هشدار بخش خصوصی به دولت پس از توافق لوزان: بازار را به واردکنندگان خارجی ندهیم

بررسی ابعاد توافق هسته ای و اثرات احتمالی آن در آینده اقتصاد ایران به اصلی ترین محل بحث فعالان بخش خصوصی بدل شده است.

 

به گزارش خبرگزاري خبرآنلاين، محمد طبيبيان اقتصاددان و محسن صفايي فراهاني قائم مقام اسبق وزارت امور اقتصادي و دارايي به تازگي اعلام کرده اند که حتي در صورت تصويب توافق نهايي در سازمان ملل بازهم رايزني ها براي لغو تحريم هاي مالي و بانکي کشورها به ماه ها زمان نياز دارد. فعالان بخش خصوصي نيز طي روزهاي گذشته اين موضوع را تاييد کرده اند. به گفته آنها رايزني هاي بخش خصوصي از همين دوره زماني مي تواند کليد بخورد و طي دوره ميان مدت به نتيجه برسد. حامد واحدي عضو هيات نمايندگان اتاق ايران نيز همين موضوع را تاييد کرده است:« بخش خصوصي تا تصويب توافق نهايي در سازمان ملل اقدام عملياتي خاصي نمي تواند انجام دهد ولي طي همين دوره زماني حداقل مي توان مذاکرات ابتداي براي برقرار ارتباطات را آغاز کرد تا در صورت تصويب لغو تحريم ها در سازمان ملل، اقدامات با سرعت بيشتري پيگيري شود.» در صورتي که چنين استراتژي از سوي بخش خصوصي کشور پيش گرفته شود، مذاکرات مالي بايد از هفته هاي آينده کليد بخورد.

در همين حال مهدی قاضی پورعضو شورای مشورتی وزیر صنعت، معدن و تجارت در گفت و گو با خبرآنلاين نسبت به واگذاري بازارهاي کشور پس از لغو قطعي تحريم ها به شرکت هاي خارجي نيز هشدار داده است. پورقاضي در اين مورد گفت: در این وضعیت مهم این است که دولت چه تصمیمی بگیرد. مجدداً بازار را در اختیارواردکنندگان خارجی قرار دهند یا از تولید داخلی حمایت کنند؟ باید روی فعال کردن ارتباط با بازارهای مقصد بیشتر کار کند. تعرفه های ترجیحی در این زمینه ها می تواند به صادرات کمک کند و نباید اجازه دهیم بازار داخل در اختیار خارجی ها قرار گیرد.

پورقاضی، عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران و ایران می گوید:« آنچه من فکر می کنم این است که دولت باید ارز مبادله ای را تعطیل کند و ارز را تک نرخی کند، به خصوص برای حمایت از صادرات. همچنین بانک مرکزی باید به بازار وارد شود و از سقوط بی رویه ارزها جلوگیری کند. قرار نیست که بازار را افراطی در اختیار خارجی ها قرار دهیم. البته این التهاب ها کوتاه مدت است و بعد از مدتی بازار به وضع منطقی برمیگردد. به نظر من دولت می تواند ارز را تک نرخی کند. اما بعید می دانم اراده ای در بانک مرکزی باشد. چرا که همه می خواهند حرفی بزنند که عموم مردم بپسندد. امیدوارم که بخش خصوصی و دولت هر دو بتوانند عاقلانه رفتار کند.»

پورقاضی ادامه داد:« تا آن جایی که من می دانم نه بخش خصوصی فکری کرده و نه دولت تصمیم روشنی را اعلام کرده است. همه باید همکاری کنیم اما در حال حاضر نه بخش خصوصی و نه دولت هیچ کدام آمادگی ندارند. دو ماه است که درگیر انتخابات بودیم و کمیسیونی تشکیل نشده، بعد از تعطیلات عید هم انتخابات هیئت رئیسه در پیش است و مدتی هم درگیر این خواهیم بود.»

طي دو هفته گذشته جو رواني ناشي از توافق نامه لوزان منجر به ايجاد انتظاري عمومي در ميان مردم شده است. اما پورقاضي در اين مورد هم چنين تحليلي ارائه مي دهد::«من از مقامات دولتی نشنیده ام که کسی امید به کاهش شدید قیمت ها یا بهتر شدن وضع را بدهد. اما در اخبار عمومی و گفت و گوهای میان مردم تصور این است که وضع خیلی خوب می شود.اخبار عمومی یعنی گفت و گوهای میان مردم. اما به نظرم وضع تغییر قابل توجهی نخواهد کرد. در صورتی که توافق هسته ای صورت بگیرد و اجرا شود، وضع مردم تغییری نخواهد کرد. اما اگر چنین اتفاقی نیفتد، اوضاع معیشتی بدتر می شود.»

در صورتي که بخش خصوصي و دولت مذاکرات گسترده حرفه اي و تخصصي مالي خود با بانک هاي خارجي را طي هفته هاي آينده آغاز کنند، احتمال دستيابي به موفقيت هاي تازه نيز براي اقتصاد ايران ايجاد مي شود.

3535

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 408761

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
7 + 0 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 2
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • ای داد بیداد A1 ۱۹:۲۹ - ۱۳۹۴/۰۱/۲۳
    17 0
    نه که تا حالا کالای با کیفیت دست مردم دادید؟ اگه خیلی مردید رقابت کنید.
  • بازرگان A1 ۰۴:۲۷ - ۱۳۹۴/۰۱/۲۴
    8 0
    ۱ اول از همه دولت باید دست از سر اقتصاد بردارد و امور را محول به افراد کارشناس بدهد.اما نه کارشناسانی که خود منتفع از وضع قوانین دارند.مثل عزیزانی که جا در اتاق بازرگانی خوش کرده اند. ۲بلاخره یک روز مجبور هستیم وارد بازارهای جهانی بشویم و خواه و ناخواه باید سیستم اقتصادی مطابق با شرایط روز بین المللی باشد و گرنه باز در تور انحصار خواهیم افتاد.حالا یا دولت با بخش خصوصی. ۳چرا تا کنون حمایت از تولید داخلی و صادرات جواب لازم و تحرک واقعی به این دو بخش نداده؟ جواب واضح است،چون وضع قوانین باثبات هرگز اتفاق نیاقتاده و دوم اینکه حمایتها بیشتر در جهت انحصار پیش رفته تا حمایت واقعی.مثال صنعت خودرو بسیار بدیع و واضح است.