یکی از خصوصیات بارز سالینجر دقت و حساسیت زیادش روی مطالب نوشته شده بود که خودش آنها را ویرایش می کرد و اگر کسی در آنها دخل و تصرف می کرد با واکنش منفی سالینجر مواجه می شد. یک بار ناشری یک علامت ویرگول از نوشته های سالینجر حذف کرده بود که بعد از جار و جنجال سالینجر مجبور شده بود ویرگول را جلوی کلمه مورد نظر بازگرداند.
وی اعتقاد داشت افکار انسانها در کلمات و نشانه های مربوط به آنها منعکس می شوند که با جابجایی آنها افکار نیز نمی توانند به درستی بیان شوند. سالینجر در 27 ژانویه 2010 از دنیا رفت و از آنجا که سالهای آخر عمر خود ارتباط محدودی با دنیای اطراف خود داشت کسی از جزئیات دقیق زندگی و کارهای او اطلاعی در دست نداشت ولی اخیراً دست نوشته هایش مطالب جدیدی درباره این نویسنده فاش کرده است.
آخرین کتابی که از سالینجر چاپ شد به سال 1965 برمی گردد و تا زمان مرگش عموم مردم از نوشتن اثر جدیدی توسط این نویسنده منزوی ناامید شدند. تا این زمان سوال بزرگی که مطرح بود این بود که تمام این سالها سالینجر چه کار می کرده است؟
طبق اسناد و دست نوشته های جدید معلوم شده است که سالینجر 45 سال آخر عمرش به جای سفر و تورهای تفریحی روی مذاهب شرقی و کار روی روش های درمانی «مدیتیشن و ذن» متمرکز شده است. او تمام این سالها تنها با پسرش ماتیو و «بنی» سگ نژاد آلمانی اش رابطه داشته است. او در کنار یادگیری و کسب اطلاعات درباره مذهب هندو و دیگر مذاهب شرقی به طور مرتب ورزش تنیس و بیس بال را تا زمان مرگ خود دنبال کرد که به گفته خودش در نوشتن موثر هستند. ولی تمام این کارها باعث نشد که او چیزی بنویسد. البته طبق گفته پسرش و دیگر نزدیکان شاید عادت سوزاندن کاغذهای باطله توسط سالینجر گریبان کارهای آخر عمرش را نیز گرفته است و به خاطر همین است که دیگر اثری از او حتی در گنجه های مخفی اش وجود در دست نیست.
ناتور دشت اولین کتاب سلینجر در مدت کمی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد و انتشارات رندم هاوس در سال 1999 آن را به عنوان شصت و چهارمین رمان برتر قرن بیستم معرفی نمود. این کتاب در مناطقی از آمریکا، به‌عنوان کتاب نامناسب و غیراخلاقی شمرده شده و در فهرست کتابهای ممنوعه دهه 1990 هم قرارگرفت!
سایت سالون/ 17 ژانویه/ ترجمه محمد حسنلو
6060
نظر شما