پروژه جمینی دومین برنامه فضایی ایالات متحده برای فرستادن انسان به فضا بود. هزاران عکس با وضوح بالا و با هدف ایجاد آرشیو آنلاین از مأموریت‌های جمینی اسکن شده که برترین آنها را در گزارش تصویری امروز می‌بینید.
محبوبه عمیدی: پروژه جمینی (1343 - 1345) دومین برنامه فضایی ایالات متحده برای فرستادن انسان به فضا بود. این پروژه پس از مأموریت مرکوری که طی آن اولین فضانوردان دور مدار زمین سفر کردند و پیش از مأموریت‌های آپولو که به فرود انسان روی کره ماه منجر شدند، انجام گرفت. نشنال جئوگرافیک از میان هزاران عکس که با وضوح تصویر بالا و با هدف ایجاد آرشیو آنلاین از این پروژه اسکن شده‌اند، تعدادی از اولین عکس‌های دوران فضانوردی را انتخاب کرده که در این گزارش آنها را با هم می‌بینیم.
یک خود-پرتره
ادوین - باز- آلدرین در حین راهپیمایی فضایی در مأموریت جمینی 12 در نوامبر 1966/ آبانماه 1345 این عکس را از خودش گرفته، بخش‌هایی از دوربین عکاسی و آنتن راکت بی‌سرنشین اجنا که در مأموریت‌های ملاقات و اتصال جمینی مورد استفاده قرار می‌گرفت، نیز دیده می‌شود.
پروژه جمینی موفق شد به بسیاری از اهداف خود که شامل تمرین ملاقات میان دو فضاپیمای سرنشین‌دار، انجام فعالیت‌های خارج از فضاپیما مانند راهپیمایی فضایی، شناخت اثرات متعدد زندگی در فضا روی انسان و بررسی سیستم‌ها برای مأموریت‌های آتی بودند، دست پیدا کند.
ویلیام بری تاریخدان ارشد ناسا می‌گوید: «آشنایی با بسیاری از درس‌هایی که فضانوردان در پروژه جمینی آموختند، برای سفر به ماه حیاتی بود».
طناب نجاتی از طلا
در این تصویر ادوارد وایت را در مأموریت جمینی 4 - اولین مأموریت ناسا همراه با راهپیمایی فضایی – می‌بینید که به کمک طنابی محکم با روکشی از نوارهای طلا به فضاپیما متصل شده و بر فراز نیومکزیکو شناور است. در دست راست او چیزی شبیه به یک تفنگ بادی دستی وجود دارد که به کمک آن می‌توانست با شلیک گاز، در فضا حرکت کند.
بری می‌گوید: «کار با این تفنگ‌ها ساده نبود، به دلیل ضربه ناشی از شلیک آنها تعادل فضانورد به هم می‌خورد و می‌توانست او را دور خودش بچرخاند».
احتمالا می‌دانید که وایت در این راهپیمایی گذشت زمان را فراموش کرد و تا زمانی که مدیر پرواز از خواست به سفینه برگردد، برنگشت!
پارک ملی تاریخی
در این تصویر «کیپ سیبل» در پارک ملی اورگلید، فلوریدا را می‌بینید که در جمینی 4 از این منطقه گرفته شده است. بری می‌گوید: «یکی از اهداف علمی مهم پروژه جمینی بررسی کیفیت عکس‌های فضایی بود که از زمین گرفته می‌شدند. تعداد زیادی از این عکس‌ها وجود دارند و حتی ناسا دو کتاب از آنها در سال 1967/ 1346 منتشر کرد».
همکاری میان مرکز فضایی جانسون متعلق به ناسا و دانشگاه ایالتی آریزونا برای ایجاد اولین آرشیو دیجیتال این عکس‌ها به دسترسی آنلاین به تصاویر گرفته شده در پروژه جمینی منجر خواهد شد.
راکت اجنا
در این تصویر یک راکت اجنا را می‌بینید که هنگام مأموریت جمینی 12 بر فراز آسمان در حرکت است. بری می‌گوید: «این راکت‌ها اولین‌بار توسط لاکهید و برای استفاده در اولین پروژه‌های جاسوسی ماهواره‌ای ساخته شدند اما با ایجاد تغییراتی در طول زمان در مأموریت‌های جمینی برای بررسی امکان اتصال به آنها، روشن‌شدن پیشرانه اجنا و حرکت به مدارهای بالاتر مورد استفاده قرار گرفتند».
عکاسی در فضا
این عکس که در جمینی 4 گرفته شده، ادوارد وایت را در حالی نشان می‌دهد که بر فراز جزایر هاوایی شناور است و به تفنگ دستی‌اش یک دوربین هاسل بلاد متصل شده است. بری می‌گوید: «ناسا در مأموریت‌های متعدد جمینی از این دوربین‌ها استفاده کرد، چون مقاوم، قابل‌اعتماد و در ست به اندازه مورد نیاز بودند. به علاوه بخش‌های تنظیم و عکاسی در آنها بزرگتر از دیگر دوربین‌ها طراحی شده بود و به همین دلیل عکاسی با دستکش‌های زمخت را امکان‌پذیر می‌کرد».
اتفاقات ناگوار
توماس استافورد کاپیتان و فرمانده مأموریت جمینی 9 دارد از دریچه روبرو به فضای بیرون نگاه می‌کند. او که یکی از خدمه پشتیبانی این مأموریت بود، ناچار شد پس از کشته شدن الیوت سی و چارلز باست در حین مأموریت، هدایت جمینی 9 را به عهده بگیرد.
بری می‌گوید: «سی و باست، هر دو با جت‌های تی-38 به سمت کارخانه سازنده فضاپیمای جمینی در سنت‌لوییس پرواز کرده بودند، هواپیماها به دلیل بدی شرایط آب‌و‌هوایی سقوط کردند و متأسفانه هر دو که جزء خدمه اصلی بودند، کشته شدند. به همین دلیل تام استافورد، تنها 4 ماه پیش از این مأموریت به فرماندهی آن انتخاب شد».
جاذبه‌سازها
این عکس که در مأموریت جمینی 11 گرفته شده، راکت اجنا را نشان می‌دهد که به فضاپیمای این مأموریت متصل است و دارد در فضا تاب می‌خورد. بری می‌گوید: «بررسی ایجاد گرانش مصنوعی با استفاده از دو جسمی که به یکدیگر متصل هستند و به دور هم گردش می‌کنند، یکی از آزمایش‌های مورد علاقه ناسا در آن زمان بود. این شیوه تقریبا کار می‌کرد اما خبری از گرانش مصنوعی قابل‌توجه نبود».
خروج
ریچارد گوردون، خلبان جمینی 11 در این تصویر کاملا پوشیده در لباس فضانوردی و آماده برای آغاز یک راهپیمایی فضایی به نظر می‌رسد. بری می‌گوید: «فضانوردان در خلال جمینی 11 راهپیمایی‌های فضایی متعددی را تجربه کردند، آنها در این راهپیمایی‌ها تلاش می‌کردند فعالیت‌هایی مانند اتصال میان دو فضاپیما را نیز تمرین کنند».
ملاقات در مدار
در این تصویر فوق‌العاده فضاپیمای جمینی 7 را می‌بینید که در حین حرکت در فضا توسط فضانوردان مأموریت جمینی 6 عکاسی شده است. فرانک بورمن و جیمز لاول، فضانوردان مأموریت جمینی 7، 13 روز در فضا ماندند و رکورد تازه‌ای به جا گذاشتند. جمینی 6 در انتهای مأموریت آنها در مدار با جمینی 7 ملاقات کرد و به فاصله 30 سانتیمتری آن رسید.
بری می‌گوید: «کسی تا آن زمان نمی‌دانست انسان چقدر می‌تواند در فضا دوام بیاورد، به همین دلیل برای آنها لباس‌هایی طراحی شد که انعطاف بیشتری داشتند و بورمن و لاول به مأموریت اعزام شدند. موفقیت آنها نشان داد می‌توان فضانوردان را به ماه اعزام کرد و انتظار بازگشت آنها را داشت».
یک خود-پرتره دیگر
در این تصویر که کمی پس از بلند شدن از زمین گرفته شده، خلبان مایکل کالینز را در مأموریت جمینی 10 می‌بینید. او از خودش عکس گرفته و چون فضانوردان برای عکاسی از زمین آموزش دیده‌اند، نه خودشان! این عکس چندان هنری و دقیق به نظر نمی‌رسد. بری می‌گوید: «اگر بخواهیم اولویت‌ها را در نظر بگیریم، عکس گرفتن از خودش احتمالا آخرین چیزی است که در مدار زمین به ذهن یک فضانورد خطور خواهد کرد».
53273
نظر شما