از فضاپیما و زیردریایی تا اینترنت ملی: آیا باید در همه چیز خودکفا بود؟

کدام‌یک امکان‌پذیر است، این‌که کشوری در همه‌چیز خودکفا باشد یا تمرکز خود را روی چند حوزه خاص بگذارد و با تبدیل شدن به قدرت جهانی در آن حوزه‌ها، با دیگر کشورها تعامل کند؟

«من اگر افق دورتری را می‌بینم به این دلیل است که بر روی شانه غول‌ها ایستاده‌ام»

ایزاک نیوتون

پوریا ناظمی: دنیای امروز دنیایی پیچیده‌تر از گذشته است. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که زندگی اجتماعی ما منشا اثر و تحت تاثیر رویدادهایی است که فراتر از مرزها و قدرت کنترل ما و دیگران رخ می‌دهد. جهان درهم‌تنیده امروزی ما در سطوح مختلف اجازه نمی‌دهد که ما هرگونه که دوست داشته باشیم رفتار کنیم.

اگر بازار مسکن در یکی از ایالت‌های آمریکا به هم بریزد، تاثیرش بلافاصله در بازار بورس توکیو دیده می‌شود و در تهران قیمت ارز تغییر می‌کند. طوفانی که در شرق آسیا و یا سواحل آمریکای مرکزی رخ می‌دهد، قیمت نفت در خلیج فارس را تغییر می‌دهد. فناوری‌ای که در سیلیکون ولی تولید می‌شود به سرعت ممکن است به بخشی از زندگی روزمره ما بدل شود. مردم بخش‌هایی از ایران از ریزگردهایی رنج می‌برند که منشأ آن فراسوی مرزهای ما است و وقتی آتشفشانی در ایسلند فوارن می‌کند پروازهای همه اروپا و در نتیجه آن بخش عمده‌ای از اقتصاد روز زمین گیر می‌شود.

ما چه این روند در هم تنیده شدگی را دوست داشته باشیم یا آن را نگران کننده بدانیم نمی‌توانیم نسبت به واقعی بودن آن شک کنیم. این ارتباط درونی رویداد‌های طبیعی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی در عین حال نشان می‌دهد که چطور منابع پراکنده روی سیاره زمین به هم مرتبط و در ارتباطند. کشورها الزاما همه منابع اولیه را برای انجام همه ایده‌ها و کارهایی که در گوشه و کنار جهان انجام می‌شود به تنهایی در اختیار ندارند. همان طور که از نظر منابع زیر زمینی و کشاورزی و آب و ... و علی رغم نیازی که همه جهان به این منابع دارد، پراکندگی یکسانی وجود ندارد؛ از نظر تجربه ،دانش فنی و امکانات نیروی انسانی نیز منابع جهان به طور یکسان پراکنده نشده است. با این وجود این مانعی برای برخورداری مردم تمام جهان از دستاوردهای فنی و محصولات تولیدشده‌ای که زندگی ما را راحت‌تر می‌کند نیست.

کشورها با سرمایه گذاری‌های مختلف توان خود را در حوزه‌هایی خاص افزایش می‌دهند و سعی می‌کنند با آینده‌نگری درباره وضع جهان و کشور خود در آینده نیازهای خود را بشناسند و چند حوزه‌ای را که در آن توان و ظرفیت لازم و یا ضرورتی احساس می‌کنند مورد توجه قرار دهند، تا حدی که به قطبی برای آن در جهان بدل شوند، این‌چنین می‌توان دیگران را در آن حوزه به مشتریان خود بدل کرد و ما می‌توانیم بقیه نیازهای خود را از طریق آنها تامین کنیم، توان اقتصادی خود را توسعه دهیم و قدم در راه‌های جدید بگذاریم. نمونه‌های فراوانی از کشورهایی وجود دارد که مبتنی بر یک یا چند صنعت یا حوزه پیشرو در جهان رشد کرده‌اند و علی‌رغم بی‌بهره بودن از سایر حوزه‌ها در رده کشورهای توسعه یافته و مرفه به شمار می‌روند.

همه چیز را همگان دانند
مساله مهم برای هر کشور تشخیص ضرورت‌ها، امکانات و برنامه‌ریزی برای توسعه آنها بر اساس توان و امکانات آن کشور است. همان‌طور که عصر حکیمان جامع‌الاطراف که هم‌زمان پزشک، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس، شیمی‌دان، فیلسوف و ادیب بوده‌اند به دلیل رشد سریع دانش در تک‌تک این حوزه‌ها به سر آمده و عصر دانشمندان متخصص فرارسیده، در حوزه‌های بزرگ‌تر نیز این اتفاق افتاده است. اما گاهی، زمانی که پای تصمیم می‌رسد برخی از ما در حالی‌که در حوزه شخصی و فردی به این تخصص‌گرایی و تفکیک و ضرورت ارتباط و بهره‌برداری از تجربه‌های همدیگر اذعان داریم، در حوزه‌ای ملی هنوز به این باور نرسیده‌ایم.

«ما دوست داریم در کشور خود همه چیز را تولید کنیم و خودکفا باشیم»؛ ایده‌ای دوست‌داشتنی که شاید هر مخالفتی با آن در نگاه نخست عجیب برسد. ما دوست داریم در همه رشته‌ها، در همه زمینه‌ها و در همه متد‌ها و صنایع و فناوری‌ها سرآمد باشیم. ما می‌خواهیم خودروی ملی، هواپیمای ملی، فضاپیمای ملی، زیردریایی ملی و لبنیات، گندم، بنزین، پوشاک، صنایع آی.تی و حتی اینترنت ملی داشته باشیم و گاهی واقعا منظورمان از پسوند ملی این است که از سیر تا پیاز آن را خودمان طراحی و اجرا کنیم.

این ایده هیجان‌انگیزی است اما به نظر می‌رسد در دنیایی که در آن قرار داریم و به سوی آن پیش می‌رویم، تنها یک واحد سیاسی و جغرافیایی توان این کار را دارد و آن کلیتی به نام مردم سیاره زمین هستند.

نه تنها ما که هیچ کشوری توان اقتصادی نا‌محدود ندارد، نیروی انسانی متخصص نامحدود ندارد، زمان نامحدود هم برای اختراع دوباره چرخ ندارد و فرصت بی‌نهایتی هم برای آزمون و خطا ندارد.

ما یا هر کشور دیگری می‌تواند و باید بر اساس نیازهایش و امکاناتش برنامه‌ریزی کند. چرا ما باید خودروی ملی - به معنی طراحی و تولید همه بخش‌ها در داخل کشور - داشته باشیم که در نهایت کیفیت چندانی در مقایسه با بهترین‌های جهان هم ندارد، در حالی‌که می‌توانیم با قدرتمند شدن در حوزه‌ای دیگر و افزایش توان اقتصادیمان بهترین‌ها را برای مردممان تهیه کنیم. شاید ما بتوانیم بر اساس توان مالی و تجربه و توان خود با سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی مشخص قطعات مشخصی از یک خودرو را تهیه کنیم و به بخشی از صنایع خودروی جهان بپیوندیم و در تولید آن موضوع یا قطعه خاص مطالعه و تحقیق خود را متمرکز کرده و در مدت زمان معقولی به تخصصی برسیم که دیگر خودروسازان نیز ترجیح بدهند با کیفیت‌ترین نوع ممکن این قطعه را که ما تولید می‌کنیم از ما تهیه کنند و در مقابل ما هم امکان مشارکت در فناوری و تجربه آنها را داشته باشیم و محصول مطمئنی را به شهروندانمان بدهیم.

مثالی از برنامه فضایی ایران
به عنوان یک نمونه به برنامه فضایی ایران نگاه کنید: وقتی صحبت از اولیت‌های ما می‌شود به نظر می‌رسد همه چیز را می‌خواهیم و همه را هم با هم می‌خواهیم: طراحی و ساخت ماهواره‌هایی در همه حوزه‌ها، طراحی و ساخت پیشران، طراحی و ساخت ماهواره‌های روباتیک علمی، طراحی و ساخت ایستگاه‌های ردیابی و ارتباطات فضایی، طراحی و ساخت کپسول‌های سرنشین‌دار فضایی، فرستادن انسان به مدار زمین، ساخت ایستگاه فضایی و ... کاری را که دنیا در طول بیش از 50 سال گام به گام انجام داده است، می‌خواهیم از ابتدا و در همه حوزه‌ها انجام دهیم. آیا ما زمان، قدرت مالی ،تجربه، نیروی انسانی وتوان مدیریتی مجموعه جهان در بیش از 50 سال گذشته را یک جا در اختیار داریم؟

اگر برنامه فضایی ما - به عنوان نمونه - بر یک هدف مشخص برای یک بازه زمانی مشخص تمرکز کند ما به سرعت می‌توانیم با استفاده از تجربیات جهانی و تمرکز سرمایه خود در آن حوزه به برتری برسیم. آیا این به معنی نادیده گرفتن بقیه بخش‌ها است؟ نه. اما باید اولویت‌بندی انجام داد. شاید ما در زمینه سفر انسان به مدار شانس بیشتری داشته باشیم اگر به جای تمرکز بر بومی ساختن آن امکان مشارکت بین‌المللی با کشورهای دیگر را فراهم کنیم.

همین داستان درباره خودرو و هواپیما و حتی پوشاک و ... نیز وجود دارد. اولیت‌های ما کدام‌ها هستند؟ ما به کدام سو می‌خواهیم برویم و می‌خواهیم 10 ،20 و 50 سال دیگر در جهان کجا باشیم؟ تولیدکننده مستقل همه چیز که بعید است در هیچ کدام از آنها به جایگاه ویژه‌ای برسیم؟ یا قطب موثری در چندین حوزه خاص که به لطف آن امکان بهره‌برداری از توسعه‌یافته‌ترین امکانات روز، افزایش توان اقتصادی و فرصت سرمایه‌گذاری در زمینه‌های جدید را به دست آوریم؟

فراری دادن یا جذب نیروهای متخصص
نکته دیگری هم در تولیدات ملی وجود دارد. این روزها کشور ما در کنار مسایل اقتصادی و روابط بین‌المللی، مشکل بزرگ دیگری هم دارد. ما نیروهای متخصص خود را به راحتی از دست می‌دهیم. به دلایل مختلف اقتصادی، آموزشی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نیروهای ما به راحتی و به سرعت روانه سایر کشورها می‌شوند و این بر بحران نیروی انسانی متخصص برای تولید ملی ما اضافه می‌کند. فراهم کردن شرایطی که حداقل بخشی از این نیروها بتوانند در داخل ایران و در راستای اهداف آینده‌نگرانه کشور کار کنند اگرچه گام اول است، اما گام نهایی نیست.

به سازمان‌های مهم فنی کشورهای پیشرو نگاه کنید. از بزرگ‌ترین خودروساز جهان گرفته تا سازمان فضایی ناسا، از شرکت تتراپک گرفته تا غول‌های آی‌تی مانند گوگل و مایکروسافت و ... ببینید چند درصد نیروهای متخصص آنها در زمینه‌های مختلف را دانشمندان و مهندسان مهاجر از سایر کشورها تشکیل می‌دهند؟ چند درصد آنها را دانشمندان، مدیران، متخصصانی با تبارهای مختلف تشکیل می‌دهند؟

ما اگر روزی قرار شد در یک حوزه به آنچنان تخصصی برسیم که به قطب جهان بدل شویم، یکی از شرایطش این است که آنچنان فضای کسب و کار و آن چنان جذابیتی به وجود بیاوریم که نه تنها نیروهای خودمان را در آن رشته و تخصص به سادگی از دست ندهیم که بتوانیم میزبان بهترین متخصصان کشورهای دیگر باشیم. زمانی که بتوانیم چنین فضایی ایجاد کنیم می‌توانیم نسبت به استقلال خودمان در آن رشته مطمئن شویم چون اطمینان داریم روند فرار مغزها را حداقل در یک زمینه خاص معکوس کرده‌ایم.

گام نخست را امروز باید برداشت
شاید تصور چنین اتفاقی دور از ذهن باشد. در روزگاری که ایران یکی از بالاترین آمار فرار مغزها را دارد، ما با مشکلات اقتصادی و تحریم‌ها روبرو هستیم، روابط بین‌المللی ما در موقعیت دشوار و حساسی قرار دارد، تصور اینکه روزی ما به جای و اعتباری برسیم که در یک صنعت و یا تخصص خاص زبده‌ترین نیروهای جهان حاضر به مهاجرت به ایران و کار در آن حوزه شوند و به همراه خود تجربه، دانش فنی و تخصصی را که از گوشه و کنار جهان آموخته‌اند به اینجا بیاورند شاید دور از ذهن به نظر برسد. اما گام‌های اول را باید امروز برداشت و شاید اولین گام در این راه پاسخ دادن صریح به این سوال باشد که آیا ما می‌خواهیم و می‌توانیم تولیدکننده برتر همه‌چیز و پیشرو در همه حوزه‌ها و همه عرصه‌ها باشیم؟ اگرتوانسیتم به این نتیجه برسم که چنین رویدادی نه ممکن و نه مطلوب است، آن وقت می‌توان شروع به برنامه‌ریزی کرد، ظرفیت‌ها، ضرورت‌ها و اولویت‌ها را شناخت و به سمت تبدیل شدن به قطب فعال و موثردر چند حوزه انتخابی حرکت کرد.

اگر می‌خواهیم افق دورتری را ببینیم چاره‌ای نداریم که چون نیوتون روی شانه غول‌ها قدم بگذاریم.

5353

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 323904

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 6 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 49
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بی نام IR ۰۴:۰۳ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    58 7
    کاملا متین و صحیح بود
    • سبحان A1 ۱۵:۵۱ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۴
      1 3
      سلام.تا حدودی نظرات شما درست است ولی فکر اشتغال و ارز را بکنید.همین خودرو ساری 4 ملیون شغل ایجاد کرده.میتوانید تصور اضافه شدن 4 ملیون بیکار فقط در خوردسازی را بکنید.به علاوه کشور ارز مورد نیاز برای این همه واردات را در اختیار ندارد.اگر فقط خودرو های کشور وارداتی شوند ما دیگر ارز مورد نیاز را برای واردات کالاهای دیگر نخواهیم داشت.
  • بی نام IR ۰۴:۰۷ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    19 30
    باید در مسائل حساس و استراتژیک خودکفا بود.
    • بی نام IR ۰۷:۲۶ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      7 2
      هر چيزي درجاي خودش يک مساله حساس هست. تعداد اين مسائل استراتژيک خارج از ذهن ساده نگر اوليه است. آب-غذا-هوا-انرژي-دارو-ارتباطات-.... با تمامي اجزا و زيرساختهايشان برهم کنش دارند. حالا اينارو ولش کمبود آبنبات در بازار هم مي تواند با تشکيل صف هاي طولاني تقاضا به وقت خودش به استراتژيک ترين کالا تبديل شود چنانکه روزي مرغ و شير و سيب زميني و ... اين تجربه گرانبهاي استراتژيک رو داشتند
  • بی نام IR ۰۴:۱۶ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    106 4
    هدف از تمام پیشرفت ها باید این باشه مردم زندگی بهتری داشته باشند. ما اگه بهترین تکنولوژی رو داشته باشیم اما جوونی دغدغه کار و ازدواج داشته باشه یا مریضی پول دارو و درمان نداشته باشه این زیاد خوب نیست. هیچ تکنولوژی ای بالاتر از معیشت مردم نیست. به قول ابولسعید ابولخیر : شیخ را گفتند فلان کس بر روی آب می‌رود. گفت:سهل است! وزغی و صعوه ای نیز بروی آب می‌رود. گفتند:فلان کس در یک لحظه از شهری به شهری می‌رود . شیخ گفت:شیطان نیز در یک نفس از مشرق به مغرب می‌شود.این چنین چیزها را بس قیمتی نیست مردآن بود که در میان خلق بنشیند و برخیزد ... بخسبدو با خلق ستدوداد کند و با خلق در آمیزد ویک لحظه از خدای غافل نباشد!
    • بی نام A1 ۰۶:۴۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      وقتی کشورهای زورگو ما را تحریم کنند یا باید سرمون را بندازیم پایین و التماسشون کنیم تا بهمون چیزی بدهند یا این که خودمون مانند بسیاری از کشورها مستقل باشیم و تو دهنشون بزنیم.
    • محمد A1 ۰۷:۰۳ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      33 2
      کاملا درست حدیث از ائمه هست که میگه از خانه ای که فقر وارد آن شود از در دیگر آن ایمان خارج میشود
  • بی نام IR ۰۴:۱۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    12 0
    درود برشما
  • ارش IR ۰۴:۲۳ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    16 60
    چاره اي نداريم زيرا ابرقدرت ها مارو مورد تحريم قرار داده اند يا بايد تسليم آنها شويم يا ناچاريم لاقل در زمينه هاي راهبردي خودكفا باشيم
    • ایرانی فلک زده IR ۰۵:۳۴ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      27 2
      از اینهمه شعار دادن خسته نشدید؟؟؟ خودکفایی چه جوری و به چه قیمتی؟ عزیز من سرعت تولید علم و تکنولوژی در حال حاضر مثل 10 سال قبل هم نیست. ...
  • علي EU ۰۴:۲۴ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    72 2
    اگر بخواهيم كار كيفي انجام دهيم قطعاً نيازمند مشاركت بين المللي خواهيم بود. كما اينكه همين صنايعي كه معتقديم ما را به خودكفايي رسانده اند بعد از شديد تر شدن تحريم ها از كار افتادند و اثراتي از قبيل گراني هاي بي حد و حصر و كيفيت پايين توليدات نمايان شد كه در عمل نشان از نادرست بودن نظريه خودكفايي است.
  • آرين A1 ۰۴:۴۴ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    67 1
    عالي بود. زمانيكه رئيس قديم خودروسازي با سابقه كار معلوم قراره هواپيما بسازه و دانشگاهي كه تا حالا قايق نساخته مسئول ساخت كشتي اقيانوس پيما بشه وضعيت معلومه. حتي همين الان كشورهاي پيشرفته دنيا همه وسايل رو خودشون نميسازن و اصل بر قيمت تمام شده كالاست. با اين توجيه ايرلاين هاي اروپايي از هواپيماي مسافربري ساخت برزيل استفاده ميكنن، چون قيمتش نصف ايرباس در مياد. و سياست " من همه چيز را ميدانم" قطعا منجر به رانت و سوء استفاده هاي مالي و هزينه هاي چندبرابري ميشه.
  • بی نام A1 ۰۴:۴۶ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    11 1
    درود به شما بسیار عالی بود
  • امین IR ۰۴:۵۵ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    67 1
    بنده با اخذ مدرک دکتری حدود 6 ماه پیش علیرغم وجود فرصتهای خوب شغلی در خارج از ایران به کشورم بازگشتم. متاسفانه به لحاظ شرایط کاری، وضعیتی را برایم پیش آورده اند که سرخورده و پشیمان، دوباره در صدد خروج از ایران باشم. این داستان تلخ، نه تنها متعلق به من، بلکه سرگذشت تلخ بسیاری از تحصیل کردگان، فرهیختگان و فارغ التحصیلان خارج از کشور می باشد که با آرزوی خدمت به وطن بازگشته ولی پس از مدتی کوتاه آرزوهای خود را در وطن بر باد رفته می بینند.
    • بی نام A1 ۰۵:۳۳ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      48 2
      دوست عزیز ما دانشجویانی هم که در اینجا داریم دکتری می خوانیم، نادم و پشیمان هستیم و متاسفانه به فکر خروج از کشور هستیم. فقط این رو گفتم تا بدانید که تنها نیستید!
    • بی نام IR ۰۶:۰۸ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      4 34
      شما در چه زمینه ای دکتری داری؟ همینجا کامنت بگذارین اگر بنا باشد کار کنی من به شما شغل معرفی کنم. ولی در تهران بودن یا پشت میز نشستن و فقط تدریس کردن برای شاخه های فنی نیست. از الان گفته باشم. همینجا کامنت بگذارین من پیگیری می کنم. اگر در رشته های غیرفنی باشد هم کمک می کنم ولی دست من کمتر باز است.
    • اشكان NL ۰۶:۵۷ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      24 1
      با درود به شما،امين آقا من خودم ازكودكى اينجا بزرگ شدم ،و بعد از تحصيلاتم جذب بازار كار شدم، در چندين كشور كار كردم با حدود ١٥ سال سابقه كار دوست داشتم به ايران خدمت كنم،راهى ايران شدم چندين مدت موندم در دانشگاه تهران و شيراز شروع به تدريس كردم بعد از يكسال به اين نتيجه رسيدم در ايران هيچ كس سر جاى خودش نيست مثلا كسى رئيس قسمت علوم انسانى بود كه فاقد مدرك در اين رشته بود بسى جاى تاسف سريع برگشتم
    • امین IR ۰۹:۵۸ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      7 2
      دکتری من جی آی اس و ژئوماتیک هستش دوست عزیز ...
    • بی نام A1 ۱۲:۴۷ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      15 2
      دوست بی نامی که میگی کمک میکنم این معنیش چی میشه؟ یعنی شما آشنا داری؟! خب اگه من خودم میرم یه اداره یا شرکتی به من میگن کار نداریم با توصیه ی شما کار بدن چی معنی میده؟!
    • بی نام IR ۲۱:۵۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
      5 8
      من دلیل منفی را نمی دونم!! می م خیلی راحت اگر کسی دنبال کار می گرده و واقعاً دانشجوی دکتری رشته های فنی هست را می توانم با توجه به شناخت در شهرهای گوناگون به اشتغال برسونم. من معلومه که آشنا دارم ولی این آشنا که دولتی نیست. به عنوان مثال همین الان کارخانه سیلیس نهبندان در خراسان جنوبی مدیر فنی می خواهد در محیط معدن برای آزمایشگاه فنی. یا کارخانه لاستیک سازی در اردبیل برای مهندس شیمی-پلیمر کسی را می خواهند. یا کارخانه نسوز الوند برای مهندس سرامیک روی نسوزهای گرافیتی علاقمند به جذب یک محقق در سطح دکتری هستند. نه سهم می خوام نه پول . این به اقتضای شغل مشاور صنعتی و بازرس صنعتی بودن هست و نه کسی فامیل منه و نه پارتی بازیه!! ژئوماتیک هم به نظرم نزدیک به نقشه برداری هست باید فکر کنم و بسپارم.
    • بی نام A1 ۱۰:۴۸ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۶
      5 3
      خودت رو به روان شناس نشون بده
  • بی نام A1 ۰۵:۱۲ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    21 0
    حرف دل همه متخصصین کشور رو زدین. ولی اگه یه همچین فضایی ایجاد بشه دیگه دزدی برای .... سخت می شه...
  • بی نام IR ۰۵:۳۰ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    31 1
    حالا خودكفا هم باشيم بد نيست منتهي به شرط اينكه بتونيم با همون كيفيت خارجيش رو توليد كنيم و مقرون به صرفه باشه، كه در ايران اينطور نيست آقا نيست!
  • بی نام FI ۰۵:۳۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    49 1
    مگه آلمان می یاد زعفران و پسته تولید کنه؟هر کشوری باید در زمینه ای که مزیت تولید نسبت به بقیه داره کار کنه و خود استقلال فقط تو سیاست معنی می ده
  • بهروز IR ۰۵:۵۰ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    34 1
    خیلی چیزها در دنیا حق مسلم خیلی هاست ولی اگر قرار باشد با سه برابر قیمت جهانی تولید شود و ... سالها وقت بگذاریم و له شدن رفاه چند نسل یک کشور را هم به همراه داشته باشد آیا واقعا نیاز است که هر حقی را .... برای کوری چشم جهانیان باز هم بدست آورد ؟
  • بی نام IR ۰۶:۰۰ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    17 0
    کشورهایی همیشه موفق بودند که در تمام ضمینه هایی که مزیت نسبی دارند به خودکفتییو توسعه تکنولوژیک و خلق تکنولوژیک برسند مثلا ما در ضمینه کشاورزی یکی از بهترین مزیت های نسبی را برای تولید داریم و سرمایه گذاری بر روی مواردی مثل هسته ای(در تمام ابعاد) هزینه های بسیار زیادی را در همه ضمینه ها بر ما تحمیل می کند یا تولید هواپیما از 0 تا 100 آن در داخل
  • بی نام A1 ۰۶:۲۰ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    14 0
    اگه می خواهیم خودکفا بشیم ما باید شرکتهای خصوصی رو قدرتند کنیم تا برای ما هواپیما، کشتی اقیانوس پیما، اتومبیل، فضا پیما و... یا هر تکنولوژی دیگر بسازند و بدست آورند نه شرکت وموسسات دولتی و یا حتی دانشگاهی
  • ali A1 ۰۶:۲۵ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    34 0
    اقا پس چه موقع در کره خودکفا میشیم؟؟ کره صبحانه
  • بی نام US ۰۶:۲۸ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    9 2
    ممنون از این مقاله.
  • امیر IR ۰۶:۳۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    19 0
    من با آقای ناظمی موافقم. فک کردیم دنیا تا مثلا 50 سال دیگه چطوری میشه؟؟؟!!! شما 50 سال قبل رو مطالعه بکنید ببینید انگار الان تو یه دنیای دیگه هستیم. علاوه در حال حاضر دسترسی به ابزارها برای پیشرفت به مراتب بیشتر از آن زمان میباشد. یعنی شاید تا 50 سال دیگر به نسبت بیشتری تغییرات در جهان اتفاق بیفتد شاید ما اومدیمو بعد چندین سال در فلان چیز خودکفا شدیم بعد چه تضمینی هست که آن صنعت در دنیا جایگزین نشده باشه؟ کما اینکه هم اکنون در حوزه هایی از قبیل دنیای دیجیتال برخی صنعت ها یا فناوری ها در رقابت و تکنولوژی جدید حذف میشوند چه برسد به گذشت سالها!!! مثل صنعت خودروی بنزینی برقی یا خورشیدی و ... شاید 49سال دیگه تموم رشته هامون پنبه شد... موفق باشید.
  • بی نام A1 ۰۷:۴۱ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    16 0
    اول لطف كنيد پارچه جادر مشكي را در ايران توليد كنيد بعد كرم و ميمون و ... رو بفرستيد فضانوردي
  • بی نام GB ۰۷:۴۸ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    6 0
    اون چیزی که واضحه اینه که هیچ کشوری نیس که بتونه همه چیز رو تولید کنه و اصلاً هیچ کشوری چنین نیازی رو نداره، ولی به نظرم یک سری صنایع حساس (مثل صنایع نظامی) و یا زیر ساختی (هم چون حمل و نقل) وجود دارند که باید بتونیم با استفاده از ظرفیت های داخلیمون اونا رو سرپا نگه داریم که اگه احیاناً از طرف خارج از کشور دچار مشکل شدیم، این صنایع آسیب چندانی نبینند، البته این به این معنا نیس که اجازه فعالیت شرکت های خصوصی یا خارجی رو در این زمینه ها ندهیم
  • تات A1 ۰۸:۱۱ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    4 0
    باید توجه داشت هر آنچه از نظر عقل و منطق به نفع مردمه، خوبه. بنابر این گاهی شرایط به لحاظ منطقی ایجاب میکنه به خارج متکی باشیم و زمانی که شرایط در داخل کشور مهیاست لزومی نداره به خارج متکی باشیم. و ما باید از حد اکثر ظرفیت برای تولیدات داخلی استاندارد استفاده کنیم. در نتیجه خود کفایی به معنای اعم امکان ندارد و خودکفایی یک امر نسبیست. ضمنا این شرایط مختص کشور ما نیست و کشورهای توسعه یافته هم وابستگی شدیدی به دیگران دارند. و در بسیاری از موارد حتی به کشورهای کمتر توسعه یافته وابسته اند. نتیجه اینکه وابستگی در جهان امروز اجتناب ناپذیر است و ما فقط میتوانیم به لحاظ نسبی این وابستگی را کاهش دهیم . و نمیتوانیم در همه ابعاد به طور مصلق وابسته نباشیم. ضمنا وابستگی یک مقوله متقابل است
  • بی نام A1 ۰۸:۵۰ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    12 0
    کاش این مقاله رو چندتا از مسئولین هم میخوندن!! اگرچه قبلنم ازین دست صحبتها شده و کسی یا گوش نداده یا اصلن درک نکرده!!!!!!
  • بی نام IR ۰۸:۵۵ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    7 0
    لزوما همه کشور ها نباید همه چیز رو خودشون تولید کنند یه نگاه به همین کشور ژاپن بندازید واقعا فکر میکنید ژاپن نمیتونه همه چیز رو خودش بسازه ولی چرا این کار رو نمیکنه در دنیای امروز اگر در یک مورد خاص حرفی برای گفتن داشته باشی بهتر از اینه که تو همه موارد در سطح متوسط باشی
  • hamid IR ۰۹:۲۴ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    8 0
    کاشکی مسولین میخوندن حرف دل مردم و خیلی از جوان هارو. کاشکی دست ار تظاهر و تبلیغ دروغی بردارند مگه ما چقدر عمر میکنیم که کوچکترین چیزها واسمون شده ارزو. یا خبر ندارید یا نمیخایی خبر دار بشید خیلی چیزا که تو بوق کرنا کردیم صرفا مونتاژ از خودرو ملی بگیر تا قرص دارو و... تا حالا قطعات مگا موتور دید اکثرا واردتی هستند حتی زیرش نوشته چین کره ... حتی کپسول قرص وارد میکنیم . مثل پارسال که واردات کامپیوتر ممنوع کردن گفتن خودمون تولید میکنیم ولی همون شبش مشخص شد که حتی موس و کیبرد ایرانی وارداتی حتی ساخت چین زیرشو هم برنداشتن خواهشا چاپ کن سانسور نکن حرف دلمونه
  • احسان A1 ۰۹:۳۸ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    7 0
    ما همیشه فکر میکنیم که همه چیز رو باید از صفر شروع کرد !!! در حالی که دنیا اینطور فکر نمیکند. دلیل اصلی عدم پیشرفتمون هم همین چیزاست !
  • وحید A1 ۰۹:۳۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    10 0
    در ایران همه قصد دارند در همه چیز خودکفا باشند ولی در هیچ چیز خودکفا نشدیم... باور کنید پیشرفته ترین کشورهای دنیا بطور صددرصد خودکفا نیستند و نیازهای خود را از کشورهای دیگر تامین می کنند...
  • بی نام A1 ۱۰:۱۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    35 1
    کره ی شمالی هم بمب هسته ای داره و هم ماهواره به فضا می فرسته ولی مردمش از گرسنگی دارن میمیرن ومحتاج کمکهای غذایی امریکا و کره ی جنوبی هستند.در عوض کره ی جنوبی با رابطه ی خوب با تمام دنیا دوری از شعارزدگی و توسعه ی اقتصادی و دموکراسی جز 10 اقتصاد برتر دنیاست.بیایید کره ی جنوبی رو الگوی خود قرار بدیم نه کره ی شمالی.خواهشا چاپ کنید
    • دکتر نصیر IR ۱۱:۳۴ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۷
      3 0
      اتفاقا کره جنوبی هم ماهواره بر میسازه هم رئاکتور اتمی هم جنگنده.....و فقط و فقط حاصل دلال صفت نبودن مردم کره جنوبی هست که بزرگترین ارزش برای آنها تولید هست , 72% خودروهای ساخت کره جنوبی سوار میشن اتفاقا ده برابر ایران هم برای کشاورزی و تولید زعرفران و پسته مزیت نسبی دارن.....
  • بی نام A1 ۱۱:۰۶ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    7 0
    خودکفایی در هر زمینه ای بسیار عالیست و موجب غرور ملی است اما به شرط ان که درهای دنیا را به روی خود نبندیم و تعاملی سازنده با سایر جهانیان داشته باشیم.
  • بی نام A1 ۱۱:۴۱ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۲
    18 0
    فعلا که در تولی دسته بیل با مشگل روبرو شدیم !
  • بهلول IR ۰۸:۴۵ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۴
    2 2
    با سپاس از خبرآنلاین برای طرح این موضوع باید گفت اگر راهی سراغ دارید که این مطالب در سطح بالاتر جامعه (سطوح تصمیم گیری) مطرح شود لطفا اقدام نمایید چون نظر بنده نوعی گرهی را از این مسئله باز نمی کند. این موضوع مهمی است که باید از دید کلان و استراتژیک برای کشور به آن نگاه کرد، برنامه ریزی و اجرا نمود. امیدوارم چنین نگرش مثبت و روشنی در مسئولان ارشد وجود داشته باشد!
  • بی نام A1 ۱۱:۳۷ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۴
    3 0
    اینکه یک کشور بخواد در همه زمینه ها خودکفا باشه مثل این می ماند که کسی بخواد تمام امورات خودش را خودش انجام بده یعنی هم دکتر خودش باشه هم خیاط خودش باشه هم بنا باشه هم نانوا باشه هم .... چنین چیزی امکان داره ؟؟
  • بی نام A1 ۱۵:۴۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۴
    3 2
    مثال خوب کشور هلند هستش که با این مساحت کوچک سومین تولید کننده لبنیات در دنیاست ولی نه خودروسازی ملی داره نه فضانوردی. اقتصادشون هم کاملا شرایط خوبی داره
    • مهندس IR ۰۷:۲۹ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۶
      3 2
      مقایسه یک کشور کاملا مرطوب و بارانی اروپایی مثل هلند با کشور خشک و نیمه خشکی مثل ایران که تمام دریاچه ها و سدهاش به دلیل خشک سالی در حال خشک شدنه شگفت انگیزه!! دوست عزیر ایران حتی نسبت به دو همسایه اش ترکیه و پاکستان که چند برابر ایران باران دارن مزیت کشاورزی و دامداری نداره واقعا جالبه خود امریکایها قبل از انقلاب گفتن ایران چون انرژی و مواد معدنی داره باید صنعتی بشه و اصلا خودروسازی الکترونیک و شیراز و رئاکتور تهران رو خود امریکا وارد ایران کرد....
  • مهندس IR ۰۷:۳۲ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۶
    4 1
    سوال اینجاست الان ایران دقیقا در کدام بخش صنعتی به معنی واقعی خود کفا هست!! یعنی حداقل 5 درصد از صادرات کشور رو تشکیل بده!!!....
  • مهندس IR ۱۱:۴۰ - ۱۳۹۲/۰۹/۰۷
    5 2
    اتفاقا اکثر کشورهای توسعه یافته برنامه های سنگین و بسیار پیشرفته فضایی و هسته ای و استراتژیک دارن ژاپن چین و هند سالهاست که ماهواره بر می سازن و حتی ماه پیما و مریخ پیما هم پرتاب کردن آخریش هم پرتاب ربات به فضا بود چین حتی برنامه سفر به ماه داره هر سه کشور در بخش هسته ای هم حتی یکی از سازنده گان نیروگاه های اتمی هست و غنی سازی بسیار زیادی هم برای تولید سوخت رئاکتور ها داره کره جنوبی حتی قراره برای امارات رئاکتور اتمی بسازه و ماهواره برش هم سال گدشته یک محموله 100 کیلویی رو به فضا پرتاب کرد فرانسه ماهواره بر آریان و هم برنامه اتمی صلح آمیز داره هم نظامی امریکا روسیه و انگلیس هم که در تمام بخش ها ترکیه و پاکستان هم در خاورمیانه در حال ساخت ماهواره بر و رئاکتور های اتمی هستن
  • محمود IR ۰۷:۳۷ - ۱۳۹۲/۰۹/۱۰
    12 0
    جاپونیا توو کفن از سنعتمون!