نشست خسروی

پریشب که رئیس‌جمهور بر صفحه تلویزیون ظاهر شد و درباره دولت دهم و کابینه جدید، صحبت کرد، علاوه بر نکات مهمی که در گفت‌وگو با مجری برنامه بدان‌ها اشاره کرد، دو نکته فوق‌العاده مهم را به تصریح بیان کرد که به نظرم پرداختن به هر دو نکته از جمله وظایف رسانه‌ای روزنامه‌نگاران محترم است. نکته اول که بیشتر جنبه مطایبه و طنز و صمیمیت دارد، اعلام نظر صریح رئیس دولت است درباره وزیر محترم بهداشت. ایشان در بیان مزیت‌ها و ارزش‌های فردی دکتر لنکرانی تعبیر «هلو» را به‌کار بردند و گفتند که آدم دوست دارد ایشان را بخورد. . . این از آن سوژه‌هایی است که بیشتر به‌درد شهرام شکیبا می‌خورد. احتمالاً خود شهرام اصل خبر را شنیده و در فکر این است که باقی وزرا را به چه میوه‌ای تشبیه کند که از حوصله کافه ما بیرون است و بهتر است از موضوع بگذریم. . . اما نکته دوم که مربوط به جناب مهندس علی‌آبادی می‌شود، گفته قابل تأملی است که آقای دکتر احمدی‌نژاد به صراحت و در حین گفتن محاسن بی‌شمار و معایب اندک معاون سابق و وزیر پیشنهادی فعلی بدان اشاره کردند. ایشان گفتند که این جناب مهندس در فوتبال شکست خوردند و این شکست هم متوجه اشتباه فردی خود جناب علی‌آبادی بود. . . جانا سخن از زبان ما می‌گویی.

در واقع مدت‌های مدیدی است که اغلب کارشناسان و دست‌اندرکاران ورزش همین را می‌گویند که اگر فوتبال کشور به این وضعیت اسفبار رسیده و اگر هیچ فکر و ابتکار و تصمیمی به نجات فوتبال نمی‌انجامد، تماماً به خاطر سیاست‌های غلط و تصمیمات نادرست رئیس سابق سازمان تربیت بدنی است. حتی به خاطر دارم که فیروز کریمی که به مزاح و طیبت مشهور شده و اصلاً خبرنگاران به خاطر شنیدن نکات کنایه‌آمیز و شوخی‌های جدی‌نما، عموماً به سراغش می‌روند، در یکی از مصاحبه‌هایش بعد از کلی تعریف و تمجید از مدیریت و نحوه عملکرد مهندس علی‌آبادی، بلافاصله مقید کرد که «البته در شهرداری تهران، نه در تربیت بدنی».

از اتفاق صحبت‌های پنج‌شنبه شب رئیس‌جمهور هم یادآور همان صحبت‌ها بود و ایشان در مورد تخصص و ویژگی‌های مهندس علی‌آبادی صحبت کردند و گفتند که این تخصص در وزارت مسکن بیشتر و بهتر به کار خواهد آمد. البته به جز شکست‌های پی‌درپی در فوتبال و ایضاً چند رشته ورزشی دیگر، رئیس‌جمهور به توفیق در والیبال و بسکتبال و قایقرانی اشاره کردند و گفتند که از حیث ساخت و ساز (یعنی همین تخصص اصلی وزیر پیشنهادی) میزان قابل اعتنایی محیط‌ ورزشی (بیش از کل رقم موجود تا آغاز دولت نهم) ساخته‌اند. . . اما موضوع اینجاست که برای اداره جایی مثل تربیت بدنی به خصوصیاتی بیش از توانایی در ساخت و ساز و عمران نیاز است. . . به هر حال خدا را شکر که بعد از مدتی نظر انتقادی خود را از زبان رئیس دولت می‌شنویم. البته اگر بخواهیم آن قلت بیاوریم در همین ارتباط، کلی سؤال می‌توانیم بپرسیم، از جمله اینکه پس این همه اصرار در این چهار سال برای حفظ جناب مهندس در این پست چه بوده است؟ یادمان نرفته که در مورد فدراسیون فوتبال داد همه درآمد و توی همین نود خدابیامرز کار به جایی رسید که برای فردوسی‌پور و تلویزیون کلی خط و نشان کشیده شد و داشت کار بالا می‌گرفت که به هر زور و ضربی بود به خیر گذشت، اما از منفی‌بافی‌ها دور می‌شویم و به جای نگاه به گذشته، با امید به آینده نگاه می‌کنیم و در دلمان امید می‌بندیم که تمام این گزینه‌های پیشنهادی، فقط و فقط به خاطر تخصصشان و توانایی‌های فردی‌شان انتخاب شده‌اند.

به همان مثال رئیس‌جمهور استناد می‌کنم که فرمودند اینجا هم مثل فوتبال است و هرکس را باید براساس توانایی و تخصص و صلاحدید مربی سر پستش گذاشت. معلوم شد که البته در مواردی دروازه‌بان در فوروارد بازی کرده و دفاع چپ در پست حمله و. . . اما امیدواریم و از صمیم قلب امیدواریم که این بار هرکسی سر جای خودش بنشیند. به قول حافظ: خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی/ تا نشیند هر کسی اکنون به جای خویستن.