بهنوش خرم‌روز: بگذارید اولین خبر را این بار با فاجعه نفتی مکزیک شروع کنیم. مطمئنم این روزها به هر خبرگزاری در هر رسانه‌ای توجه کرده باشید، خبر از وخامت اوضاع در این خلیج و اطراف آن شنیده‌اید. بله، واقعیت این است که اثرات زیست‌محیطی گسترش لکه روز به روز در حال افزایش است و گذشت زمان شرایط را بدتر می‌کند، چرا که اقدامات صورت گرفته برای جمع‌آوری نفت خام آزاد شده یا دست کم جلوگیری از پیشروی آن اصلا کافی و کارامد نیستند. یکی از معضلات به وجود آمده رسیدن نفت به ساحل است. گزارش دیروز پاپ‌ساینس حاکی از بالا گرفتن فشار و احساس درماندگی در خطوط ساحلی است. البته مردم متوجه این شرایط نمی‌شوند، چون این روبات‌ها هستند که در صف اول قرار گرفته‌اند نه مردم! با این که گروه اول روبات‌ها نتوانستند دهانه چاه را زیر آب ببندند، اما در انتقال تجهیزات، نظارت بر پیشرفت لکه و عملیات مهار گسترش لکه نقش مهمی را بر عهده داشته‌اند. دوربین‌های آن‌هاست که از راه دور اوضاع را مخابره می‌کند. نمی‌دانم اگر روبات‌ها را نداشتیم الان اوضاع خلیج چگونه بود. شاید حتی در حد اطلاعاتی که الان داریم هم نمی‌توانستیم داشته باشیم.
شیرهای دریایی شاید موجودات تنبلی باشند، اما شناگران و بیشتر از آن شکارچیان خوبی هستند. یکی از دلایل آن هم سلاح مخصوصی است که دارند. آن‌ها علاوه بر این که از بینی
خود برای دنبال‌کردن بوی ماهی‌ها در آب استفاده می‌کنند، بر اساس گزارش دیروز ساینس‌دیلی، با استفاده از سبیل‌های بسیار حساس‌شان می‌توانند تا 35 ثانیه بعد از عبور یک ماهی از قسمتی از آب، تلاطم آب را احساس کنند و مسیر حرکت ماهی را بفهمند. بدین ترتیب آن‌ها اغلب می‌توانند تا زمانی که شکار از خستگی از پا دربیاید آن را تعقیب کنند و سپس آن را بگیرند.
ببینیم در دنیای پزشکی چه خبر تازه‌ای داریم. تکنولوژی ریویو دیروز در عناوین اول خود خبر داده که پزشکان گام بسیار مهمی برای احیای کبد برداشته‌اند که بسیار هم جالب است. آن‌ها که این آزمایش را روی موش‌ها انجام داده‌اند، کبد را به آرامی و با دقت از سلول‌های درونش خالی کرده‌اند و سایر مواد آن را نگه داشته‌اند. سپس درون چارچوب ساختاری که از کبد قدیمی باقی مانده بود، سلول‌های جدیدی را پرورش داده‌اند. نتیجه نهایی یک کبد سالم و می‌توان گفت جدید است که با ساختار بدن موجود زنده تطابق دارد. از آن‌جا که بیماری‌های کبد دوازدهمین علت مرگ انسان‌هاست، این یافته جدید می‌تواند جان بسیاری را نجات بدهد.
و اما سری بزنیم به دنیای پر از شگفتی علوم فضایی. دانشمندان کشف تازه‌ای دارند که به نظر خیلی هم هیجان‌انگیز می‌آید: تماشای . ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ‌هایی که در هاوایی نصب نموده‌اند، در حال مشاهده مراحل شکل‌گیری این منظومه خورشیدی جدید هستند و می‌بینند چه‌طور گازها و خصوصا هیدروژن آزاد شده در ترکیب با غبار فراوان به شکل یک ابر غول‌پیکر در حال تغذیه ستاره مرکزی هستند. در نهایت با شکل‌گرفتن سیاره‌ها و ستاره‌های دنباله‌دار، این منظومه شمسی جدید کامل خواهد شد. ساینس‌دیلی در گزارش دیروز خود از این پدیده، تشکیل ستاره در وسط ابر گاز و غبار را به چکیدن یک قطره باران از دل ابر تشبیه کرده است.
سری به ستاره بزرگ منظومه شمسی خودمان بزنیم، بله خورشید. نیوساینتیست دیروز نوشته است که خورشید ما ظاهرا مشکلی پیدا کرده است که شناخته شده نیست. مسئله به لکه‌های تیره خورشید مربوط می‌شود. این لکه‌ها همیشه ظاهر و ناپدید می‌شوند و به لطف محققین ما الان می‌دانیم که این دوره‌های پیدایش و محو شدن 11 سال طول می‌کشد. اما الان دو سال است که لکه‌های خورشید نه تنها با سرعت بیشتری محو می‌شوند، بلکه خبری هم از لکه‌های جدید نیست. تا جایی که اطلاعات بشر نشان می‌دهد، این اولین باری است که خورشید چنین رفتاری دارد. دانشمندان معتقدند دارد اتفاقی درون خورشید می‌افتد که ما از آن بی‌خبریم!
همیشه وقتی زوج جوانی متوجه می‌شوند که نوزادی را در راه دارند، یکی از بحث‌ها که اغلب به دوستان و آشنایان دور و نزدیک هم کشیده می‌شود، انتخاب نام کودک است. اما واقعا باید این همه سخت گرفت یا نه؟ در مورد روش انتخاب اسم نمی‌دانم، اما در مورد دقت در انتخاب اسم، بر اساس گزارشی که لیوساینس دیروز منتشر کرده است، توصیه می‌کنم که واقعا آن را جدی بگیرید. در این گزارش آمده که نام کودک تاثیری بسیار بلندمدت بر او خواهد داشت و این نتیجه‌ای است که از چندین مطالعه علمی به دست آمده است. خصوصا در کشورهایی که به نام اهمیت داده می‌شود، مانند کشور ما!، مردم نسبت به نام افراد واکنش نشان می‌دهند و نحوه عکس‌العمل دیگران نسبت به اولین جز هویت فرد، تاثیر بسیار مهمی در شکل‌گیری شخصیت و دید کودک نسبت به خودش دارد.
حتما اسم همدلی و همدردی را شنیده‌اید. در واقع ما سعی می‌کنیم خودمان را جای دیگران بگذاریم تا بفهمیم که چه احساسی دارند و بتوانیم آن‌ها را درک کنیم. اما هیچ فکر می‌کردید که حتی در مورد یک لبخند ساده هم، ما در واقع در حال درک احساس دیگران هستیم؟ نیوساینتیست به نقل از پژوهشگران این رفتار آدمی را با توصیف بیماران محصور در سندرم توضیح داده است. این بیماران قادر نیستند به جز چشمشان هیچ عضو دیگری را حرکت بدهند. نکته جالب این‌جاست که این بیماران در درک احساسات و عواطف دیگران مشکل دارند. به گفته پژوهشگران، ما برای درک مثلا شادی دیگران، حالت چهره آن‌ها را تقلید می‌کنیم. پس وقتی لبخند می‌زنیم، معنیش این است که داریم می‌فهمیم فرد مقابلمان احساس شادمانی می‌کند. اما اگر این توانایی را برای تقلید نداشته باشیم، درک کمی از احساس دیگران خواهیم داشت.
نظر شما