سلاح هسته ای بر ایران حرام،بر اسرائیل حلال

 سران تل اویو در دیدار اخیر با 'یوکیا آمانو' مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از 'خطر دستیابی ایران به سلاح هسته یی' سخن گفتند حال آن که اسراییل سالها پیش به کمک متحدان غربی اش، به سلاح های غیر متعارف شامل سلاح هسته یی و شیمیایی دست یافته است.

مطابق تازه ترین آمار، رژیم اشغالگر قدس در زمان حاضر دستکم 200 کلاهک و بمب هسته یی و نیز انواع سلاح های شیمیایی و میکروبی در اختیار دارد که تهدیدی عمده برای جهان و بخصوص ساکنان منطقه ی خاورمیانه محسوب می شود.

رژیم صهیونیستی از دهه ی 1960 میلادی که به سلاح هسته یی دست یافته است از امضای پیمان منع تولید و گسترش سلاح هسته یی 'ان پی تی' طفره رفته و بازرسی دقیق و جدی آژانس بین المللی انرژی اتمی را نپذیرفته است.

اسراییل پس از تاسیس غیرقانونی در سرزمین فلسطین در سال 1948 در اندیشه فعالیت هسته یی برآمد و کمیته ی انرژی هسته یی را در سال 1952 تشکیل داد و در سال 1955 برای ساخت نیروگاه و رآکتور هسته یی با آمریکا پیمان بست.

رژیم اشغالگر قدس در سال 1954 با فرانسه گفت و گوهای محرمانه در باره ی توسعه ی فعالیت های هسته یی انجام داد که نیروگاه هسته یی 'دیمونا' در منطقه ی 'النقب' در جنوب فلسطین اشغالی حاصل آن گفت و گوها بود.

بر پایه ی آمار و اظهارات 'مردخای وانونو' دانشمند هسته یی اسراییل که به دلیل افشای اطلاعات، به اتهام جاسوسی، خیانت و «افشای اسرار هسته‌ای» به مدت ??سال توسط رژیم صهیونیستی زندانی شد، قدرت اولیه رآکتور دیمونا بیش از 40 مگاوات بود که برای غنی سازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم با هدف ساخت سالانه سه کلاهک هسته یی احداث شده است.

طبق اخبار و اطلاعات وانونو که در تاریخ 21 آوریل 2004 میلادی از زندان آزاد شد، اسراییل افزون بر دیمونا، نیروگاههای دیگری مانند ' نحال سوریک' و 'بنی روبین' و نیز آزمایشگاه ها و مراکز پاکسازی پلوتونیوم و غنی سازی اورانیوم در زیر زمین ایجاد کرده است.

این مراکز، اورانیوم طبیعی را از فسفات استخراج و گاه به خرید یا قاچاق اورانیوم غنی شده از اروپا و آمریکا اقدام می کنند.

تاکنون میان رژیم صهیونیستی و کشورهای اروپایی و همچنین آمریکا همکاری های مهمی در زمینه ی ساخت سلاح هسته یی صورت گرفته و کارشناسان آن رژیم از دانش و تکنولوژی اتمی و هسته یی بهره ها برده اند.

طبق گفته های وانونو، اسراییل ماده ی تریتیوم و لیتیوم را تولید کرده که در افزایش قدرت انفجار سلاح هسته یی موثرند و پیش از این برخی منابع از قصد رژیم اشغالگر قدس برای تولید بمب هیدروژنی خبر دادند.

اسراییل افزون بر سلاح هسته یی، سلاح شیمیایی و میکروبی (بیولوژی) نیز در اختیار دارد که می تواند آن را با موشک به سوی اهداف مورد نظر پرتاب کند و این در حالی است که تل اویو عضو کنوانسیون و پیمان منع سلاح های شیمیایی نیست.

هرچند برخی حاکمان صهیونیست مدعی اند که سلاح شیمیایی در اختیار ندارند اما بیش تر کشورهای جهان و حتی آمریکا معتقدند که اسراییل به تولید این سلاح می پردازد.

اطلاعاتی دال بر وجود یک مرکز تولید گاز اعصاب در نزدیکی دیمونا و چندین مرکز دیگر وجود دارد و رژیم صهیونیستی آزمایش هایی بر روی این نوع سلاح انجام داده و ماسک های ضد گاز شیمیایی نیز برای اسراییلی ها ساخته است.

به ادعای سردمداران رژیم اشغالگر قدس داشتن سلاح هسته یی و شیمیایی، در مقابل کشورهای عربی که در خط مقدم مقاومت علیه اسراییل هستند امنیت و نوعی موازنه ی قوا و بازدارندگی ایجاد می کند و ابزاری موثر در جنگ های احتمالی است.

با توجه به هم پیمانی راهبردی اسراییل با اروپا و آمریکا به نظر می رسد تل اویو از سلاح هسته یی و شیمیایی نه تنها به عنوان عامل بازدارندگی استفاده می کند بلکه قصد و اندیشه دارد رقیبان جدی خود را در خاورمیانه در حالت ضعف نگه دارد.

بسیار بعید است که رژیم صهیونیستی در آینده از این اندیشه صرف نظر کند یا ' ان پی تی ' و کنوانسیون منع سلاح های شیمیایی را امضا نماید حتی اگر با کشورهای عربی به صلح دست یابد و این کشورها اسراییل را به رسمیت بشناسند.

شاهد مدعا، ایده و اقدام 'آرییل شارون' نخست وزیر پیشین رژیم اشغالگر قدس است که وقتی در سال 1981 به منصب وزارت جنگ این رژیم رسید دایره و محدوده به اصطلاح امنیتی اسراییل را فراتر از کشورهای عربی قرار داد و آن را به کشورهایی چون ایران و ترکیه تعمیم داد.

او در آن هنگام با اعتراف به داشتن سلاح اتمی اعلام و ادعا کرد که اسراییل درصدد ممانعت این کشورها از دستیابی به سلاح هسته یی است و بی جهت نیست که اخلاف شارون مانند 'ایهود باراک' وزیر جنگ و 'بنیامین نتانیاهو' نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز همین ادعا را تکرار و این روزها بر این نکته که 'ایران اتمی خطری برای خاورمیانه است' تاکید می کنند.

کارشناسان و افکار عمومی در منطقه ی خاورمیانه نه ایران که رژیم اشغالگر قدس را خطری برای این منطقه ارزیابی می کنند و مجهز بودن آن به سلاح های غیر متعارف هسته یی و شیمیایی را یکی از عناصر مهم تهدید منطقه یی و جهانی می دانند.

به باور آنان، حکومت و رژیم اسراییل دارای صبغه و ماهیت نظامی است و بودجه ی نظامی این رژیم بیش از 10 میلیارد دلار در سال است و این رقم غیر از مساعدت های نظامی آمریکا است که سالانه به رقم 2 میلیارد دلار می رسد.

رژیم اشغالگر قدس در پس برنامه های مخفی هسته یی و شیمیایی خود‘ ماهیت تروریستی و متکی بر تهدید به زور علیه دیگر کشورها را پنهان کرده است که خطر این رژیم را برای صلح و امنیت جهانی و رژیم های حقوقی تنظیم کننده روابط بین المللی‘ دو چندان می کند.

رژیم صهیونیستی بدون توجه به معاهده های بین المللی، همچنان به فعالیت های هسته یی و شیمیایی ادامه می دهد در حالی که آمریکا و آژانس بین المللی انرژی اتمی به آن معترض نمی شوند و شخصیت هایی مانند یوکیا آمانو در سفر به تل اویو سخنی از خطر هسته یی و شیمیایی اسراییل نمی گویند.

کشورهای اروپایی که مدعی عاری سازی جهان و بخصوص منطقه ی خاورمیانه از سلاح های غیر کلاسیک و غیر متعارف هستند نه تنها هیچ اعتراضی نکرده اند بلکه با چشم پوشی از فعالیت های هسته یی و شیمیایی رژیم صهیونیستی و با سکوت و دادن نشانی غلط در واقع این نوع فعالیت ها را تایید کرده اند.