون دستهای قورباغه را ژاپنی را می شمرد. او استعداد موفقیت را دارد و می ماند مدیریت او. ما هر کاری که می شود را برای موفقیت او انجام می دهیم. شناگری  14 ساله که رکورد 200 متر علیرضایی را زد.برای ما بمب افتخار ورزشی بود.

*فکر می کنید برنامه 10 ساله شما با پایان دوره ریاست شما هم ادامه پیدا کند؟

برنامه ای باید باشد که با حضور هر مدیری برای 10 سال جلو برود. طبق قانون سر انگشتی هر ورزشکار مستعد برای موفقیت احتیاج به 10 هزار ساعت تمرین دارد. 10 هزار ساعتی که شامل 10 سال کار است. هر سال هزار ساعت و هر سال 50 هفته ای و هز هفته 9 جلسه دو ساعت و ربع. برای موفقیت ملی شنا و طبق شعار ioc که  سنجش ورزش ملتها را بر مبنای ورزش پایه می داند.به جایی برسیم که در ورزش های پر پایه ،مدال اور شویم. طی این مسر پروسه 10 ساله دارد. همان طور که چین ،ژاپن و کره انجام دادند. دووومیدانی و شنا اصلا دست فدراسیونها نیست. ورزش های دیر بازده هستند که آبرو داری می کند.البته با مدیریت استراتژی. همدلی ، مدیریت استخرها و برنامه ریزی  نتیجه می دهد. ما برنامه ای را به وزارتخانه داده ایم و از دفتر دکتر رامین طباطبایی خواسته ایم تا درپنج استان مدرسه شنا راه اندازی کنیم تا بچه ها هم درس بخوانند و هم شنا کنند.باید از کار گلخانه ای شروع کنیم تا به موفقیت برسیم. در شنا با دو،سه شناگر می توانیم استارت بزنیم. به جز آنها 1012 شناگر مستعد دیگر هم هستند که پایه خوبی دارند.

*با این برنامه ها نباید به بودجه وزارت ورزش دل ببندید.

قطعا نه تنها ما که هیچ فدراسیون ورزش پایه  بدون کمک وزارت ورزش موفق نمی شوند. به خاطر اینکه تبلیغ در ورزش های پایه  زیاد نیست، نباید توقع داشته باشیم که  بخش خصوصی تبلیغات داشته باشد. در این ورزش ها دولتها پشتوانه هستند که البته دولتها با این حمایت هم بهره می برند. چرا که کشور سلامت می شود و مدال می گیرد. از جمع 159 مدال شنا،147 مدال دوومیدانی در بازیهای آسیایی تنها دو مدال دوومیدانی سهم ایران شد. چرا نباید گسترش دهیم. پس کی باید مدال بیشتری بگیریم؟ البته حالا وزارت پیگیر است. وزارت حکم پدری است که مواظب همه بچه هایش هست. به موفق ترها بیشتر توجه می کند تا امتیاز بگیرد. اما مدال اوری ورزش پایه فقط و فقط به کمک دولت اتفاق می افتد و بس.

*طرح صبا چه نتیجه ای داشت؟

این کار فقط در سال 89 اجرا شد و بعد هم تعطیل شد. اما اجرای کجدار و مریزش هم کمک بزرگی به توسعه کیفی و کمی شنا کرد. خیلی از شناگران حاضر در قهرمانی کشور شاید از آنجا امده باشند. خیلی  تقلب در اجرای این طرح بود ،مدیران مدرسه پول می دادند ،خیلی از مدارس بالای شهر دنبال این طرح نبودند ولی همین که بدن بچه ها به آب مب خورد خوب بود. البه حالا هم آقای حمیدی پیگیر اجرای دوباره ان است . با این حال میلیاردها  تومان بابت این طرح بدهکار هستند. طرح خیلی خوبی بود و باید اجرا شود.سلامتی این طرح بیشتر به نفع دولت است تا قهرمانی.

*به گرفتن سهمیه المپیک برای ریو امیدوارید؟

ما تا به حال شانس سهمیه نداشتیم اما امیدواریم این اتفاق بیفتد. استخر 9 دی ،فارس و اصفهان هم در شیرجه کار می کنند. دو،سه شیرجه رو شانس سهمیه دارند.در حال رایزنی هستیم تا دو شیرجه رو برای اردو به چین بروند. چینی ها اتاق تمرین شیرجه دارند که 70 درصد تمرینات شیرجه روهای انها آنجا انجام می شود. شناگران هم تمرین می کنند. آنها قبل از المپیک مسابقات جهانی کازان روسیه را دارند. هنوز ورودی های اعلام نشده است. در کازان 50 متر کرال پشت هم هست. منتظریم بعداز کازان ورودیها را اعلام کنند. نا امید نیستیم  اما کار سختی داریم. اگر سهمیه بگیریم کار بزرگی می کنیم. ما در شنا خیلی کار داریم. امروز شروع کنیم  6 سال باید کار کنیم.

251 41